Είμαστε λίγες μέρες πριν τη συμπλήρωση 2 χρόνων από την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη από τα ΤΑΕ Σούδας.
Δύο χρόνια μετά, και ο ανακριτής δεν έχει «πιάσει» την υπόθεση.
Δύο χρόνια μετά, και οι 4 μπάτσοι – δολοφόνοι δεν έχουν δεχθεί καμία συνέπεια, βρίσκονται στις θέσεις τους και οπλισμένοι. Αυτά τα σκουπίδια κυκλοφορούν ανάμεσά μας και έχουν το θράσος να αντιμιλάνε στην οικογένεια του Κωστή.
Όμως, δύο χρόνια μετά, όλη η πόλη ξέρει πως οι δολοφόνοι έχουν ονόματα.
Δύο χρόνια μετά, κανένας δεν ξεχνά και τίποτα δεν ξεχνιέται.
ΝΑ ΤΕΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ
ΟΙ 4 ΜΠΑΤΣΟΙ – ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΑΝΙΟΥΔΑΚΗ
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
*Φωτογραφίες από παρεμβάσεις που έγιναν πρόσφατα στο κέντρο της πόλης από την ανοιχτή συνέλευση και συντρόφους/-ισσες, ενόψει τη συμπλήρωση δύο χρόνων από την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη.
Ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη
της ανοιχτής συνέλευσης για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη
Η κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη από τους μπάτσους των ΤΑΕ Σούδας, Στέλιο Λιανιδάκη, Μανώλη Γεωργιάδη, Κωνσταντίνα Μόσχου και Σήφη Τσιχλάκη έλαβε χώρα την 1η Σεπτεμβρίου 2023. Τη δημόσια διακίνηση των ονομάτων των 4 μπάτσων δολοφόνων, μέσα από μια συντονισμένη πανελλαδική αφισοκόλληση με πολιτική ευθύνη της συνέλευσής μας, ακολούθησε η ποινική δίωξη στους 4 μπάτσους με την κατηγορία της «Ανθρωποκτονίας από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο κατά συναυτουργία και σε ήρεμη ψυχική κατάσταση». Παρ’ όλο που η δίωξη ασκήθηκε από τα τέλη του Ιούλη του 2024, η υπόθεση δεν έχει προχωρήσει, έναν χρόνο μετά, με αποτέλεσμα οι 4 μπάτσοι να διατηρούν τον οπλισμό τους, να παραμένουν στις θέσεις τους και να εξακολουθούν να διενεργούν «ελέγχους». Μέχρι στιγμής η μοναδική συνέπεια που έχουν για τη δολοφονική τους δράση εξαντλείται στο κοινωνικό πεδίο: όλος ο κόσμος γνωρίζει τα ονόματά τους. Και αυτό μετά από τον επίμονο αγώνα της ανοιχτής συνέλευσης.
Λίγο πριν τη συμπλήρωση δύο χρόνων από τη δολοφονία του Κωστή, στις 11 & 12 Ιουλίου 2025, η ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη διοργάνωσε διήμερο με τίτλο «Οι κοινωνικοί αγώνες στο προσκήνιο».
Βασικοί στόχοι του διημέρου ήταν:
να ανοίξουμε έναν διάλογο με ανθρώπους που συμμετέχουν στους αγώνες για τα κρατικά εγκλήματα στην Πύλο και τα Τέμπη, συνεισφέροντας την ανάλυση, τα συμπεράσματα και τις εμπειρίες μας,
να οργανώσουμε μια μεγάλη συναυλία για την οικονομική ενίσχυση του νομικού και πολιτικού αγώνα, ανοίγοντας ταυτόχρονα στο κοινό –για ακόμα μια φορά– την υπόθεση της κρατικής δολοφονίας του Κωστή.
Η επιτυχής έκβαση ακόμα μιας διοργάνωσης μεγάλης κλίμακας, μας δείχνει πως οι «μικρές» μας δυνάμεις είναι αρκετές για να πραγματώσουμε τις «μεγάλες» μας επιλογές: Να οργανώσουμε ένα διήμερο με πολλές απαιτήσεις, προκλήσεις και έξοδα, όπως πάντα, χωρίς βοήθεια από κανέναν θεσμό ή χορηγό. Αυτοοργανωμένα και από τα κάτω δηλαδή. Με μεθοδικότητα και προσωπική διαθεσιμότητα· με γνώμονα τη συνεργασία μεταξύ των αγωνιζόμενων, τη σύνδεση και την αμοιβαία υποστήριξη των τοπικών αγώνων.
Για ακόμα μία φορά, έγινε φανερό προς όλες τις κατευθύνσεις πως μπορούμε να πραγματοποιήσουμε ό,τι πούμε πως μπορούμε να κάνουμε.
