Κατηγορία: Κείμενα

Η ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΑΦΡΑΤΗ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ

Καλούμε την Τρίτη 18/3, ώρα 09:00 στα δικαστήρια Χανίων, ημέρα εκδίκασης του εφετείου της υπόθεσης της εργοδοτικής δολοφονίας του Μανώλη Αφράτη.
Στις 21/05/2020 ο Μανώλης Αφράτης χάνει τη ζωή του εν ώρα εργασίας σε επαρχιακό δρόμο του Ρεθύμνου, οδηγώντας το εταιρικό φορτηγό της εταιρείας «Γαλακτοκομική Αμαρίου ΑΕ» (Cretan Kings Διανομές ΑΕ) του επιχειρηματία Μανουκαράκη, όταν έσπασαν τα φρένα του φορτηγού και ανετράπη.

Διαβάστε περισσότερα “Η ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΑΦΡΑΤΗ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ”

[Χανιά] Κάποιες φορές δεν είναι απλά το σάπιο μήλο – κάποιες φορές είναι ολόκληρη η μηλιά

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ | ΣΑΒΒΑΤΟ 18 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ | 12:00 | ΠΛΑΤΕΙΑ 1866

Τα ξημερώματα του Σαββάτου 11 Γενάρη 2025, ο Οδυσσέας Καπαράκης υπό την επήρεια μέθης προκαλεί φονικό τροχαίο στη λεωφόρο Σούδας που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο του 22χρονου Παναγιώτη Καρατζή. Το ίδιο βράδυ, ο Οδ. Καπαράκης κυκλοφορούσε με πολύ μεγάλη ταχύτητα σε όλη την πόλη με την Porsche του, ενώ δεν έλειψαν και οι τραμπουκισμοί σε οδηγό άλλου αυτοκινήτου, ο οποίος ενημέρωσε τις αρχές «για τον τύπο με την Porsche που τρέχει και τσαμπουκαλεύεται». Λίγη ώρα πριν το δυστύχημα, τον σταματούν μπάτσοι για αλκοτέστ, και παρ’ όλο που βρέθηκε θετικός με τετραπλάσια του ορίου ποσότητα και χωρίς δίπλωμα, τον αφήνουν να φύγει, χωρίς να κινήσουν τη διαδικασία του αυτόφωρου όπως προβλέπεται. Διαβάστε περισσότερα “[Χανιά] Κάποιες φορές δεν είναι απλά το σάπιο μήλο – κάποιες φορές είναι ολόκληρη η μηλιά”

[Χανιά] τώρα ζούμε σε ειρήνη (;) μα ήρθαμε από την καρδιά του πολέμου

Με αφορμή τις μηνύσεις για συκοφαντική δυσφήμιση στον Αναστάση Μανιουδάκη και τα μέλη της ανοιχτής συνέλευσης

Στις 29 Οκτώβρη 2024, ο γιος του Κώστα Μανιουδάκη, Αναστάσης, καθώς και ένα μέλος από τη συνέλευσή μας, κλήθηκαν να δώσουν εξηγήσεις μετά από μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση που έκαναν οι τέσσερις μπάτσοι δολοφόνοι του Κωστή. Ο Αναστάσης εγκαλείται ως ηθικός αυτουργός γιατί φώναξε τα ονόματα των φονιάδων του πατέρα του κατά τη διάρκεια της πορείας στις 23 Απριλίου στα Χανιά, γεγονός που η ανοιχτή συνέλευση κατέγραψε και σήκωσε την ευθύνη να δημοσιοποιήσει σε κείμενο ανταπόκρισης της πορείας αυτής1. Το κείμενο καταδεικνύει για πρώτη φορά τους Εμμανουήλ Γεωργιάδη, Στυλιανό Λιανιδάκη, Κωνσταντίνα Μόσχου και Ιωσήφ Τσιχλάκη ως δολοφόνους του Κώστα Μανιουδάκη. Το μέλος της συνέλευσής μας εγκαλείται για αναδημοσίευση του κειμένου αυτού στο Facebook.

Η μήνυση έχει κατατεθεί από τις 17 Ιουλίου, λίγες μόνο μέρες μετά την πανελλαδική διακίνηση και τοιχοκόλληση της αφίσας με τα ονόματα των μπάτσων δολοφόνων στις 05 Ιουλίου. Επιμένοντας στο ίδιο μοτίβο της προσπάθειας εκφοβισμού, στις 19 Αυγούστου μπάτσοι συνέλαβαν για παράνομη αφισοκόλληση (!) δύο ακόμα μέλη της ανοιχτής συνέλευσης και τα κράτησαν μέχρι το πρωί στο κρατητήριο, ώστε να έρθουν οι τέσσερις μπάτσοι δολοφόνοι και να καταθέσουν μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση2.

Σε σχέση με τον νομικό αγώνα, έχει προηγηθεί το αναλυτικό πόρισμα του δημόσιου ιατροδικαστή Σταμάτη Μπελιβάνη τον Γενάρη του 2024, από το οποίο προκύπτει ο ξυλοδαρμός του Κωστή από «θλων όργανο», και, τον Μάρτιο του ίδιου έτους, η κλήση των μπάτσων δολοφόνων ως υπόπτων για «ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο από κοινού σε ήρεμη ψυχική κατάσταση». Τον Αύγουστο, τους ασκήθηκε ποινική δίωξη με την κατηγορία της «ανθρωποκτονίας με ενδεχόμενο δόλο κατά συναυτουργία σε ήρεμη ψυχική κατάσταση».

