Την Πέμπτη 31/10/2024 μετά από έκρηξη σε διαμέρισμα στην οδό Αρκαδίας, στους Αμπελόκηπους χάνει την ζωή του ο σύντροφος Κυριάκος Ξυμητήρης και τραυματίζεται σοβαρά η συντρόφισσα μας Μαριάννα Μ. Άμεσα μεταφέρεται και νοσηλεύεται φρουρούμενη στον Ευαγγελισμό σε καθεστώς αιχμαλωσίας. Σύμφωνα με μαρτυρίες που επιβεβαιώνονται και απο το δημοσιοποιημένο κείμενο εργαζομένων/ αλληλέγγυων νοσοκομείου “ο Ευαγγελισμός”, ο κρατικός μηχανισμός πιέζει για να της πάρουν κατάθεση από την πρώτη στιγμή ούσα πολυτραυματίας και μη έχοντας αναρρώσει ούτε στο ελάχιστο. Χωρίς καμία συναίνεση κατά την διάρκεια που βρίσκεται στη ΜΕΘ χωρίς τις αισθήσεις της, η αντιτρομοκρατική της παίρνει δείγμα DNA (με εντολή λήψης αίματος) και δακτυλικά αποτυπώματα. Καθ’ όλη τη διάρκεια νοσηλείας της η πόρτα παρέμενε ανοιχτή όλο το 24ωρο με τους μπάτσους της αντιτρομοκρατικής να είναι παρόντες ακόμα και όταν άλλαζε ρούχα. Κατά την άφιξη της ανακρίτριας στο νοσοκομείο και παρά την βεβαίωση του ιατρικού πορίσματος ότι δεν είναι σε θέση να καταθέσει λόγω της βεβαρημένης κατάστασης υγείας της, της αρνήθηκαν την περαιτέρω προθεσμία και αποφασίστηκε η προφυλάκιση της χωρίς τη κατάθεση. Λίγες μέρες μετά υποβάλλεται σε ένα δεύτερο χειρουργείο με ολική αναισθησία και πριν προλάβει καν να περάσει ένα 24ωρο, πραγματοποιείται η μεταγωγή της στις γυναικείες φυλακές του Κορυδαλλού, οι οποίες δεν έχουν νοσοκομείο και σε καμία περίπτωση υποδομές για την ιατρική φροντίδα που χρειάζεται.
Το υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ και η αντιτρομοκρατική υπηρεσία έδωσαν τις εντολές, ώστε η συντρόφισσά μας να έχει αυτήν την αντιμετώπιση για το διάστημα της νοσηλείας της. Πρόκειται για ένα ακόμα στιγμιότυπο της εκδικητικότητας του κατασταλτικού μηχανισμού, απέναντι σε ένα άτομο που με την πορεία και τις επιλογές του αποτελεί πολιτικό αντίπαλο του κράτους. Την ίδια στιγμή, η μεταχείριση αυτή, επιχείρησε να εκμεταλλευτεί την επιβαρυμένη σωματική, ψυχολογική και πνευματική κατάσταση της Μαριάννας, με σκοπό αφενός να αποσπάσει πληροφορίες, και αφετέρου να φέρει την ίδια σε ακόμα δυσμενέστερη θέση.
Παράλληλα συλλαμβάνονται και προφυλακίζονται τα συντρόφια Δημήτρης και Δήμητρα Ζ με μοναδικό κριτήριο τις φιλικές / συντροφικές σχέσεις. Μερικές μέρες μετά συλλαμβάνεται και προφυλακίζεται και ο σύντροφος Νίκος Ρωμανός με το φαιδρό αποδεικτικό στοιχείο του αποτυπώματος σε ένα κινητό αντικείμενο ( πλαστική σακούλα). Οι 3 τους αρνούνται οποιαδήποτε σχέση με το συμβάν, ενώ σήμερα (26/11/24) συλλαμβάνεται ακόμα ένα άτομο και το κυνήγι μαγισσών καλά κρατεί.
Με την δημοσίευση του δυστυχήματος ξεκινάει ένας χορός παραπληροφόρησης και κανιβαλισμού απέναντι στις/στους συλληφθείσες/εντες. Όπως διαχρονικά ο ρόλος των ΜΜΕ είναι η στρατευμένη προπαγάνδα υπέρ του κράτους έτσι και σε αυτή την υπόθεση παπαγαλίζουν τις διαρροές των μπάτσων, παραπληροφορούν με κατασκευασμένα στοιχεία την κοινή γνώμη και χτίζουν ψεύτικα προφίλ για σεσημασμένους και δήθεν τρομοκρατικές οργανώσεις, στηλιτεύοντας τη μνήμη του νεκρού συντρόφου μας και κανιβαλίζοντας τα προφυλακισμένα συντρόφια μας.
ΑΛΗΤΕΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ για τα συντρόφια μας θα μιλήσουμε εμείς! Έχουμε γνωρίσει την Μαριάννα και τον Κυριάκο μέσα από κοινούς κοινωνικούς αγώνες, έχουμε συνδιαμορφώσει σε συνελεύσεις, έχουμε πορευτεί μαζί στο δρόμο και έχουμε συμπράξει σε κινηματικές δράσεις. Ήταν παρόντες σε εγχειρήματα ενάντια σε κρατικές δολοφονίες, σε εγχειρήματα αλληλεγγύης κρατουμένων, σε δράσεις για την υπεράσπιση της γειτονιάς των Εξαρχείων, στο αντιπολεμικό- διεθνιστικό κίνημα, στους αγώνες εντός των πανεπιστημίων, των απελευθερωμένων χώρων, των καταλήψεων και κάθε είδους ταξικού αγώνα. Βρισκόμενοι στη σωστή πλευρά της ιστορίας, πάντα πρώτη γραμμή απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας και καταπίεσης. Η συμμετοχή τους σε αυτούς τους αγώνες υπήρξε αδιάλειπτη, ανιδιοτελής και αποτελεί φάρο και έμπνευση σε κάθε αγωνιζόμενο για μια καλύτερη και ελεύθερη κοινωνία.
Είμαστε περήφανες/οι που η Μαριάννα είναι φίλη, συντρόφισσα και μέλος της συνέλευσης μας για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη και που ο Κυριάκος πλαισίωνε πάντα όλες τις δράσεις μας. Η συντρόφισσα μας Μαριάννα με την συνεισφορά της, την πολιτική ωριμότητα και τις ιδέες της έχει καθορίσει και εξελίξει όχι μόνο τις διαδικασίες μας αλλά και την ίδια την υπόθεση του Κ.Μ. Η συνέπεια της, η διαλλακτικότητα, η παντελής έλλειψη πολιτικού εγωισμού, η μόνιμη διαθεσιμότητα της στην διεκπεραίωση των διαδικασιών και η συνολικότερη στάση της αποτελεί πρότυπο συμπεριφοράς. Η φίλη μας η Μαριάννα είναι ένας ευαίσθητος άνθρωπος, γεμάτος αγάπη, αλτρουισμό και δοτικότητα προς τους άλλους. Πάντα πρόθυμη να αποτελέσει στήριγμα σε όποια/ον το έχει ανάγκη με πηγαίο χιούμορ και ενσυναίσθηση. Αυτοί είναι οι σύντροφοι μας και αντιπροσωπεύουν όλα αυτά που φοβάται ο κόσμος της εξουσίας, ενάντια σε ένα κοινωνικό πρότυπο που προτάσσει τον ατομικισμό, την απάθεια και την εκμετάλλευση.
Το κράτος στοχοποιεί έναν ολόκληρο πολιτικό χώρο, ποινικοποιεί τις συντροφικές και φιλικές σχέσεις, φυλακίζει με σαθρές και fast track διαδικασίες κοινωνικούς αγωνιστές (π.χ. ένα αποτύπωμα σε μια σακούλα ή ένα κλειδί που άλλαξε χέρια), δολοφονεί χαρακτήρες και καταστρέφει τις ζωές των συντρόφων μας. Την ίδια στιγμή οι μπάτσοι δολοφόνοι του Κωστή Μανιουδάκη σουλατσάρουν ελεύθεροι και βαριά οπλισμένοι, όντας ακόμα στην υπηρεσία τους, την ίδια στιγμή στη μαζική δολοφονία των Τεμπών χάνονται «με μαγικό τρόπο» πολύτιμα στοιχεία μέχρι και ολόκληρα βαγόνια, την ίδια στιγμή σε δεκάδες άλλες υποθέσεις κρατικών εγκλημάτων οι πραγματικοί τρομοκράτες ζουν υπό το καθεστώς πλήρους συγκάλυψης στο απυρόβλητο. Για όλους αυτούς τους λόγους και για το αφήγημα του κράτους που μας θέλει σεσημασμένους τρομοκράτες στα μάτια της κοινής γνώμης, εμείς στεκόμαστε αδιαπραγμάτευτα δίπλα στους συντρόφους μας και αυτό είναι μια ξεκάθαρη απάντηση που δίνουμε.
ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΩΝ
ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΜΑΣ ΜΑΡΙΑΝΝΑ Μ.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΩΝ/ΟΦΩΝ ΔΗΜΗΤΡΑΣ Ζ., ΔΗΜΗΤΡΗ Π. ΚΑΙ ΝΙΚΟΥ Ρ.
Ανοιχτές συνελεύσεις για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη (Αθήνα-Χανιά)
Έναν χρόνο μετά την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη,
ο αγώνας συνεχίζεται
Δικαιοσύνη είναι η αντίσταση
Την 1η Σεπτεμβρίου του 2024 συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη από τους μπάτσους των ΤΑΕ Σούδας, Λιανιδάκη, Γεωργιάδη, Μόσχου και Τσιχλάκη, μετά από «τυχαίο» αστυνομικό έλεγχο στον επαρχιακό δρόμο Φρε-Βρυσών στα Χανιά.
Από την πρώτη στιγμή, η αστυνομία διέρρευσε στον ηλεκτρονικό τύπο μια σειρά από εσκεμμένες ανακρίβειες και ψευδή στοιχεία που συμπυκνώθηκαν στο αφήγημα περί «αιφνίδιου θανάτου ιδιώτη κατά τη διάρκεια τυχαίου αστυνομικού ελέγχου», ενεργοποιώντας έναν πολυεπίπεδο μηχανισμό συγκάλυψης της δολοφονίας. Ωστόσο, τα πολυάριθμα τραύματα στο κεφάλι και το σώμα του Κωστή, οι πληροφορίες από αυτόπτες μάρτυρες και η εικόνα του σημείου του συμβάντος ανέτρεψαν την εκδοχή της αστυνομίας. Ο αγώνας ενάντια στη συγκάλυψη της κρατικής δολοφονίας του Κωστή, για την ανάδειξη των συνθηκών του θανάτου του ξεκίνησε τις αμέσως επόμενες ημέρες: Σε νομικό επίπεδο, με τη μηνυτήρια αναφορά κατά παντός υπευθύνου από την οικογένειά του, και σε πολιτικό, με δημόσιο κάλεσμα στην ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη στα Χανιά.
Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τη δολοφονία του Κωστή διοργανώσαμε ένα τριήμερο δράσεων στα Χανιά, από τις 30 Αυγούστου έως και την 1η Σεπτεμβρίου, με στόχο:
την ανάδειξη και την παρουσίαση του αγώνα σημείο προς σημείο, τόσο όσον αφορά το νομικό, αλλά και το πολιτικό επίπεδο,
την υπενθύμιση στην τοπική κοινωνία ότι οι μπάτσοι δολοφόνησαν τον Κώστα Μανιουδάκη, και τη συλλογική-κινηματική υπεράσπιση της δημοσιοποίησης των ονομάτων των δολοφόνων, μέσα από τη δημόσια παρουσία μας στους δρόμους της πόλης, που ήταν ανακοινωμένη από τα μέσα του Αυγούστου,
τη συνεισφορά από τη δική μας πλευρά στη μνήμη, τόσο με την παρουσία μας στο ετήσιο μνημόσυνο, όσο και συνολικότερα με την επαναφορά της υπόθεσης της κρατικής δολοφονίας στον δημόσιο χώρο καθ’ όλη τη διάρκεια του τριημέρου.
ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΤΩΝ ΤΑΕ ΣΟΥΔΑΣ ΛΙΑΝΙΔΑΚΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ, ΜΟΣΧΟΥ, ΤΣΙΧΛΑΚΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΜΑΝΙΟΥΔΑΚΗ
Τον Απρίλιο, μετά από πολύμηνο νομικό και πολιτικό αγώνα ενάντια στη συγκάλυψη της κρατικής δολοφονίας του Κώστα Μανιουδάκη, που έλαβε χώρα την 1η Σεπτεμβρίου 2023, οι μπάτσοι-δολοφόνοι των ΤΑΕ Σούδας κλήθηκαν να καταθέσουν ως ύποπτοι για «Ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση από κοινού». Παράλληλα, ήρθε η πρόσβαση στη δικογραφία με τον Κωστή ως κατηγορούμενο, που είχε συνταχθεί από τους μπάτσους ήδη από την ημέρα της δολοφονίας του· δικογραφία που για 8 περίπου μήνες παρέμενε κρυφή, αφού μαγειρευόταν από τις αρχές.
Τον ίδιο μήνα, τα ονόματα των τεσσάρων μπάτσων-δολοφόνων αποτυπώθηκαν στη δημόσια σφαίρα, και,ως ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη, τα καταγράψαμε και τα γνωστοποιήσαμε δημόσια.
Με αφορμή τις πρόσφατες εξελίξεις στην υπόθεση, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε στην περαιτέρω δημοσιοποίηση των ονομάτων αυτών, τόσο στη χανιώτικη κοινωνία όσο και σε άλλες πόλεις πανελλαδικά.
Τα ονόματα άρχισαν να βγαίνουν στη δημόσια σφαίρα μέσα από παρεμβάσεις με σπρέι σε κεντρικά σημεία της πόλης των Χανίων, με το σύνθημα «Οι μπάτσοι των ΤΑΕ Σούδας, Λιανιδάκης, Γεωργιάδης, Μόσχου, Τσιχλάκης, δολοφόνησαν τον Κώστα Μανιουδάκη». Σε μικρό χρονικό διάστημα, τα συνθήματα έγιναν αντιληπτά από τις δυνάμεις καταστολής, που έσπευσαν να σβήσουν τα ονόματα. Ενδεικτικά, τα ξημερώματα της Δευτέρας 03/06, γύρω στη 01:30 π.μ., μέλη της συνέλευσης είδαν δύο αγροτικά των ΤΑΕ να φτάνουν στο πλάι της Δημοτικής Αγοράς, στο σημείο όπου ήταν γραμμένα τα ονόματα των δολοφόνων του Κωστή. Τα αγροτικά στάθμευσαν μπροστά από το σημείο, το πλήρωμα ακροβολίστηκε στους παρακείμενους δρόμους, με σκοπό να επιβάλει τραμπούκικα παρουσία του, να κόψει την κυκλοφορία –αν χρειαζόταν– και να προλάβει οποιοδήποτε ενδεχόμενο αντίδρασης. Ένας από αυτούς έσβησε τα ονόματα με μαύρο σπρέι και στη συνέχεια έφυγαν. Οι κινήσεις τους, καθώς και η αμεσότητα με την οποία έδρασαν, δείχνουν ξεκάθαρα την ενόχλησή τους και την προσπάθεια να καλύψουν τους φονιάδες-συναδέλφους τους και να αποκαταστήσουν την «εικόνα» τους, όπως ακριβώς γίνεται όλο αυτό το διάστημα από το σύνολο του κρατικού μηχανισμού.