Ανταπόκριση διημέρου
Το διήμερο ξεκίνησε την Παρασκευή 11 Ιουλίου με την εκδήλωση-συζήτηση «Συγκάλυψη και δικαιοσύνη», η οποία πραγματοποιήθηκε στην αυλή του κατειλημμένου λόφου Καστέλι. Στόχος της εκδήλωσης ήταν να φέρουμε στο ίδιο τραπέζι διαφορετικές υποθέσεις συγκάλυψης κρατικών εγκλημάτων, και να συνεισφέρουμε από την πλευρά μας την ανάλυση, τα συμπεράσματα και τις εμπειρίες μας από τον αγώνα ενάντια στη συγκάλυψη της κρατικής δολοφονίας του Κωστή.
Η εκδήλωση άνοιξε με τις εισηγήσεις της ανοιχτής συνέλευσης, πρώτα από την Αθήνα και κατόπιν από τα Χανιά. Ακολούθησε η τοποθέτηση του αδερφού μας Αναστάση, γιου του Κωστή.
Στη συνέχεια, τοποθετήθηκε εξ αποστάσεως η δικηγόρος Ελένη Σπαθανά, η οποία είναι μέλος της ομάδας νομικής υπεράσπισης που εκπροσωπεί τους επιζώντες του ναυαγίου της Πύλου, και ο Θοδωρής Ελευθεριάδης, ο οποίος έχασε τη μητέρα του, Μαρία Εγούτ, στο έγκλημα των Τεμπών. Ενώ ήταν προγραμματισμένο να τοποθετηθεί και η Έφη Δούση -επίσης μέλος της νομικής ομάδας στην υπόθεση της Πύλου- λόγω προσωπικού ζητήματος, δεν κατάφερε να πλαισιώσει την εκδήλωση.
Η συνέλευσή μας παρουσίασε για πρώτη φορά την ανάλυση της γύρω από την πρακτική της συγκάλυψης, και ανέπτυξε σε πιο συγκροτημένη μορφή τις διαστάσεις της μνήμης και της συλλογικοποίησης του πένθους, ως οργανικές διαστάσεις του αγώνα για δικαιοσύνη. Η εισήγηση δημοσιεύτηκε δύο μέρες πριν την εκδήλωση1. Αντίστοιχα εστάλη στα άτομα που θα μιλούσαν, συνοδευόμενη από τα παρακάτω ερωτήματα, γύρω από τα οποία θέλαμε να περιστραφεί η συζήτηση:
1. Τα τελευταία χρόνια βγαίνουν στη δημοσιότητα όλο και περισσότερα εγκλήματα, στη μεγάλη πλειοψηφία τους κρατικά, για τα οποία ακολουθείται μια διαχείριση συγκάλυψης. Οι υποθέσεις συγκάλυψης δεν είναι μεμονωμένες, και μάλιστα αντιλαμβανόμαστε πως η μεθοδολογία είναι παρεμφερής αν όχι κοινή. Τι εξυπηρετεί κατά τη γνώμη σας η συγκάλυψη, ως στρατηγική διαχείρισης των εγκλημάτων αυτών;
2. Πώς φαντάζεστε τη συνέχεια των αγώνων που είναι ανοιχτοί αυτή τη στιγμή, και στους οποίους συμμετέχετε; Ποια βήματα βλέπετε ως λογικά και επόμενα, και για ποιον λόγο;
3. Σε ποια σημεία θεωρείτε ότι έχει εξυπηρετήσει αυτό που λέμε «η συλλογικοποίηση των αγώνων», πέρα από το ζήτημα της μαζικότητας. Πως το αντιλαμβάνεστε; Τι έχει προσφέρει δηλαδή σε ατομικό επίπεδο στους συγγενείς θυμάτων; Και πώς επηρέασε τους ίδιους τους αγώνες; Θα μπορούσαν αυτοί οι αγώνες να γίνουν/δοθούν διαφορετικά;
Λόγω του προχωρημένου της ώρας, η συζήτηση δεν πήρε τον χώρο που θα θέλαμε, και περιορίστηκε σε μερικές τοποθετήσεις από το ακροατήριο. Παρ’ όλα αυτά, κρίνουμε πως ήταν επιτυχημένη, αποτελώντας μάλιστα μία από τις πιο πολυπληθείς εκδηλώσεις που έχουμε φιλοξενήσει στο «σπίτι της συνέλευσης», τον κατειλημμένο λόφο Καστέλι.
Όσον αφορά τα περιεχόμενα της συζήτησης, οι σκέψεις μας είναι οι εξής: Η σύνδεση διαφορετικών αγώνων σε επίπεδο ανάλυσης της συγκυρίας και των μοτίβων που περιλαμβάνει, όπως και η συνάντηση σε ίδιους χώρους, αποτελούν ένα πρώτο βήμα. Για εμάς παραμένει ζητούμενη μια πιο ουσιαστική κατανόηση των συσχετισμών μέσα στους αγώνες που τρέχουν, και αντίστοιχα μια πιο ουσιαστική σύνδεση με τους ανθρώπους που τους «τρέχουν». Η δύναμή μας εξάλλου, είναι οι σχέσεις μας. Διατηρούμε το βλέμμα μας στους αγώνες του αύριο, και τις κεραίες μας συντονισμένες με τον κόσμο που αγωνίζεται, για να εδραιώσουμε τους κοινωνικούς αγώνες στο προσκήνιο της ιστορίας.