Όλο το διάστημα που, τόσο η ανοιχτή συνέλευση όσο και η οικογένεια, αγωνιζόμαστε ενάντια στη συγκάλυψη της κρατικής δολοφονίας του Κώστα Μανιουδάκη, αναδεικνύοντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, η αστυνομία απειλεί τον αγωνιζόμενο κόσμο μέσα από δελτία τύπου των συνδικαλιστικών της οργάνων. Όταν η ανοιχτή συνέλευση πέρασε από το γενικό πρόταγμα «οι μπάτσοι δολοφόνησαν τον Κώστα Μανιουδάκη» στο ειδικό «οι δολοφόνοι έχουν ονόματα», οι ίδιοι οι μπάτσοι δολοφόνοι ξεκίνησαν με τη σειρά τους να στοχοποιούν μέσω της νομικής οδού, άτομα της οικογένειας αλλά και μέλη της ανοιχτής συνέλευσης.

Αν και οι μηνύσεις είναι προσωποποιημένες, στην πραγματικότητα στοχεύουν την ίδια την ανοιχτή συνέλευση και τη δυναμική που έχει αναπτύξει. Είναι η απάντηση των τεσσάρων μπάτσων δολοφόνων στο σώμα της συνέλευσης που, μέσα από τη δημοσιοποίηση των ονομάτων τους, σηκώνει συλλογικά την ευθύνη του συνθήματος «οι δολοφόνοι έχουν ονόματα», προσπερνώντας το όριο της ανωνυμίας τους και εκθέτοντας συνολικά τον κρατικό μηχανισμό. Είναι η απάντηση των μπάτσων που έχει στόχο να επαναφέρει τα πράγματα στην «πρότερη» κατάστασή τους: «το κράτος δολοφονεί», απρόσωπο, απρόσβλητο και παντοδύναμο.

Τόσο οι απειλές των συνδικαλιστικών οργάνων της αστυνομίας, όσο και οι μηνύσεις των μπάτσων, έρχονται να επιβεβαιώσουν με θράσος τη θέση που έχουν οι φονιάδες στο σύμπλεγμα των κρατικών μηχανισμών και εξουσιών. Μία θέση από την οποία μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς να έχουν καμία συνέπεια. Πρόκειται για μία θέση «απυρόβλητου» την οποία μονάχα ένας «ισχυρός» εγγυητής μπορεί να την παρέχει: το κράτος.

Διασχίζουμε το ανεξερεύνητο μονοπάτι προς τη δικαιοσύνη, με γνώμονα τη δημόσια διάχυση ολόκληρης της πληροφορίας γύρω από την υπόθεση. Άλλωστε, «η δημοσιότητα», δηλαδή η πρόσβαση στην πληροφορία ώστε αυτή να μην μένει στην ιδιωτική σφαίρα, «είναι η ψυχή της δικαιοσύνης». Μέσα από τη δράση μας έχουμε αναδείξει όλα τα πρόσωπα και τους μηχανισμούς που εμπλέκονται στη δολοφονία και τη απόπειρα συγκάλυψής της. Οι μηνύσεις αποτελούν άλλη μια προσπάθεια εκφοβισμού και φίμωσης της συνέλευσης. Οι απειλές, με όποιον τρόπο κι αν έρχονται, είναι απειλές στον ίδιο τον αγώνα που δίνουμε για την υπεράσπιση της αλήθειας των εκτεθειμένων στην κρατική βία. Αυτό που στην πραγματικότητα φοβούνται είναι η ίδια η δυναμική του αγώνα που κατάφερε να διαχύσει στον χώρο και τον χρόνο έναν ριζοσπαστικό αντίλογο στον δολοφονικό μονόλογο του κράτους.

Οι δράσεις της ανοιχτής συνέλευσης έρχονται μέσα από μία οριζόντια και αδιαμεσολάβητη διαδικασία από τα κάτω, με δημόσιο λόγο και παρουσία, ανοίγοντας κοινωνικά τόσο το ζήτημα της κρατικής δολοφονίας του Κώστα Μανιουδάκη, όσο και ευρύτερα το ζήτημα της εντεταλμένης αστυνομικής βαρβαρότητας. Είναι αυτός ο δημόσιος λόγος και οι κινήσεις της ανοιχτής συνέλευσης που απέδειξαν ότι μια υπόθεση κρατικής δολοφονίας που οι μπάτσοι παρουσίασαν ως «αιφνίδιος θάνατος ιδιώτη», μπορεί να ανατραπεί στην κοινωνική συνείδηση, σε βαθμό μάλιστα να την κατοχυρώσει νομικά. Είναι αυτός ο δημόσιος λόγος και οι κινήσεις της ανοιχτής συνέλευσης που δημιούργησαν μία σταθερά διευρυνόμενη κοινότητα αγώνα, ικανή να διαχύσει στον χώρο και τον χρόνο την αλήθεια των εκτεθειμένων στην κρατική βία. Και, είναι αυτές οι κινήσεις που τελικά εκθέτουν το ίδιο το κράτος ως εγγυητή για τα εγκλήματα των ένστολων φονιάδων του. Η πολιτική του φόβου, μέσα από τις απειλές και τις μηνύσεις στην προκειμένη, είναι τελικά και η απάντηση που δίνει το ίδιο το κράτος εναντίον της κάθε αγωνιζόμενης κοινότητας.

*

Με αφορμή τις μηνύσεις που έχουν γίνει, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε μια εσκεμμένη «παρεξήγηση» γύρω από το ζήτημα της δικαιοσύνης. Όταν η αστυνομία και τα συνδικαλιστικά της όργανα, αλλά και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι στο υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ., μιλούν για «δικαιοσύνη», αναφέρονται στη δικαστική εξουσία. Εννοούν τη θεσμοθετημένη εξουσία που απονέμει «δικαιοσύνη» με τέτοιον τρόπο ώστε συστηματικά να νομιμοποιεί και να συμπληρώνει τη δολοφονική δράση της αστυνομίας, στην κατεύθυνση εξυπηρέτησης των κρατικών πολιτικών και των καπιταλιστικών προσταγμάτων. Σε αυτό το πλαίσιο, ξέρουμε πως η δικαίωση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη δεν θα έρθει μέσα από τις κλειστές δικαστικές αίθουσες.