Σε επόμενο επίπεδο δράσης, αποφασίσαμε τη δημιουργία μιας αφίσας με τα ονόματα των μπάτσων-δολοφόνων, με στόχο να κολληθεί στα Χανιά, αλλά και να διακινηθεί σε διάφορες πόλεις ανά την Ελλάδα. Η κίνηση αυτή υλοποιήθηκε με την υποστήριξη ατόμων, συλλογικοτήτων και ομαδοποιήσεων του ευρύτερου κινήματος, που θέλησαν να δείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στον πολιτικό αγώνα της συνέλευσής μας, και να συμβάλουν στην προσπάθεια να μην συγκαλυφθεί η κρατική δολοφονία του Κωστή.
Από την Παρασκευή 05/07, οι αφίσες κυκλοφόρησαν σε όλη τη χώρα˙ από τα Χανιά μέχρι τον Άγιο Νικόλαο και από τη Ρόδο μέχρι την Κομοτηνή, και έκαναν σαφές ότι «Το κράτος δολοφονεί» και «Οι δολοφόνοι έχουν ονόματα».
Δεν είχαμε καμία αμφιβολία πως οι ίδιοι οι δολοφόνοι του Κωστή θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να διασφαλίσουν την ανωνυμία τους και σύσσωμες οι δυνάμεις καταστολής θα ταχτούν υπέρ τους. Λίγες μόνο ώρες μετά την αφισοκόλληση, πολλές από τις αφίσες βρέθηκαν σκισμένες ή με σβησμένα τα ονόματα των φονιάδων του Κωστή. Πιο συγκεκριμένα, ένας από τους τέσσερεις μπάτσους-δολοφόνους βγήκε παγανιά, προκειμένου να σβήσει το όνομά του από τις αφίσες που έχουν κολληθεί. Όπως ήταν αναμενόμενο, η κίνηση έγινε αντιληπτή από περαστικά άτομα, τα οποία, διαμαρτυρόμενα, του ζήτησαν τον λόγο. Ακόμα και σε αυτή τη συνθήκη -που έχει προηγηθεί η δολοφονία του Κωστή και η κλήση των τεσσάρων ως ύποπτοι- ο συγκεκριμένος είχε το θράσος να προβεί σε ενέργειες που οδήγησαν στο τμήμα τα άτομα που έκαναν το αυτονόητο. Επιπλέον, το Σάββατο 06/07, μέλη της συνέλευσης αναγνώρισαν μπάτσο και πρώην Αντιδήμαρχο Καθαριότητας και Πρασίνου του δήμου Χανίων να σκίζει τις αφίσες, την ώρα που εκτελούσε χρέη ασφαλίτη κατά τη διάρκεια της πορείας ορατότητας της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας στην πόλη˙ ενώ, την Κυριακή 07/07, ένστολοι που περιφρουρούσαν την φασιστική και ομοφοβική συγκέντρωση family pride έσκισαν αποκλειστικά τις επίμαχες αφίσες που είχαν τοποθετηθεί σε κεντρικό σημείο στην πόλη (στη διάθεσή μας υπάρχει βιντεοληπτικό υλικό).
Ως ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη στα Χανιά, αναλαμβάνουμε αδιαπραγμάτευτα την πολιτική ευθύνη τόσο του περιεχομένου της αφίσας, όσο και της δράσης των αφισοκολλήσεων. Ταυτόχρονα, στηρίζουμε και αγκαλιάζουμε κάθε κίνηση που υπερασπίζεται τον αγώνα ενάντια στη συγκάλυψη (και) αυτής της κρατικής δολοφονίας, που γίνεται με οποιονδήποτε τρόπο, σε οποιονδήποτε χώρο ή χρόνο. Καλούμε, επίσης, την τοπική κοινωνία και τον κόσμο που αναγνωρίζει το δίκιο του αγώνα μας, να συνεχίσει να παίρνει θέση και να υπερασπίζεται τόσο αυτή την κίνηση, όσο και συνολικά τη δράση της συνέλευσης.
Λίγες μέρες μετά την αφισοκόλληση, με δελτίο τύπου, η Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων (ΕΑΣΥ) για άλλη μία φορά απείλησε ευθέως τον κόσμο που αντιστέκεται στη συγκάλυψη της κρατικής δολοφονίας του Κωστή. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα δελτία τύπου στα οποία παρέπεμπε στην αστική δικαιοσύνη, αυτή τη φορά έρχεται να υπερασπιστεί τον «ακέραιο χαρακτήρα» των μπάτσων-δολοφόνων. Αυτή η μετατόπιση του κέντρου βάρους της υπερασπιστικής γραμμής στο δήθεν προσωπικό ήθος των φονιάδων δεν είναι τυχαία: Τόσο ο ιατροδικαστής -ο οποίος στο πόρισμα αποσαφηνίζει ότι τα χτυπήματα έχουν προέλθει από «θλων όργανο»- όσο και η πταισματοδίκης -η οποία τους κάλεσε να καταθέσουν ως ύποπτοι για «Ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση από κοινού»- δείχνουν πως οι «ουδέτεροι»κρατικοί μηχανισμοί δικαιοσύνης, στους οποίους η ΕΑΣΥ στηρίχθηκε επικοινωνιακά για να στήσει το αφήγημα των μπάτσων απέναντι στο κομμάτι της κοινωνίας που μιλούσε για μια ακόμα κρατική δολοφονία, εν τέλει τους άφησαν εκτεθειμένους.