Ευχαριστούμε
την κατάληψη Rosa Nera που επέλεξε να δώσει τα έσοδα από το προγραμματισμένο αντιεμπορευματικό καφενείο της (το οποίο λειτουργούσε στην αυλή του λόφου καθ’ όλη τη διάρκεια της συζήτησης, αλλά και μετά) για την ενίσχυση του νομικού και πολιτικού αγώνα για την υπόθεση της κρατικής δολοφονίας του Κώστα Μανιουδάκη,
το Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων (ΚΡαΧ) για την ηχογράφηση της εκδήλωσης, και για όλη την τεχνική υποστήριξη που ανέλαβε την τελευταία στιγμή,
το omnia.tv για τη γραπτή κάλυψη της εκδήλωσης.
*
Το Σάββατο 12 Ιουλίου διοργανώσαμε hip hop συναυλία στο πάρκο Μαρκοπούλου, για την οικονομική ενίσχυση του νομικού και πολιτικού αγώνα για την υπόθεση της κρατικής δολοφονίας του Κώστα Μανιουδάκη. Οι καλλιτέχνες που στήριξαν τον σκοπό με τη μουσική τους ήταν ο Wam, η Expe, ο Nume και ο Τζαμάλ.
Ο συγκεκριμένος χώρος επιλέχθηκε γιατί αποτελεί πεδίο διεκδίκησης μεταξύ της δημοτικής αρχής, που θέλει να μετατρέψει ένα μέρος του σε parking, και των κατοίκων της πόλης που αγωνίζονται για τη διατήρησή του ως ενιαίο χώρο πρασίνου. Ας μη γελιόμαστε, η μετατροπή ενός μέρους του πάρκου Μαρκοπούλου σε parking δεν θα λύσει το πρόβλημα στάθμευσης/συμφόρησης στην πόλη. Και σε καμία περίπτωση, οι δημοτικοί άρχοντες των Χανίων δεν έχουν έγνοια για τους κατοίκους της πόλης. Αυτούς τους θυμούνται μονάχα όταν θέλουν να επενδύσουν με ήπια κοινωνική ευαισθησία τα project τους. Αυτό που τους απασχολεί είναι η βελτιστοποίηση της τουριστικής ροής μέσα στην πόλη και η επέκταση του ωραρίου κερδοφορίας. Με λίγα λόγια, νοιάζονται για την τοπική επιχειρηματικότητα και τους βασικούς πελάτες της, τους τουρίστες.
Από πλευράς μας, επιλέξαμε τον χώρο προς υποστήριξη των αγωνιζόμενων κατοίκων, για την ενίσχυση ενός τοπικού αγώνα που γίνεται με όρους οριζοντιότητας, και που στόχο έχει τη διαφύλαξη ενός χώρου πρασίνου από την τουριστική αποικιοποίηση. Αποικιοποίηση που επιφυλάσσει για την πόλη μία μοναδική χρήση: την κατανάλωση.
Κρίνουμε κομβική την οικειοποίηση χώρων όπως το πάρκο Μαρκοπούλου από τον αγωνιζόμενο κόσμο, και την ταυτόχρονη ανάδειξη νέων χρήσεων, διατηρώντας πάντα ανοιχτή την πρόσβαση για όλα τα άτομα. Στη συναυλία που οργανώσαμε εν προκειμένω, δημιουργήσαμε ένα πεδίο γνωριμίας του κόσμου που απευθυνόμαστε με τον χώρο του πάρκου, πεδίο όπου δημιουργήθηκαν ευχάριστες μνήμες και αγωνιστικά βιώματα. Με αυτόν τον τρόπο, ο αγώνας υπεράσπισης του πάρκου Μαρκοπούλου είναι πλουσιότερος. Και έτσι πλουτίζουμε και εμείς· γιατί η ουσιαστική συνάντηση και σύνδεση μεταξύ διαφορετικών αγώνων δεν λειτουργεί απλά αθροιστικά, αλλά «πολλαπλασιάζει» τα στιγμιότυπα των αρνήσεών μας, εμπλουτίζοντας τις εμπειρίες και δυναμώνοντας τις σχέσεις μας. Σε έναν κόσμο που ολοένα και περισσότερο δεν μας χωράει, αυτή είναι η πραγματική μας ελπίδα.
Η δημοτική αρχή έχει αντιληφθεί πως τους τελευταίους μήνες η κοινωνική χρήση του πάρκου διευρύνεται επικίνδυνα για τους σκοπούς της. Έτσι, κάπου στις αρχές του Ιούνη, έκανε τις πρώτες κινήσεις για την πιλοτική λειτουργία του parking. Αυτό υπήρξε το σημείο που επιβεβαίωσε την απόφασή μας όσον αφορά την επιλογή του χώρου.