Η δικαστική εξουσία ως μέρος του ίδιου συμπλέγματος κρατικών μηχανισμών και εξουσιών –μεταξύ άλλων– θωρακίζει το κράτος, εξασκώντας το νομικό οπλοστάσιό του απέναντι στις αγωνιζόμενες κοινότητες. Αν και (αυτο)παρουσιάζεται ως αμερόληπτη, αδιάβλητη και ανεξάρτητη από άλλους κρατικούς μηχανισμούς, η ιστορία αποδεικνύει συνεχώς πως μόνο τέτοια δεν είναι.

Παρακάτω παραθέτουμε τρία στιγμιότυπα, που χρονικά συνέπεσαν με την κλήση των μηνύσεων. Είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα του πώς η δικαστική εξουσία μεροληπτεί συστηματικά και με συνέπεια υπέρ της πλευράς του κράτους και πώς λειτουργεί εις βάρος των αγωνιστ.ρι.ών και ευρύτερα των καταπιεσμένων.

Εκδίκαση υπόθεσης Γιάννη Σαμπάνη, 29 Οκτωβρίου 2024 : Ο Γιάννης Σαμπάνης, πατέρας του Νίκου Σαμπάνη -που δολοφονήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2021 από τουλάχιστον 36 σφαίρες μπάτσων της ΔΙ.ΑΣ.- συνελήφθη με ψευδές κατηγορητήριο που τον αναφέρει ως αρχηγό ομάδας Ρομά που «πετούσαν πέτρες», μετά από έφοδο μπάτσων στο Σοφό Ασπρόπυργου, επεισόδιο που μόνο στη φαντασία των μπάτσων συνέβη. Μέσα από μία διαδικασία με αντιτσιγγανική ρητορική, το δικαστήριο τον καταδίκασε για το παραπάνω αδίκημα με την έδρα να καταλήγει απευθυνόμενη στον Γιάννη: «και από εδώ και πέρα, εσύ να μην μπλέκεις όπου βλέπεις φασαρία, να κλείνεσαι σπίτι σου και να κλειδώνεις την πόρτα». Η προανακριτική διαδικασία για τους επτά αστυνομικούς που κατηγορούνται για τη δολοφονία, ξεκίνησε λίγες μέρες πριν από την «τυχαία» σύλληψη του Γιάννη. Θυμίζουμε πως μια μέρα μετά την εκτέλεση του Νίκου, ο τότε υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ., Τάκης Θεοδωρικάκος, επισκέφθηκε του μπάτσους στο νοσοκομείο, δίνοντας –και μόνο με την παρουσία του– την επίσημη στήριξή του στους δολοφόνους της ΕΛ.ΑΣ., από τη θέση του πολιτικού τους προϊστάμενου.

Εκδίκαση υπόθεσης Γιάννη Α., 30 Οκτωβρίου 2024 : Ήδη από το 2016, ο Γιάννης ενοχλείται συστηματικά από την αστυνομία με «τυχαίους τυπικούς ελέγχους». Τον Ιανουάριο του 2024, σε έναν τέτοιο «τυχαίο έλεγχο» βρέθηκαν στην τσάντα του αυτοκόλλητα με τα συνθήματα «Αφού μας θέλουν αναλώσιμους, ας πεθάνει και κανένας μπάτσος» και «Να ματώσουμε τους δολοφόνους της ΕΛ.ΑΣ Ν. Σαμπάνης, 20 χρονών Πέραμα – Κ. Φραγκούλης, 16 χρονών, Θεσσαλονίκη – Κ. Μανιουδάκης, 58 χρονών, Κρήτη – Χ. Μιχαλόπουλος, 17 χρονών, Θήβα – Αϊσέ, 19 χρονών, Ξάνθη». Την ίδια περίοδο, η αστυνομία διεξάγει έρευνα όσον αφορά τρικάκια με το ίδιο περιεχόμενο, που πετάχτηκαν σε διάφορες περιοχές της Αθήνας. Τα τρικάκια που συλλέχθηκαν από τις περιοχές αυτές στάλθηκαν για εργαστηριακό έλεγχο με στόχο την ταυτοποίηση ατόμων μέσω DNA ή δαχτυλικών αποτυπωμάτων. Για τη ρίψη αυτών των τρικακίων, ο Γιάννης Α. διώχθηκε και τελικά καταδικάστηκε τον Οκτώβριο, «για διέγερση σε διάπραξη εγκλημάτων που θέτουν σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη», με μόνο «αποδεικτικό» το ότι βρέθηκε στην κατοχή του το παραπάνω υλικό, το οποίο τόσο οι μάρτυρες μπάτσοι όσο και η έδρα του δικαστηρίου θεώρησαν πως «παρακινεί σε βία». Όπως όμως μπορεί να φανεί τόσο στο κατηγορητήριο όσο και από τις ερωτήσεις της έδρας, ο Γιάννης στην πραγματικότητα διώχθηκε για την αγωνιστική του δράση και την αναρχική του ταυτότητα. Στη συγκεκριμένη δίκη παρέστη ως μάρτυρας υπεράσπισης και ο Αναστάσης Μανιουδάκης, καταθέτοντας την προσωπική του τοποθέτηση ως γιος δολοφονημένου από την Αστυνομία, του οποίου το όνομα αναγράφεται στα επίμαχα τρικάκια3.