Οι σπασμωδικές/πρωτοβουλιακές κινήσεις τους φανερώνουν πως φοβούνται τόσο την προσωπική τους έκθεση, όσο και ολόκληρου του αστυνομικού σώματος που τους στηρίζει˙ φοβούνται αυτή τη διαλεκτική σύνδεση ανάμεσα στο απρόσωπο και γενικό, δηλαδή πως «Το κράτος δολοφονεί», και στο προσωποποιημένο και ειδικό, πως «Οι δολοφόνοι έχουν ονόματα».
Οι λόγοι, λοιπόν, που προχωρήσαμε στη συγκεκριμένη κίνηση είναι ξεκάθαροι.
Πρώτα από όλα, κρίνουμε ότι είναι σημαντική η ευρεία δημοσιοποίηση των ονομάτων των δολοφόνων του Κωστή στην τοπική κοινωνία, με σκοπό να μάθει όλος ο κόσμος ποιοι είναι οι εμπλεκόμενοι στη δολοφονία, που μάλιστα συνεχίζουν να υπηρετούν στο αστυνομικό σώμα.
Αναγνωρίζουμε ότι είναι λίγες οι φορές που έχουν βγει στη δημοσιότητα ονόματα μπάτσων που έχουν εμπλακεί σε κρατικές δολοφονίες. Το κράτος συστηματικά και μεθοδευμένα προσφέρει κάλυψη σε αυτή τη συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, που οι δολοφονίες από μπάτσους λαμβάνουν χώρα με αυξανόμενη συχνότητα, η αστυνομία απολαμβάνει πολιτικής νομιμοποίησης-επιβράβευσης στο δολοφονικό της έργο. Το ελληνικό κράτος, εν προκειμένω, στήνει πολυεπίπεδους μηχανισμούς συγκάλυψης, που επιτρέπουν στους μπάτσους να συνεχίζουν ανενόχλητοι να κρίνουν ποιες ζωές είναι άξιες να βιωθούν – και ποιες όχι, αποποιούμενο την προσωπική τους ευθύνη.
Η ανωνυμία είναι κομβική σε αυτό το μοτίβο (συγ)κάλυψης, ώστε σε πρώτο χρόνο οι μπάτσοι-φονιάδες να μην εκτίθενται προσωπικά, και να μην βρίσκονται ατομικά αντιμέτωποι με το περί δικαίου αίσθημα. Όσο παραμένουν ανώνυμοι, όσο δεν στοχοποιούνται, δεν εισπράττουν την κοινωνική πίεση που έρχεται ως συνέπεια των πράξεών τους, και που μπορεί να διανοίξει ένα ευρύτερο πεδίο έκθεσης, αλλά και αποδόμησης της ίδιας της πολιτικής, της στρατηγικής και των στοχεύσεων του κρατικού μηχανισμού. Ταυτόχρονα, η διασφάλιση της ανωνυμίας εξυπηρετεί ώστε η αστυνομία να παραμένει απρόσωπη και ενιαία στο κοινωνικό φαντασιακό, και αποτελεί το πιο ξεκάθαρο μήνυμα πως το κράτος αναλαμβάνει την ευθύνη για τις «παρεκκλίσεις» της, υποστηρίζοντας και νομιμοποιώντας τη δράση της.
Παρά το γεγονός ότι οι ένστολοι φονιάδες αποτελούν άμεσο κίνδυνο για την κοινωνία, το κράτος «επιμένει» να αποκρύπτει τα ονόματά τους. Οι μπάτσοι που δολοφόνησαν τους Ρομά Νίκο Σαμπάνη, Κώστα Φραγκούλη και Χρήστο Μιχαλόπουλο, τον Βασίλειο Μάγγο, οι μπάτσοι που εμπλέκονται στη δολοφονία του/της Ζακ/Zackie Oh! παραμένουν ανώνυμοι. Αυτή η μακάβρια λίστα δεν έχει τελειωμό. Το ελληνικό κράτος, άλλωστε, προστατεύει και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τους ένστολους υπαλλήλους του ως επικίνδυνους, και κατ’ επέκταση να δημοσιοποιήσει τα ονόματά τους. Και αυτό είναι απολύτως αναμενόμενο. Οι δυνάμεις καταστολής είναι το έμμισθο στρατιωτικό σώμα που ήδη είναι επιφορτισμένο με την «πρόληψη» και την αναχαίτιση των επερχόμενων αντιστάσεων, ατομικών και συλλογικών, και κατέχουν ρόλο ζωτικής σημασίας για την κυριαρχία στη συγκυρία που διανύουμε: Για να σπέρνουν τον φόβο, και να μην αφήνουν άλλη επιλογή στους από τα κάτω, πέρα από τη σιωπή, την παραίτηση και την αποδοχή της υποτίμησής τους. Υπό αυτό το πρίσμα, λοιπόν, οι δυνάμεις καταστολής κάθε άλλο παρά επικίνδυνες είναι για το κράτος.