Αντίστοιχες κινήσεις, με μπόλικη μιντιακή διαφήμιση, είδαμε να γίνονται και την εβδομάδα πριν από το live μας. Ο Δήμος άνοιξε την πόρτα του χώρου που φιλοδοξεί να μετατρέψει σε parking, ανακοινώνοντας την έναρξη της λειτουργίας του, καλώντας την τοπική κοινωνία να αρχίσει να τον χρησιμοποιεί. Ακόμα, επενέβη στον χώρο ξεπατώνοντας δέντρα που είχαν φυτέψει οι κάτοικοι. Μάλιστα, στις αντιδράσεις των αγωνιζόμενων κατοίκων, ο δήμαρχος Π. Σημανδηράκης, προκειμένου να νομιμοποιήσει τις επεμβάσεις στον χώρο, δεν δίστασε να τους αποκαλέσει «μειοψηφία που επιχειρεί να επιβάλει τη γνώμη της», σχολιάζοντας πως «δεν είναι η αυλή των σπιτιών τους».
Η περιφορά του δημοτικού θιάσου στη γειτονιά του Άη Γιάννη συνεχίστηκε και το πρωί του Σαββάτου. Η συνέλευσή μας, μαζί με τον αλληλέγγυο κόσμο βρισκόταν στον χώρο του πάρκου από νωρίς, για να εξασφαλίσει πως το στήσιμο της συναυλίας θα διεξαχθεί ομαλά και ξεκούραστα. Σε «τυχαία» βόλτα τους στο πάρκο, όπως δήλωσαν, ο αντιδήμαρχος καθαριότητας, Μιχάλης Τσουπάκης, και ο αντιδήμαρχος οικονομικών Τάσος Αλόγλου, δεν έχασαν ευκαιρία να δηλώσουν την παρουσία τους, σε ένα χώρο που αντιλαμβάνονται ως δική τους αυλή. Αφορμή για την αλληλεπίδραση αυτή, στάθηκε η επιλογή μας να μην πάρουμε άδεια από τον δήμο. Μέσα σε όλες τις εξυπνάδες που αναμασούσαν, επαναλάμβαναν πως δεν έχουμε μεριμνήσει για την ασφάλεια του χώρου, και πως «αν συμβεί οτιδήποτε, η ευθύνη θα βαρύνει κάποιον υπάλληλο με οικογένεια και παιδιά, καθώς εμείς θα λακίσουμε». Μέσες-άκρες αυτό που ήθελαν να μας πουν ήταν πως το live θα γίνει με την ανοχή τους.
Η απάντησή μας δόθηκε από την άρτια και πολυεπίπεδη οργάνωση –ενδεχομένως– μίας από τις μεγαλύτερες συναυλίες που έχουν γίνει από κόσμο του κινήματος στην πόλη των Χανίων. Η παροχή του ρεύματος αξιοποιήθηκε με παρουσία ηλεκτρολόγου και τεχνικών του ήχου, η συναυλία διεξήχθη με την παρουσία διασωστριών του Ερυθρού Σταυρού, και –βέβαια– είχαμε φροντίσει μέρες πριν να ενημερώσουμε τη γειτονιά για τη συναυλία, θυροκολλώντας/τοιχοκολλώντας το σκεπτικό με το οποίο επιλέξαμε τον χώρο, και ζητώντας προκαταβολικά την κατανόησή της. Και σε αυτή την κίνηση, όπως σε ό,τι έχουμε κάνει μέχρι σήμερα, κινηθήκαμε με μεθοδικότητα και συνέπεια, προνοώντας για καθετί που χρειαζόταν. Και σε αυτή την κίνηση, όπως σε ό,τι έχουμε κάνει μέχρι σήμερα, αναλάβαμε την πλήρη ευθύνη για οτιδήποτε συνέβη μέσα στον χώρο του πάρκου: Από την ομαλή διεξαγωγή της συναυλίας, την καθαριότητα του χώρου και την επαναφορά του στην προηγούμενη κατάσταση, τον σεβασμό στο περιβάλλον του, ως τα περιεχόμενα με τα οποία διανθίστηκε η βραδιά.
Σε αυτό το σημείο, οφείλουμε να αναδιατυπώσουμε κάτι που είχαμε γράψει μερικούς μήνες πριν, στα τέλη του Μάη2. Ο Δήμος έχει πάρει θέση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη: Επιλέγοντας να σιωπήσει· επιλέγοντας να ανακουφίζει την πίεση της αστυνομίας, που ακολουθεί τη στρατηγική της εξαφάνισης από τον δημόσιο χώρο του ισχυρισμού ότι οι μπάτσοι δολοφόνησαν τον Κωστή· επιλέγοντας μια αποστειρωμένη πόλη ως προϋπόθεση για την «αρμονική» τουριστική κατανάλωση του τόπου, με σαφή οδηγία στους υπαλλήλους καθαριότητας και τα εργολαβικά συνεργεία να αφαιρούν τις αφίσες από τα «κλασικά» σημεία αφισοκόλλησης του κέντρου, λίγες μόνο ώρες αφού κολληθούν. Ο Δήμος έχει πάρει θέση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη: Στο πλευρό των δολοφόνων του Κωστή, στο πλευρό των προστατών της πόλης-θέρετρο που διασφαλίζουν ότι ένα μέρος των κερδών της τοπικής βιομηχανίας του τουρισμού θα καταλήγει στη δημοτική αρχή.