Υπόθεση αμπελοκήπων, 31 Οκτωβρίου 2024 : Μετά από έκρηξη σε διαμέρισμα της περιοχής των Αμπελοκήπων, ο αναρχικός σύντροφος Κυριάκος Ξυμητήρης πέφτει νεκρός, ενώ η αναρχική συντρόφισσα Μαριάννα Μ., μεταφέρεται στον Ευαγγελισμό με πολλαπλά τραύματα. Ακαριαία, ενεργοποιείται ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός, πιο ανάγλυφος από ποτέ: τα ΜΜΕ κατασκευάζουν τα «προφίλ των εγκληματιών» και αναλαμβάνουν τη διασπορά του τρόμου δήθεν για το τί θα μπορούσε να έχει συμβεί, η αντιτρομοκρατική παρουσιάζεται ως ο σωτήρας των πολιτών απέναντι στους «επικίνδυνους τρομοκράτες» που κατασκεύασαν τα ΜΜΕ, και οι υπουργοί παρουσιάζονται έτοιμοι να χειροκροτήσουν την κατασταλτική «επιτυχία», που προήλθε από ένα απροσδόκητο γεγονός, εντελώς εκτός του ελέγχου του κατασταλτικού μηχανισμού. Μοιραία, δημιουργείται το επικοινωνιακό έδαφος για να προφυλακιστούν συντρόφια στη βάση του αντιτρομοκρατικού νόμου (187Α), με φαιδρά στοιχεία και πρακτικές από την αντιτρομοκρατική υπηρεσία. Η ίδια η Μαριάννα, εκδιώχνεται από το νοσοκομείο πριν καν αναρρώσει -τουλάχιστον σωματικά- με προορισμό τις φυλακές Κορυδαλλού.

Οι παραπάνω υποθέσεις συμπυκνώνουν ό,τι νιώθουμε και βιώνουμε καθημερινά ως σύμπλεγμα κρατικών μηχανισμών και εξουσιών που λειτουργούν σε αγαστή συνεργασία μεταξύ τους, προκειμένου να στοχοποιήσουν εκδικητικά ανθρώπους που αγωνίζονται. Ένα ολόκληρο σύστημα που θέλει να βαφτίσει το δίκαιο ως «παράνομο», και την αντίσταση ως «τρομοκρατία»: Από τον Γιάννη Α. που τον τραβολογούν και εν τέλει τον καταδικάζουν για την αγωνιστική του δράση, τον Γιάννη Σαμπάνη στον οποίο έγινε σαφής «υπόδειξη» του πώς «πρέπει» να φέρεται, μέχρι τα συντρόφια που προφυλακίζονται προληπτικά και προκλητικά. Οι «υποδείξεις», τα στημένα κατηγορητήρια, τα κατά φαντασία γεγονότα είναι οργανωμένες κινήσεις του κράτους απέναντι στους αγώνες: Με τη στοχοποίηση αγωνιστών και αγωνιστριών, το μήνυμα της καταστολής απευθύνεται στις κοινότητες αγώνα και τα κοινωνικά ριζώματά τους, στοχεύοντας εν τέλει στον παραδειγματισμό ολόκληρης της κοινωνίας.

*

Επιστρέφοντας στην υπόθεση δολοφονίας του Κώστα Μανιουδάκη, μας είναι αδύνατο να μην αναγνωρίσουμε τη μεροληπτική στάση του κρατικού μηχανισμού: από τα ΜΜΕ που αναδημοσίευσαν άκριτα την είδηση της αστυνομίας για «αιφνίδιο θάνατο ιδιώτη», το γεγονός ότι ποτέ δεν έγινε αυτοψία στο σημείο του «τυχαίου ελέγχου» παρά τις μαρτυρίες ότι οι μπάτσοι καθάριζαν τα αίματα το ίδιο βράδυ της δολοφονίας, την πολιτική κάλυψη που παρέχουν οι εκάστοτε (υφ)υπουργοί Προ.Πο. -γενικά και ειδικά- στους μπάτσους δολοφόνους του Κωστή, την προσπάθεια φίμωσης και εκφοβισμού των μαρτύρων, της οικογένειας και των μελών της ανοιχτής συνέλευσης μέσα από απειλές και μηνύσεις -για την άσκηση των οποίων δεν επωμίζονται καν το οικονομικό κόστος, μέχρι και την πρόσφατη άρνηση της δικαστικής αρχής να τεθούν σε διαθεσιμότητα οι δολοφόνοι Εμμανουήλ Γεωργιάδης, Στυλιανός Λιανιδάκης, Κωνσταντίνα Μόσχου και Ιωσήφ Τσιχλάκης.

Εν είδει κλεισίματος, οφείλουμε να σχολιάσουμε μια διατύπωση μέσα στη μήνυση που έχουμε στα χέρια μας, όσον αφορά τη δράση της συνέλευσης. Οι τέσσερεις μπάτσοι δολοφόνοι αναφέρουν πως «Δυστυχώς ελάχιστες μέρες μετά το τραγικό συμβάν του θανάτου του Κωνσταντίνου Μανιουδάκη, άτομα προσκείμενα στον αντιεξουσιαστικό χώρο, προφανώς φίλοι της οικογένειας Μανιουδάκη, άρχισαν μια άνευ προηγουμένου προσπάθεια παραπληροφόρησης της κοινής γνώμης». Πράγματι, πλέον, όλα τα μέλη της συνέλευσης νιώθουμε να μας συνδέει κάτι πολύ βαθύτερο από φιλία με τον Αναστάση. Αυτό, όμως, είναι αποκλειστικά δική μας υπόθεση, για την οποία έχουμε εμείς τον λόγο. Αναγνωρίζουμε πως με τη συγκεκριμένη διατύπωση, οι τέσσερεις μπάτσοι δολοφόνοι επιχειρούν να περιορίσουν το σύνολο του αγώνα μας σε μια μόνο πτυχή της κοινωνικής του διάστασής. Επιχειρούν, με αυτόν τον τρόπο, να υποβαθμίσουν την κοινωνική ανάγνωση, αναγνώριση και αντίληψη των γεγονότων που οδήγησαν στον θάνατο τον Κώστα Μανιουδάκη – την ίδια την κοινωνική δυναμική που παρακολουθεί και υποστηρίζει τη δράση της συνέλευσης.