Επικίνδυνο για το κράτος, στον αντίποδα, είναι ό,τι απειλεί την ομαλή συνέχιση της λειτουργίας του, ό,τι στέκεται απέναντι από τις προσταγές και τις βλέψεις του, και βέβαια επικίνδυνο μπορεί να χαρακτηριστεί ό,τι -στη βάση αυτού του χαρακτηρισμού- εξυπηρετεί επικοινωνιακά τις μικροπολιτικές-κομματικές σκοπιμότητες των κυβερνήσεών του. Σε τέτοιες περιπτώσεις, λοιπόν, δεν ακολουθείται η ίδια τακτική, και η διαπόμπευση μέσα από τη δημοσιοποίηση ονομάτων είναι ένα από τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται. Για παράδειγμα:
Στην υπόθεση των οροθετικών γυναικών το 2012, ο τότε υπουργός Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος, σε συνεργασία με το ΚΕΕΛΠΝΟ και τις αστυνομικές αρχές, στοχοποίησε και διαπόμπευσε αυτές τις γυναίκες, αλλά και τις οικογένειές τους, μέσω της διαρροής των προσωπικών τους στοιχείων και των φωτογραφιών τους. Η πρόφαση ήταν ότι θεωρούνταν κίνδυνος για τη δημόσια υγεία. Στην πραγματικότητα, η διαπόμπευση έγινε σε μία προσπάθεια συνεχιζόμενης υποτίμησης και περιθωριοποίησής τους, καθώς για το κράτος οι σεξεργάτριες μολύνουν την αγία ελληνική οικογένεια. Είχαν μάλιστα χαρακτηριστεί ως «δημόσιος κίνδυνος για τους οικογενειάρχες», ενώ ο Λοβέρδος θριαμβολογούσε ότι προστάτεψε την ελληνική κοινωνία. Όλη αυτή η επιχείρηση προπαγάνδας έγινε προεκλογικά, προκειμένου η κυβέρνηση να παρουσιάσει και να προωθήσει «έργο». Φυσικά, δεν περίμενε ότι η στοχοποίηση των οροθετικών σεξεργατριών θα επέφερε αντιδράσεις.
Ο άγριος ξυλοδαρμός του Α. από μπάτσους της ΔΙ.ΑΣ. στη Νέα Σμύρνη το 2021, την περίοδο του κορωνοϊού, έγινε με αφορμή τη διαμαρτυρία του για την τραμπούκικη συμπεριφορά των μπάτσων προς άτομα και οικογένειες που βρίσκονταν στην πλατεία. Τότε, ο βουλευτής της ΝΔ Κωνσταντίνος Κυρανάκης, θέλοντας αφενός να δικαιολογήσει τον ξυλοδαρμό και αφετέρου να υπονομεύσει τις μαζικές κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν ως απάντηση σε αυτό το περιστατικό, δημοσιοποίησε το ονοματεπώνυμο του Α., και ψευδή στοιχεία για το σε ποια συλλογικότητα ανήκει. Φυσικά, τα ονόματα των τραμπούκων σερίφηδων αποκρύφθηκαν.
Στην υπόθεση βιασμού και μαστροπείας της 12χρονης επί χρόνια από τον Μίχο στον Κολωνό, η υφυπουργός εργασίας Δόμνα Μιχαηλίδου προχώρησε τον Γενάρη του ‘23 στη δημοσιοποίηση των στοιχείων της ταυτότητας της ανήλικης, καθώς και του τόπου διαμονής της. Με αυτόν τον τρόπο, θέλησε να στιγματίσει αλλά και να εκφοβίσει την ανήλικη, όπως επίσης να περιθωριοποιήσει την ίδια και την οικογένειά της. Τα χαρακτηριστικά αυτής της ενέργειας μπορούν να τοποθετηθούν μέσα στο γενικότερο κλίμα τρομοκράτησης και φίμωσης όλων των ατόμων που βιώνουν την έμφυλη βία. Ταυτόχρονα, ήταν μια πολύ συγκεκριμένη στρατηγική κάλυψης του παιδοβιαστή Μίχου, ο οποίος διατηρούσε στενές διαπροσωπικές σχέσεις με μέλη της κυβέρνησης της ΝΔ.
*
Είναι ξεκάθαρο από την πρώτη στιγμή αυτής της υπόθεσης, πως οι μπάτσοι δολοφόνησαν τον Κώστα Μανιουδάκη. Η διαρροή της αρχικής είδησης μάλιστα, με εσκεμμένες ανακρίβειες και ψευδή στοιχεία, υποδεικνύει πως –από το πρώτο κιόλας λεπτό– οι μπάτσοι επέλεξαν να αποκρύψουν το τι συνέβη, και να παρουσιάσουν μια αφήγηση στο πλαίσιο της οποίας δεν φέρουν καμία ευθύνη για την κατάληξη του Κωστή. Και βέβαια, στην πορεία της υπόθεσης μέχρι και σήμερα, δεν υπάρχει σε κανένα σημείο της δικογραφίας οποιαδήποτε αναφορά που έστω να εξηγεί πως η δολοφονία του Κωστή έφτασε στα media ως «αιφνίδιος θάνατος σε τυχαίο αστυνομικό έλεγχο».
Στα παραπάνω συνηγορεί και έχει την ιδιαίτερη σημασία του πως ακόμα και οι μπάτσοι που παραμένουν στα ΤΑΕ επιλέγουν να σβήνουν από τους τοίχους της πόλης μόνο τα ονόματα των φονιάδων, και όχι ολόκληρο τον ισχυρισμό πως οι συνάδελφοί τους δολοφόνησαν τον Κώστα Μανιουδάκη. Για αυτούς, λοιπόν, το οριακό σημείο βρίσκεται στον περιορισμό της δημοσιοποίησης των ονομάτων των μπάτσων-δολοφόνων, και όχι στην αμφισβήτηση των ευθυνών της αστυνομίας για τη δολοφονία.