Αυτή ακριβώς η θέση του Δήμου Χανίων οδήγησε αναπόφευκτα τη συνέλευση να μην πάρει άδεια για τη χρήση του πάρκου. Δεν θα πάρουμε άδεια από αυτούς που βρίσκονται απέναντί μας στον αγώνα που διεξάγουμε. Από αυτούς που θεωρούν ότι η πόλη τούς ανήκει. Παίρνοντας άδεια για τον χώρο, θα αναγνωρίζαμε έμμεσα την κυριότητά τους πάνω σε αυτόν. Και δεν την αναγνωρίζουμε. Έχουμε τα μέσα και τους τρόπους, αλλά κυρίως έχουμε τις σχέσεις και τη δύναμη να πραγματοποιήσουμε ό,τι πούμε πως μπορούμε να κάνουμε. Με τις «μικρές» μας δυνάμεις, για τις «μεγάλες» μας επιλογές.
Ευχαριστούμε όλον τον κόσμο που συντέλεσε για την ομαλή διεξαγωγή μιας όμορφης βραδιάς:
Καταρχάς τους καλλιτέχνες που στήριξαν αφιλοκερδώς, ενώνοντας τη μουσική τους με τον σκοπό της συναυλίας,
τις διασώστριες του Ερυθρού Σταυρού που βρέθηκαν στον χώρο καθ’ όλη τη διάρκεια,
τους ανθρώπους που εργάστηκαν στον ήχο σχεδόν όλη την ημέρα,
το ΚΡαΧ για τη ζωντανή αναμετάδοση της συναυλίας,
τα συντρόφια που έδωσαν το δικό τους στίγμα μέσα από τις ανακοινώσεις στο μικρόφωνο κατά τα διαλείμματα: Από τον χαιρετισμό των κατοίκων του Άη Γιάννη, τους χίλιους λόγους για τους οποίους δεν σταματάμε να μιλάμε για την Παλαιστίνη, το κάλεσμα σε ακόμα ένα δικαστήριο που κατηγορούνται ως διακινητές άνθρωποι που αναγκάστηκαν να περάσουν τα σύνορα, και τέλος την ενημέρωση για την απεργία πείνας του antifa Maja T. στις φυλακές της Ουγγαρίας.
Μα και συνολικά για όλο το διήμερο νιώθουμε την ανάγκη να χαιρετίσουμε τα συντρόφια που ήταν μαζί μας αυτές τις ημέρες, θυμίζοντάς μας πόσο μοναδική είναι η συντροφικότητα που έχει χτιστεί γύρω από τον αγώνα μας, πόσο ζωτικό είναι το μοίρασμα του κόπου και των καρπών των δράσεών μας. Τον αδερφό μας Αναστάση που η παρουσία του μας γεμίζει δύναμη, στοργή και οργή, και που τόσο αγαπάμε. Την οικογένεια του Κωστή, που η παρουσία και η εμπιστοσύνη τους είναι για εμάς πολύτιμες. Το Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων για την κάλυψη και την τεχνική υποστήριξη όλων των δρώμενων, όπως και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Κοντομαρί για την παραχώρηση καρεκλών.
Η σκέψη μας είναι με την έγκλειστη συντρόφισσά μας και μέλος της ανοιχτής συνέλευσης, Μαριάννα Μανουρά, που κατηγορείται για την υπόθεση των Αμπελοκήπων.
Κλείνοντας, απευθύνουμε έναν αγωνιστικό χαιρετισμό στις συλλογικότητες που πλαισίωσαν με την παρουσία και το υλικό τους το διήμερο: Το Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών (Χανιά), τον Κοινωνικό Χώρο Πυρόβολο (Άγιος Νικόλαος), την Αγωνιστική Κίνηση Ενάντια στους Πλειστηριασμούς (Χανιά), τη Συνέλευση για τα Κοινά στον Αποκόρωνα (Χανιά), την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στην Αντιστεκόμενη Παλαιστίνη (Χανιά), την Αναρχική Αντισπισιστική Συνέλευση (Χανιά), τη συνέλευση της Κατειλημμένης Πρυτανείας (Χανιά), το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων (Αθήνα), την κατάληψη Ευαγγελισμού (Ηράκλειο), την Api Nere – Αντιεξουσιαστική Ομάδα στο Ηράκλειο, την Αντιφασιστική Δράση Ρεθύμνου, την Ελευθεριακή Συνέλευση Τερμίτες (Ρέθυμνο), την εφημερίδα δρόμου Άπατρις.