Οφείλουμε να επισημάνουμε πως η ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη, από την αρχή της μέχρι και σήμερα, πλαισιώνεται από φίλες και φίλους, από συντρόφισσες και συντρόφους του Αναστάση. Πλαισιώνεται από ανθρώπους που γνωριζόμασταν μέσα από τη συμμετοχή μας στους κοινωνικούς αγώνες, πολύ πριν την κρατική δολοφονία του Κωστή. Από ανθρώπους με σταθερή συμμετοχή, και από ανθρώπους που ήρθαν μόνο σε μερικές διαδικασίες για να ενημερωθούν, να απευθύνουν έναν χαιρετισμό και να δηλώσουν τη στήριξή τους. Από ανθρώπους που διαβάσαμε τα λόγια του Αναστάση στην αρχή του Σεπτέμβρη του ‘23, αφουγκραστήκαμε τον πόνο από το άδικο της απώλειας, μοιραστήκαμε το πένθος και το κάναμε κομμάτι μας και δική μας υπόθεση.

Η ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη, και ο αγώνας που έχει «σηκώσει», πάνε πολύ πέρα και πολύ βαθύτερα από το αίσθημα φιλίας γύρω από ένα αγαπημένο πρόσωπο: Πρόκειται για μια πολιτική διεργασία που έχει αποτρέψει τη συγκάλυψη της κρατικής δολοφονίας του Κώστα Μανιουδάκη, αναδεικνύοντας τις γραμμές που συνδέουν τα επίδικα του δικού μας αγώνα, με το ευρύτερο πλαίσιο καταστολής και εντεινόμενης αστυνομοκρατίας που χαρακτηρίζει τη συγκυρία που διανύουμε. Είναι μια συγκινησιακή διεργασία που συνεισφέρει στην επούλωση και την αποκατάσταση του τραύματος, μέσα από την οικειοποίηση του συναισθηματικού φορτίου της απώλειας, τη συλλογικοποίηση του πένθους, και την οριζόντια οργάνωση των συλλογικών απαντήσεών μας. Μια διεργασία που πέτυχε να αναδείξει στο εσωτερικό της, και να εδραιώσει προς τα έξω, «το πένθος ως ανυποχώρητη πολιτική θέση μάχης»4.

Επιμένουμε στη συλλογική ευθύνη των κινήσεών μας. Στεκόμαστε αδιαπραγμάτευτα τόσο δίπλα στα συντρόφια της ανοιχτής συνέλευσης όσο και στον αδερφό μας τον Αναστάση, που κατηγορούνται για την υπεράσπιση του δικού μας ισχυρισμού, της δικής μας αλήθειας. Της αλήθειας των εκτεθειμένων στην κρατική βία, της αλήθειας των εκμεταλλευομένων και καταπιεσμένων. Μιας αλήθειας που δεν μπορεί να «λάμψει» στα έδρανα της δικαστικής εξουσίας.

Είναι αυτή η αλήθεια που μπορεί να ματώσει τους δολοφόνους της ΕΛ.ΑΣ.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΝ ΜΗΝΥΣΕΩΝ
ΓΙΑ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΗ ΔΥΣΦΗΜΙΣΗ

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη
Χανιά, Δεκέμβρης 2024
anoixti_kmanioudakis_xania@espiv.net
anoixti4kmanioudakis.noblogs.org

1Αναλυτικά το κείμενο της ανταπόκρισης με τίτλο «Ενημέρωση από το διήμερο δράσεων 23-24 Απριλίου 2024», Μάιος 2024: https://anoixti4kmanioudakis.noblogs.org/post/2024/05/04/ενημέρωση-από-το-διήμερο-δράσεων-23-24-απρ/

2Περισσότερα στην ενότητα «Δυο λόγια για την επιχείρηση τρομοκράτησης με αφορμή τη σύλληψη δύο μελών της συνέλευσης» του κειμένου με τίτλο «Έναν χρόνο μετά την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη ο αγώνας συνεχίζεται – Δικαιοσύνη είναι η αντίσταση», Οκτώβρης 2024: https://anoixti4kmanioudakis.noblogs.org/post/2024/10/09/έναν-χρόνο-μετά-την-κρατική-δολοφονία/

3Αναλυτική ανταπόκριση από την εκδίκαση της υπόθεσης υπάρχει στο κείμενο με τίτλο «Εσείς της μιλάτε για την κρατική δολοφονία του Μανιουδάκη, αυτή γνωρίζει μόνο τον Μανιαδάκη…», 04/12/2024 : https://athens.indymedia.org/post/1633178/

4Φράση που κρατήσαμε μέσα στην καρδιά μας από την τοποθέτηση του Γιάννη Μάγγου, στην εκδήλωση-συζήτηση που διοργάνωσε η ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη (Αθήνα), στις 11 Οκτωβρίου 2024.

Το κείμενο σε μορφή .pdf εδώ keimeno_miniseis_Α5_WEB

Για τις διώξεις των συντρόφων μας στα Χανιά από τους μπάτσους δολοφόνους

Πάνω από ένα χρόνο μετά την κρατική δολοφονία του Κ. Μανιουδάκη από τους μπάτσους των ΤΑΕ Σούδας, η προσπάθεια συγκάλυψης και εκφοβισμού από το κράτος συνεχίζεται.