Για άλλη μια φορά, χρειάζεται να επισημάνουμε ότι δεν διαθέτουμε καμία εμπιστοσύνη στους θεσμούς της αστικής δικαιοσύνης. Ό,τι και να γίνει μέσα στις κλειστές δικαστικές αίθουσες, εμείς επιμένουμε πως το δίκιο αποδίδεται μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες στον δρόμο. Για εμάς δικαιοσύνη είναι η αντίσταση. Δικαιοσύνη είναι ο ίδιος ο αγώνας μας.
Από την πλευρά μας, η δημοσιοποίηση των ονομάτων των δολοφόνων του Κωστή αποτελεί μία ακόμα απάντηση στην κρατική θανατοπολιτική και την πολιτική υποστήριξη/κάλυψη των ένστολων φονιάδων. Αποτελεί ένα κοινωνικό και πολιτικό ανάχωμα, μια υπενθύμιση πως όλοι όσοι στελεχώνουν αιματοβαμμένους μηχανισμούς είναι υπόλογοι, και δεν θα επιτρέψουμε να χαθούν στην ανωνυμία τους. Αποτελεί έναν ακόμα τρόπο να συνεισφέρουμε στις ευρύτερες αντιστάσεις του τόπου, στην ενίσχυση της κινηματικής-αγωνιστικής μνήμης, στις συλλογικές διεργασίες επούλωσης και αποκατάστασης του τραύματος, αλλά και σε εκείνες που βάζουν τα θεμέλια για έναν άλλον ελεύθερο κόσμο.
Μια συνεισφορά στην εξερεύνηση της δικαιοσύνης των καταπιεσμένων…
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ
ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΕΧΟΥΝ ΟΝΟΜΑΤΑ
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη
Χανιά | παρεμβάσεις με σπρέι σε κεντρικό σημείο της πόληςΧανιά | αποκατάσταση συνθήματος, μετά από την προσπάθεια των μπάτσων να σβήσουν τα ονόματαΧανιά | αφίσες με σβησμένα τα ονόματα των μπάτσων-δολοφόνων, την επόμενη μέρα της αφισοκόλλησης
Αφίσα για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη που κολλιέται στην πάτρα από την πρωτοβουλία ενάντια στην κρατική επιθετικότητα και ατιμωρησία (δικαιοσύνη για τον Κώστα Μανιουδάκη).
Την Παρασκευή 01 Σεπτεμβρίου στον επαρχιακό δρόμο Φρε-Βρυσσων οι ‘’λεβέντες των ΤΑΕ Σούδας’’ σταμάτησαν το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο πατέρας μου Κώστας Μανιουδάκης 58 ετών. Αφού τον σταμάτησαν και έκαναν λόγο για μικροποσότητα χασίς, τον κατέβασαν μέσα σε ένα χωράφι τον χτύπησαν βαριά και του πέρασαν χειροπέδες φωνάζοντας του “που το βρήκες;” “Ποιος στο έδωσε;”. Μετά την σύλληψη δεμένος πισθάγκωνα, τραβώντας τον κατευθύνθηκαν προς τα σταθμευμένα περιπολικά σε απόσταση περίπου 150 μέτρων. Μη αντέχοντας τα βασανιστήρια που υπέστη κατέρρευσε… Διαβάστε περισσότερα “[Ηράκλειο] Εκδήλωση – Συζήτηση με την ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κ.Μανιουδάκη | Παρασκευή 17 Μαΐου, πάρκο Θεοτοκοπούλου”
Στις 9 Απριλίου 2024, μετά από 7 μήνες διαρκούς αγώνα σε νομικό και πολιτικό επίπεδο, η οικογένεια του Κώστα Μανιουδάκη απέκτησε επιτέλους πρόσβαση στη δικογραφία που είχε σχηματιστεί από τα ένστολα καθάρματα των ΤΑΕ, την ημέρα της δολοφονίας του. Στις 23 και 24 Απριλίου, οι τέσσερεις μπάτσοι που δολοφόνησαν τον Κωστή κλήθηκαν να δώσουν εξηγήσεις στην αστική δικαιοσύνη, ως ύποπτοι για ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση τελεσθείσα από κοινού.
Η ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη στα Χανιά κάλεσε μικροφωνικές συγκεντρώσεις στα Δικαστήρια τις ημέρες των καταθέσεων των φονιάδων των ΤΑΕ, 23 και 24 Απριλίου. Τις ίδιες μέρες, οι ανοιχτές συνελεύσεις και πρωτοβουλίες που τρέχουν τον πολιτικό αγώνα για την υπόθεση σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα, κάλεσαν επίσης μικροφωνικές συγκεντρώσεις στις πόλεις τους.
Οι συγκεντρώσεις στα Δικαστήρια Χανίων στηρίχθηκαν από αλληλέγγυο κόσμο και στόχο είχαν την ενημέρωση των περαστικών για τις εξελίξεις στην υπόθεση, καθώς επίσης και τη δική μας στήριξη στον νομικό αγώνα που δίνει η οικογένεια. Όπως αναμέναμε, οι δικηγόροι των τεσσάρων δολοφόνων, Χρήστος Μαρκογιαννάκης και Κωνσταντίνος Σφυριδάκης, πήραν αναβολή με συνοπτικές διαδικασίες για τις 9 Μαΐου.