Για ακόμα μία φορά, η συνεισφορά όλων ανέδειξε πως η υπόθεση της κρατικής δολοφονίας του Κώστα Μανιουδάκη είναι συλλογική υπόθεση των αγωνιζόμενων κομματιών του νησιού. Έχουμε ακόμα πολλές πόρτες να ανοίξουμε. Μόνος δρόμος ο Δρόμος.
ΝΑ ΤΕΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ
ΟΙ 4 ΜΠΑΤΣΟΙ-ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΑΝΙΟΥΔΑΚΗ
ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΩΝ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ
ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη
Την Τετάρτη 21 Μαΐου βρεθήκαμε στη ραδιοφωνική εκπομπή της Σοφίας Θεοδωράκη στην ΕΡΤ Χανίων, με αφορμή το κάλεσμα στη μικροφωνική συγκέντρωση της Πέμπτης 22/05 στα δικαστήρια Χανίων. Μέλος της ανοιχτής συνέλευσης και ο Αναστάσης, γιος του Κωστή Μανιουδάκη, τοποθετήθηκαν για την ανακριτική διαδικασία για την οποία δεν έχει γίνει καμία ενέργεια εδώ και 9 μήνες που βρίσκεται στα χέρια του ανακριτή. Οι δολοφόνοι του Μανιουδάκη βρίσκονται ακόμα στις θέσεις τους, ένστολοι, ένοπλοι και έμμισθοι. Η μόνη δικαιοσύνη που έχει αποδοθεί είναι κοινωνική, μέσα από τις δράσεις της ανοιχτής συνέλευσης και την πανελλαδική τοιχοκόλληση της αφίσας των ονομάτων των μπάτσων δολοφόνων.
Μαντινάδα που λάβαμε μέσω e-mail, κατόπιν μιας πρώτης προσωπικής επαφής κατά τη διάρκεια του 3ημέρου δράσεων μνήμης, αντίστασης και αλληλεγγύης, με τίτλο «Δικαιοσύνη είναι η Αντίσταση», που διοργανώθηκε στην Αθήνα από την «Ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη» στις 11-13 Οκτώβρη 2024.
Την Πέμπτη 31/10/2024 μετά από έκρηξη σε διαμέρισμα στην οδό Αρκαδίας, στους Αμπελόκηπους χάνει την ζωή του ο σύντροφος Κυριάκος Ξυμητήρης και τραυματίζεται σοβαρά η συντρόφισσα μας Μαριάννα Μ. Άμεσα μεταφέρεται και νοσηλεύεται φρουρούμενη στον Ευαγγελισμό σε καθεστώς αιχμαλωσίας. Σύμφωνα με μαρτυρίες που επιβεβαιώνονται και απο το δημοσιοποιημένο κείμενο εργαζομένων/ αλληλέγγυων νοσοκομείου “ο Ευαγγελισμός”, ο κρατικός μηχανισμός πιέζει για να της πάρουν κατάθεση από την πρώτη στιγμή ούσα πολυτραυματίας και μη έχοντας αναρρώσει ούτε στο ελάχιστο. Χωρίς καμία συναίνεση κατά την διάρκεια που βρίσκεται στη ΜΕΘ χωρίς τις αισθήσεις της, η αντιτρομοκρατική της παίρνει δείγμα DNA (με εντολή λήψης αίματος) και δακτυλικά αποτυπώματα. Καθ’ όλη τη διάρκεια νοσηλείας της η πόρτα παρέμενε ανοιχτή όλο το 24ωρο με τους μπάτσους της αντιτρομοκρατικής να είναι παρόντες ακόμα και όταν άλλαζε ρούχα. Κατά την άφιξη της ανακρίτριας στο νοσοκομείο και παρά την βεβαίωση του ιατρικού πορίσματος ότι δεν είναι σε θέση να καταθέσει λόγω της βεβαρημένης κατάστασης υγείας της, της αρνήθηκαν την περαιτέρω προθεσμία και αποφασίστηκε η προφυλάκιση της χωρίς τη κατάθεση. Λίγες μέρες μετά υποβάλλεται σε ένα δεύτερο χειρουργείο με ολική αναισθησία και πριν προλάβει καν να περάσει ένα 24ωρο, πραγματοποιείται η μεταγωγή της στις γυναικείες φυλακές του Κορυδαλλού, οι οποίες δεν έχουν νοσοκομείο και σε καμία περίπτωση υποδομές για την ιατρική φροντίδα που χρειάζεται.
Το υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ και η αντιτρομοκρατική υπηρεσία έδωσαν τις εντολές, ώστε η συντρόφισσά μας να έχει αυτήν την αντιμετώπιση για το διάστημα της νοσηλείας της. Πρόκειται για ένα ακόμα στιγμιότυπο της εκδικητικότητας του κατασταλτικού μηχανισμού, απέναντι σε ένα άτομο που με την πορεία και τις επιλογές του αποτελεί πολιτικό αντίπαλο του κράτους. Την ίδια στιγμή, η μεταχείριση αυτή, επιχείρησε να εκμεταλλευτεί την επιβαρυμένη σωματική, ψυχολογική και πνευματική κατάσταση της Μαριάννας, με σκοπό αφενός να αποσπάσει πληροφορίες, και αφετέρου να φέρει την ίδια σε ακόμα δυσμενέστερη θέση.