Στις 23 και στις 24 Απριλίου του 2024, οι μπάτσοι των ΤΑΕ  Σ. Λιανιδάκης, Ε. Γεωργιάδης, Κ. Μόσχου και Ι. Τσιχλάκης καλούνται να καταθέσουν για την υπόθεση ως ύποπτοι για δολοφονία με ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση τελεσθείσα από κοινού. Η ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη Χανίων μαζί με αλληλέγγυο κόσμο καλεί σε προπαγανδιστικές δράσεις μία εκ των οποίων ήταν η πορεία προς το αστυνομικό μέγαρο Χανίων. Στην πορεία αύτη αφού κόβεται πριν φτάσει στον προορισμό της ο Αναστάσης Μανιουδάκης γιος του Κωστή αναφέρει για πρώτη φορά τα ονόματα των δολοφόνων του πατέρα του. Το γεγονός αυτό πυροδότησε δράσεις όπως η δημοσίευση αφίσας με τα ονόματα των μπάτσων. Από την στιγμή της κοινοποίησης των ονομάτων στην δημόσια σφαίρα και έπειτα ξεκινά ένα τρενάκι τρομοκρατίας και καταδίωξης προς μέλη της συνέλευσης. Στις 19 Αυγούστου δύο μέλη της συνέλευσης Χανίων, συλλαμβάνονται για παράνομη αφισοκόλληση και κρατούνται στο αστυνομικό μέγαρο έως ότου εμφανιστεί το κουαρτέτο μπάτσων-δολοφόνων και καταθέσει μηνύσεις για συκοφαντική δυσφήμιση εναντίον τους.

Στον ίδιο τον Αναστάση καθώς και σε μέλος της συνέλευσης που αναδημοσιοποιεί διαδικτυακά το κείμενο με την αναφορά των ονομάτων αυτών, κοινοποιούνται στις 29 Οκτώβρη του 2024 μηνύσεις για συκοφαντική δυσφήμηση οι οποίες έχουν ημερομηνία κατάθεσης 17 Ιουλίου του 2024. Η ημερομηνία αυτή τοποθετείται χρονικά λίγες μέρες μετά την πανελλαδική αφισοκόλληση με τα ονόματα των μπάτσων.

Πρόκειται για μια εκδικητική και κατασταλτική δράση από πλευράς των μπάτσων, με στόχο να τρομοκρατήσουν και να ποινικοποιήσουν τον αγώνα για δικαίωση. Κράτος και αστική δικαιοσύνη αφήνουν ακόμα και σήμερα τους μπάτσους-δολοφόνους να κυκλοφορούν ελεύθεροι στην τοπική κοινωνία σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Παράλληλα τίποτα δεν έχει συμβεί ούτε με τις θέσεις που έχουν, καθώς συνεχίζουν να είναι ένοπλοι σε υπηρεσία. Η υποκρισία τους δεν έχει τέλος καθώς τα καθάρματα των ΤΑΕ συνεχίζουν να πλήττουν την οικογένεια και μέλη της συνέλευσης ασκώντας ψυχολογική πίεση και δημιουργώντας οικονομικό βάρος στις δικαστικές αίθουσες μέσω χυδαίων μηνύσεων και δικόγραφων. Το θράσος δεν σταματάει εκεί, αφού δεν διστάζουν να κυκλοφορούν και να σκίζουν τις αφίσες που έχουν κολληθεί από τη συνέλευση.

Σε καμία περίπτωση η αστική δικαιοσύνη δεν μας καλύπτει και ξέρουμε πολύ καλά πως δεν είναι με το μέρος μας. Δεν έχουμε αυταπάτες γι αυτό, γνωρίζουμε ότι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί πέρα του ότι πάντα ήταν εναντίον μας, δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα και ξεδιάντροπα προστατεύουν τα τσιράκια τους. Οι δολοφόνοι του Κωστή ακόμα κυκλοφορούν ελεύθεροι οπλοφορώντας γεγονός που αναδεικνύει πως το κράτος μαφία που έχουμε απέναντι μας δεν κάνει πλέον ούτε τα στοιχειώδη. Ενώ την ίδια στιγμή έχουμε αμέτρητα παραδείγματα που επιβεβαιώνουν πόσο βρωμάει το σύστημά τους, όπως την υπόθεση των Αμπελοκήπων που προφυλακίστηκαν συντρόφια για ένα ζευγάρι κλειδιά ή για δαχτυλικά αποτυπώματα σε μία πλαστική σακούλα μη έχοντας κανένα απτό στοιχείο που να δικαιολογεί την δίωξη τους. Την άμεση προφυλάκιση της συντρόφισσας Μαριάννας ακριβώς μια μέρα μετά το χειρουργείο της. Την ρατσιστική καταδίκη του Γιάννη Σαμπάνη, όπου τρία χρόνια μετά την δολοφονία του γιού του από τα σκουπίδια- μπάτσους, δέχεται επίθεση στο σπίτι του και στην προσπάθεια να προστατεύσει την οικογένεια του συλλαμβάνεται και διώκεται. Την φαιδρή καταδίκη του συντρόφου Γ. Α. για την κατοχή έντυπου υλικού με αντιμπατσικό περιεχόμενο και η λίστα με τα αίσχη τους ούτε ξεκινάει αλλά ούτε και τελειώνει εδώ.