Ανάμεσα στις μικροφωνικές συγκεντρώσεις, το απόγευμα της Τρίτης 23 Απρίλη, καλέσαμε πορεία ενάντια στην αστυνομοκρατία, την καταστολή και τη συγκάλυψη, με το βλέμμα μας να είναι στο ευρύτερο πλαίσιο της καταστολής που δέχονται οι κοινωνικοί αγώνες.
Η πορεία πλαισιώθηκε από 250 περίπου άτομα, με τη συμμετοχή και τη στήριξη συνελεύσεων του ανταγωνιστικού κινήματος της πόλης, καθώς επίσης και τον ενιαίο φοιτητικό σύλλογο του Πολυτεχνείου Κρήτης. Το σώμα της πορείας κινήθηκε, αρχικά, σε ένα κομμάτι του εμπορικού κέντρου της πόλης, ενώ στη συνέχεια πέρασε μέσα από γειτονιές, όπως αυτή στην περιοχή των ΚΤΕΛ και του Κουμπέ. Επίσης, έγινε μία ολιγόλεπτη στάση έξω από το Εργατοϋπαλληλικό Εργατικό Κέντρο Χανίων, όπου φωνάχτηκαν αντιφασιστικά συνθήματα. Το δρομολόγιο, που είχε προαποφασιστεί από την ανοιχτή συνέλευση και ξέφευγε από τους κεντρικούς δρόμους, στόχευε στην αντιπληροφόρηση των κατοίκων των περιοχών αυτών. Στόχος της πορείας ήταν να καταλήξει στο μπατσομέγαρο, σε μία συμβολική κατάδειξη των φονιάδων του Κωστή και όλου του συστήματος που τους θρέφει.
Κατά τη διάρκεια της πορείας, μοιράσαμε το τελευταίο κείμενο της ανοιχτής συνέλευσης, κολλήσαμε αυτοκόλλητα αντιπληροφόρησης, γράψαμε συνθήματα, μα και φωνάξαμε με όλη μας τη δύναμη πως δικαιοσύνη είναι η ίδια η αντίσταση. Η ανταπόκριση τόσο των περαστικών ατόμων όσο και των κατοίκων στις γειτονιές ήταν πολύ θετική και τουλάχιστον ενθαρρυντική για τη συνέχιση αυτού του αγώνα.
Την πορεία ακολουθούσαν τρεις διμοιρίες των ΜΑΤ με τη συνοδεία του διευθυντή της Ασφάλειας Χανίων, Παρασκευά Χηνόπουλου, ενώ ήταν έντονη η παρουσία ασφαλιτών. Το μη αναμενόμενο δρομολόγιο τους έκανε συχνά να τρέχουν να μας προλάβουν, ενώ εκ των υστέρων είδαμε πως στο μπατσομέγαρο υπήρχε κλούβα που περίμενε να μας κλείσει τον δρόμο στην περίπτωση που το είχαμε προσεγγίσει από τους κεντρικούς δρόμους του καθιερωμένου δρομολογίου. Ένα οικοδομικό τετράγωνο πριν το μπατσομέγαρο, στη διασταύρωση Λίσσου και Μάλεμε, δύο διμοιρίες παρατάχτηκαν μπροστά μας, αποκλείοντας τους δύο δρόμους που -άμεσα ή έμμεσα- θα οδηγούσαν την πορεία στο μπατσομέγαρο.
Παραμείναμε στη διασταύρωση περίπου 15 λεπτά, εντείνοντας τον παλμό των συνθημάτων και βρίζοντας τους μπάτσους για όλους τους λόγους του κόσμου. Αυτή ήταν η στιγμή που ο Αναστάσης στάθηκε απέναντι από τους φονιάδες του πατέρα του, και έχοντας πίσω του τον όγκο της πορείας να τον στηρίζει σε κάθε λέξη, απελευθέρωσε το συναισθηματικό βάρος που φέρει η γνώση των ονομάτων των δολοφόνων του πατέρα του: Είναι εδώ κάποιος Τσιχλάκης, κάποια Μόσχου, κάποιος Λιανιδάκης, κάποιος Γεωργιάδης; Δεν έχετε υπολογίσει με ποιους τα βάλατε.
Στη συνέχεια, η πορεία επέστρεψε συγκροτημένα στην πλατεία της δημοτικής αγοράς.
Απολογίζουμε τη συγκεκριμένη πορεία ως μία από τις πιο δυνατές πορείες από αυτές που έχουμε οργανώσει ως ανοιχτή συνέλευση στα Χανιά, παρόλο που δεν ήταν ούτε η μαζικότερη, ούτε έφτασε έξω από το μπατσομέγαρο. Ο παλμός της πορείας, η ανταπόκριση των κατοίκων, το τρέξιμο των μπάτσων στα στενά των γειτονιών, η μη καθιερωμένη προσέγγιση του τελικού στόχου, σχημάτισαν το κατάλληλο πλαίσιο για να αποτυπωθούν τελικά τα ονόματα των δολοφόνων στη δημόσια σφαίρα.
![[Αναδημοσίευση] Αφίσα που κολλιέται στην Πάτρα](https://anoixti4kmanioudakis.noblogs.org/files/2024/05/maniou-afisa_page-0001s.jpg)
![[Ηράκλειο] Εκδήλωση – Συζήτηση με την ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κ.Μανιουδάκη | Παρασκευή 17 Μαΐου, πάρκο Θεοτοκοπούλου](https://anoixti4kmanioudakis.noblogs.org/files/2024/05/Αφίσα_Ηρά.jpeg)