Παράλληλα συλλαμβάνονται και προφυλακίζονται τα συντρόφια Δημήτρης και Δήμητρα Ζ με μοναδικό κριτήριο τις φιλικές / συντροφικές σχέσεις. Μερικές μέρες μετά συλλαμβάνεται και προφυλακίζεται και ο σύντροφος Νίκος Ρωμανός με το φαιδρό αποδεικτικό στοιχείο του αποτυπώματος σε ένα κινητό αντικείμενο ( πλαστική σακούλα). Οι 3 τους αρνούνται οποιαδήποτε σχέση με το συμβάν, ενώ σήμερα (26/11/24) συλλαμβάνεται ακόμα ένα άτομο και το κυνήγι μαγισσών καλά κρατεί.
Με την δημοσίευση του δυστυχήματος ξεκινάει ένας χορός παραπληροφόρησης και κανιβαλισμού απέναντι στις/στους συλληφθείσες/εντες. Όπως διαχρονικά ο ρόλος των ΜΜΕ είναι η στρατευμένη προπαγάνδα υπέρ του κράτους έτσι και σε αυτή την υπόθεση παπαγαλίζουν τις διαρροές των μπάτσων, παραπληροφορούν με κατασκευασμένα στοιχεία την κοινή γνώμη και χτίζουν ψεύτικα προφίλ για σεσημασμένους και δήθεν τρομοκρατικές οργανώσεις, στηλιτεύοντας τη μνήμη του νεκρού συντρόφου μας και κανιβαλίζοντας τα προφυλακισμένα συντρόφια μας.
ΑΛΗΤΕΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ για τα συντρόφια μας θα μιλήσουμε εμείς! Έχουμε γνωρίσει την Μαριάννα και τον Κυριάκο μέσα από κοινούς κοινωνικούς αγώνες, έχουμε συνδιαμορφώσει σε συνελεύσεις, έχουμε πορευτεί μαζί στο δρόμο και έχουμε συμπράξει σε κινηματικές δράσεις. Ήταν παρόντες σε εγχειρήματα ενάντια σε κρατικές δολοφονίες, σε εγχειρήματα αλληλεγγύης κρατουμένων, σε δράσεις για την υπεράσπιση της γειτονιάς των Εξαρχείων, στο αντιπολεμικό- διεθνιστικό κίνημα, στους αγώνες εντός των πανεπιστημίων, των απελευθερωμένων χώρων, των καταλήψεων και κάθε είδους ταξικού αγώνα. Βρισκόμενοι στη σωστή πλευρά της ιστορίας, πάντα πρώτη γραμμή απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας και καταπίεσης. Η συμμετοχή τους σε αυτούς τους αγώνες υπήρξε αδιάλειπτη, ανιδιοτελής και αποτελεί φάρο και έμπνευση σε κάθε αγωνιζόμενο για μια καλύτερη και ελεύθερη κοινωνία.
Είμαστε περήφανες/οι που η Μαριάννα είναι φίλη, συντρόφισσα και μέλος της συνέλευσης μας για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη και που ο Κυριάκος πλαισίωνε πάντα όλες τις δράσεις μας. Η συντρόφισσα μας Μαριάννα με την συνεισφορά της, την πολιτική ωριμότητα και τις ιδέες της έχει καθορίσει και εξελίξει όχι μόνο τις διαδικασίες μας αλλά και την ίδια την υπόθεση του Κ.Μ. Η συνέπεια της, η διαλλακτικότητα, η παντελής έλλειψη πολιτικού εγωισμού, η μόνιμη διαθεσιμότητα της στην διεκπεραίωση των διαδικασιών και η συνολικότερη στάση της αποτελεί πρότυπο συμπεριφοράς. Η φίλη μας η Μαριάννα είναι ένας ευαίσθητος άνθρωπος, γεμάτος αγάπη, αλτρουισμό και δοτικότητα προς τους άλλους. Πάντα πρόθυμη να αποτελέσει στήριγμα σε όποια/ον το έχει ανάγκη με πηγαίο χιούμορ και ενσυναίσθηση. Αυτοί είναι οι σύντροφοι μας και αντιπροσωπεύουν όλα αυτά που φοβάται ο κόσμος της εξουσίας, ενάντια σε ένα κοινωνικό πρότυπο που προτάσσει τον ατομικισμό, την απάθεια και την εκμετάλλευση.