Η αντίσταση μας, αποτελεί μονόδρομο στους αγώνες μας. Από πλευράς μας, δεν κάνουμε ούτε βήμα πίσω. Θα δημοσιοποιούμε τα ονόματα τους με κάθε ευκαιρία και κάθε κόστος. Είναι ανυποχώρητη πολιτική στάση τα ονόματα των μπάτσων δολοφόνων του Κώστα Μανιουδάκη να βρίσκονται στην δημοσιότητα για όλη την κοινωνία. Για εμάς η δημοσιοποίηση των ονομάτων τους είναι μια πράξη άμεσης απόδοσης κοινωνικής δικαιοσύνης και υπενθύμισης ότι ακόμα και αυτοί που στελεχώνουν τον κρατικό μηχανισμό, δεν μπορούν να κρύβονται στην ανωνυμία.

Η τρομοκρατία τους δεν μας σταματά, για κάθε σύλληψη θα φωνάζουμε: ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, για κάθε μήνυση θα φωνάζουμε: ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, για κάθε δολοφονία θα φωνάζουμε: ΕΚΔΙΚΗΣΗ. Έχουμε ο ένας την άλλη και με κάθε ευκαιρία θα λέμε ότι :

ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ

ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΛΙΑΝΙΔΑΚΗΣ

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΜΟΣΧΟΥ

ΙΩΣΗΦ ΤΣΙΧΛΑΚΗΣ

ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΟΥΚΟΥΛΩΜΑ ΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

ΤΑ ΜΠΛΟΚΑ ΤΩΝ ΜΠΑΤΣΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΙΚΑ ΣΕ ΔΕΝΟΥΝΕ ΣΕ ΔΕΡΝΟΥΝΕ ΚΑΙ ΠΑΣ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑ

ΜΠΑΤΣΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΣΑΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ

 

Ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη (Αθήνα)

Η εργοδοτική δολοφονία του Μανώλη Αφράτη δεν θα ξεχαστεί

Η ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΑΦΡΑΤΗ

ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ

Καλούμε την Παρασκευή 15/11, ώρα 09:00 έξω από το Δικαστικό Μέγαρο Ρεθύμνου, ημέρα εκδίκασης του αστικού σκέλους της υπόθεσης και την Τρίτη 19/11, στις 09:00 στο Εφετείο Χανίων, ημέρα εκδίκασης της έφεσης που κατέθεσε ο ιδιοκτήτης της εταιρείας.

Στις 21/05/2020 ο Μανώλης Αφράτης χάνει τη ζωή του εν ώρα εργασίας σε επαρχιακό δρόμο του Ρεθύμνου, οδηγώντας το εταιρικό φορτηγό της εταιρείας «Γαλακτοκομική Αμαρίου ΑΕ» (Cretan Kings Διανομές ΑΕ) του επιχειρηματία Μανουκαράκη, όταν έσπασαν τα φρένα του φορτηγού και ανετράπη. Διαβάστε περισσότερα “Η εργοδοτική δολοφονία του Μανώλη Αφράτη δεν θα ξεχαστεί”

Έναν χρόνο μετά την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη, ο αγώνας συνεχίζεται – Δικαιοσύνη είναι η αντίσταση

Έναν χρόνο μετά την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη,
ο αγώνας συνεχίζεται
Δικαιοσύνη είναι η αντίσταση

Την 1η Σεπτεμβρίου του 2024 συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη από τους μπάτσους των ΤΑΕ Σούδας, Λιανιδάκη, Γεωργιάδη, Μόσχου και Τσιχλάκη, μετά από «τυχαίο» αστυνομικό έλεγχο στον επαρχιακό δρόμο Φρε-Βρυσών στα Χανιά.

Από την πρώτη στιγμή, η αστυνομία διέρρευσε στον ηλεκτρονικό τύπο μια σειρά από εσκεμμένες ανακρίβειες και ψευδή στοιχεία που συμπυκνώθηκαν στο αφήγημα περί «αιφνίδιου θανάτου ιδιώτη κατά τη διάρκεια τυχαίου αστυνομικού ελέγχου», ενεργοποιώντας έναν πολυεπίπεδο μηχανισμό συγκάλυψης της δολοφονίας. Ωστόσο, τα πολυάριθμα τραύματα στο κεφάλι και το σώμα του Κωστή, οι πληροφορίες από αυτόπτες μάρτυρες και η εικόνα του σημείου του συμβάντος ανέτρεψαν την εκδοχή της αστυνομίας. Ο αγώνας ενάντια στη συγκάλυψη της κρατικής δολοφονίας του Κωστή, για την ανάδειξη των συνθηκών του θανάτου του ξεκίνησε τις αμέσως επόμενες ημέρες: Σε νομικό επίπεδο, με τη μηνυτήρια αναφορά κατά παντός υπευθύνου από την οικογένειά του, και σε πολιτικό, με δημόσιο κάλεσμα στην ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη στα Χανιά.

Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τη δολοφονία του Κωστή διοργανώσαμε ένα τριήμερο δράσεων στα Χανιά, από τις 30 Αυγούστου έως και την 1η Σεπτεμβρίου, με στόχο:

  • την ανάδειξη και την παρουσίαση του αγώνα σημείο προς σημείο, τόσο όσον αφορά το νομικό, αλλά και το πολιτικό επίπεδο,

  • την υπενθύμιση στην τοπική κοινωνία ότι οι μπάτσοι δολοφόνησαν τον Κώστα Μανιουδάκη, και τη συλλογική-κινηματική υπεράσπιση της δημοσιοποίησης των ονομάτων των δολοφόνων, μέσα από τη δημόσια παρουσία μας στους δρόμους της πόλης, που ήταν ανακοινωμένη από τα μέσα του Αυγούστου,

  • τη συνεισφορά από τη δική μας πλευρά στη μνήμη, τόσο με την παρουσία μας στο ετήσιο μνημόσυνο, όσο και συνολικότερα με την επαναφορά της υπόθεσης της κρατικής δολοφονίας στον δημόσιο χώρο καθ’ όλη τη διάρκεια του τριημέρου.