Το κράτος στοχοποιεί έναν ολόκληρο πολιτικό χώρο, ποινικοποιεί τις συντροφικές και φιλικές σχέσεις, φυλακίζει με σαθρές και fast track διαδικασίες κοινωνικούς αγωνιστές (π.χ. ένα αποτύπωμα σε μια σακούλα ή ένα κλειδί που άλλαξε χέρια), δολοφονεί χαρακτήρες και καταστρέφει τις ζωές των συντρόφων μας. Την ίδια στιγμή οι μπάτσοι δολοφόνοι του Κωστή Μανιουδάκη σουλατσάρουν ελεύθεροι και βαριά οπλισμένοι, όντας ακόμα στην υπηρεσία τους, την ίδια στιγμή στη μαζική δολοφονία των Τεμπών χάνονται «με μαγικό τρόπο» πολύτιμα στοιχεία μέχρι και ολόκληρα βαγόνια, την ίδια στιγμή σε δεκάδες άλλες υποθέσεις κρατικών εγκλημάτων οι πραγματικοί τρομοκράτες ζουν υπό το καθεστώς πλήρους συγκάλυψης στο απυρόβλητο. Για όλους αυτούς τους λόγους και για το αφήγημα του κράτους που μας θέλει σεσημασμένους τρομοκράτες στα μάτια της κοινής γνώμης, εμείς στεκόμαστε αδιαπραγμάτευτα δίπλα στους συντρόφους μας και αυτό είναι μια ξεκάθαρη απάντηση που δίνουμε.
ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΩΝ
ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΜΑΣ ΜΑΡΙΑΝΝΑ Μ.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΩΝ/ΟΦΩΝ ΔΗΜΗΤΡΑΣ Ζ., ΔΗΜΗΤΡΗ Π. ΚΑΙ ΝΙΚΟΥ Ρ.
Ανοιχτές συνελεύσεις για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη (Αθήνα-Χανιά)
Έναν χρόνο μετά την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη,
ο αγώνας συνεχίζεται
Δικαιοσύνη είναι η αντίσταση
Την 1η Σεπτεμβρίου του 2024 συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη από τους μπάτσους των ΤΑΕ Σούδας, Λιανιδάκη, Γεωργιάδη, Μόσχου και Τσιχλάκη, μετά από «τυχαίο» αστυνομικό έλεγχο στον επαρχιακό δρόμο Φρε-Βρυσών στα Χανιά.
Από την πρώτη στιγμή, η αστυνομία διέρρευσε στον ηλεκτρονικό τύπο μια σειρά από εσκεμμένες ανακρίβειες και ψευδή στοιχεία που συμπυκνώθηκαν στο αφήγημα περί «αιφνίδιου θανάτου ιδιώτη κατά τη διάρκεια τυχαίου αστυνομικού ελέγχου», ενεργοποιώντας έναν πολυεπίπεδο μηχανισμό συγκάλυψης της δολοφονίας. Ωστόσο, τα πολυάριθμα τραύματα στο κεφάλι και το σώμα του Κωστή, οι πληροφορίες από αυτόπτες μάρτυρες και η εικόνα του σημείου του συμβάντος ανέτρεψαν την εκδοχή της αστυνομίας. Ο αγώνας ενάντια στη συγκάλυψη της κρατικής δολοφονίας του Κωστή, για την ανάδειξη των συνθηκών του θανάτου του ξεκίνησε τις αμέσως επόμενες ημέρες: Σε νομικό επίπεδο, με τη μηνυτήρια αναφορά κατά παντός υπευθύνου από την οικογένειά του, και σε πολιτικό, με δημόσιο κάλεσμα στην ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη στα Χανιά.
Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τη δολοφονία του Κωστή διοργανώσαμε ένα τριήμερο δράσεων στα Χανιά, από τις 30 Αυγούστου έως και την 1η Σεπτεμβρίου, με στόχο:
την ανάδειξη και την παρουσίαση του αγώνα σημείο προς σημείο, τόσο όσον αφορά το νομικό, αλλά και το πολιτικό επίπεδο,
την υπενθύμιση στην τοπική κοινωνία ότι οι μπάτσοι δολοφόνησαν τον Κώστα Μανιουδάκη, και τη συλλογική-κινηματική υπεράσπιση της δημοσιοποίησης των ονομάτων των δολοφόνων, μέσα από τη δημόσια παρουσία μας στους δρόμους της πόλης, που ήταν ανακοινωμένη από τα μέσα του Αυγούστου,
τη συνεισφορά από τη δική μας πλευρά στη μνήμη, τόσο με την παρουσία μας στο ετήσιο μνημόσυνο, όσο και συνολικότερα με την επαναφορά της υπόθεσης της κρατικής δολοφονίας στον δημόσιο χώρο καθ’ όλη τη διάρκεια του τριημέρου.
![[Χανιά] Διήμερο εκδηλώσεων 11-12 Ιουλίου: ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ](https://anoixti4kmanioudakis.noblogs.org/files/2025/07/afisa_2imero_Ioulios2025_v1_web-1200x1680.jpg)
![[Χανιά] Rap Live οικονομικής ενίσχυσης του πολιτικού & νομικού αγώνα](https://anoixti4kmanioudakis.noblogs.org/files/2025/03/2025.03.25_Live-1200x1697.jpg)