Διαβάστε περισσότερα “Έναν χρόνο μετά την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη, ο αγώνας συνεχίζεται – Δικαιοσύνη είναι η αντίσταση”

[Αναδημοσίευση] Δήλωση της οικογένειας του Κωστή Μανιουδάκη (7/10/2024)

Όπως έχουμε ήδη ανακοινώσει, ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Χανίων άσκησε ποινική δίωξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο από κοινού και σε ήρεμη ψυχική κατάσταση κατά των τεσσάρων αστυνομικών που εμπλέκονται στον θάνατο του συζύγου, αδελφού και πατέρα μας Κώστα Μανιουδάκη σε έλεγχο των ΤΑΕ Σούδας στις Βρύσες Αποκορώνου Χανίων την 1η Σεπτεμβρίου 2023. Η άσκηση ποινικής δίωξης ήρθε μετά την ολοκλήρωση της προκαταρκτικής εξέτασης και με βάση την ιατροδικαστική πραγματογνωμοσύνη, που περιέγραφε το πλήθος των τραυμάτων που έφερε ο άνθρωπός μας στο κεφάλι του, γεγονός που υποδεικνύει προηγηθέντα ξυλοδαρμό.

Διαβάστε περισσότερα “[Αναδημοσίευση] Δήλωση της οικογένειας του Κωστή Μανιουδάκη (7/10/2024)”

ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΤΩΝ ΤΑΕ ΣΟΥΔΑΣ ΛΙΑΝΙΔΑΚΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ, ΜΟΣΧΟΥ, ΤΣΙΧΛΑΚΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΜΑΝΙΟΥΔΑΚΗ

ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΤΩΝ ΤΑΕ ΣΟΥΔΑΣ
ΛΙΑΝΙΔΑΚΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ, ΜΟΣΧΟΥ, ΤΣΙΧΛΑΚΗΣ
ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΜΑΝΙΟΥΔΑΚΗ

Τον Απρίλιο, μετά από πολύμηνο νομικό και πολιτικό αγώνα ενάντια στη συγκάλυψη της κρατικής δολοφονίας του Κώστα Μανιουδάκη, που έλαβε χώρα την 1η Σεπτεμβρίου 2023, οι μπάτσοι-δολοφόνοι των ΤΑΕ Σούδας κλήθηκαν να καταθέσουν ως ύποπτοι για «Ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση από κοινού». Παράλληλα, ήρθε η πρόσβαση στη δικογραφία με τον Κωστή ως κατηγορούμενο, που είχε συνταχθεί από τους μπάτσους ήδη από την ημέρα της δολοφονίας του· δικογραφία που για 8 περίπου μήνες παρέμενε κρυφή, αφού μαγειρευόταν από τις αρχές.

Τον ίδιο μήνα, τα ονόματα των τεσσάρων μπάτσων-δολοφόνων αποτυπώθηκαν στη δημόσια σφαίρα, και, ως ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη, τα καταγράψαμε και τα γνωστοποιήσαμε δημόσια.

Με αφορμή τις πρόσφατες εξελίξεις στην υπόθεση, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε στην περαιτέρω δημοσιοποίηση των ονομάτων αυτών, τόσο στη χανιώτικη κοινωνία όσο και σε άλλες πόλεις πανελλαδικά.

Τα ονόματα άρχισαν να βγαίνουν στη δημόσια σφαίρα μέσα από παρεμβάσεις με σπρέι σε κεντρικά σημεία της πόλης των Χανίων, με το σύνθημα «Οι μπάτσοι των ΤΑΕ Σούδας, Λιανιδάκης, Γεωργιάδης, Μόσχου, Τσιχλάκης, δολοφόνησαν τον Κώστα Μανιουδάκη». Σε μικρό χρονικό διάστημα, τα συνθήματα έγιναν αντιληπτά από τις δυνάμεις καταστολής, που έσπευσαν να σβήσουν τα ονόματα. Ενδεικτικά, τα ξημερώματα της Δευτέρας 03/06, γύρω στη 01:30 π.μ., μέλη της συνέλευσης είδαν δύο αγροτικά των ΤΑΕ να φτάνουν στο πλάι της Δημοτικής Αγοράς, στο σημείο όπου ήταν γραμμένα τα ονόματα των δολοφόνων του Κωστή. Τα αγροτικά στάθμευσαν μπροστά από το σημείο, το πλήρωμα ακροβολίστηκε στους παρακείμενους δρόμους, με σκοπό να επιβάλει τραμπούκικα παρουσία του, να κόψει την κυκλοφορία –αν χρειαζόταν– και να προλάβει οποιοδήποτε ενδεχόμενο αντίδρασης. Ένας από αυτούς έσβησε τα ονόματα με μαύρο σπρέι και στη συνέχεια έφυγαν. Οι κινήσεις τους, καθώς και η αμεσότητα με την οποία έδρασαν, δείχνουν ξεκάθαρα την ενόχλησή τους και την προσπάθεια να καλύψουν τους φονιάδες-συναδέλφους τους και να αποκαταστήσουν την «εικόνα» τους, όπως ακριβώς γίνεται όλο αυτό το διάστημα από το σύνολο του κρατικού μηχανισμού.

Σε επόμενο επίπεδο δράσης, αποφασίσαμε τη δημιουργία μιας αφίσας με τα ονόματα των μπάτσων-δολοφόνων, με στόχο να κολληθεί στα Χανιά, αλλά και να διακινηθεί σε διάφορες πόλεις ανά την Ελλάδα. Η κίνηση αυτή υλοποιήθηκε με την υποστήριξη ατόμων, συλλογικοτήτων και ομαδοποιήσεων του ευρύτερου κινήματος, που θέλησαν να δείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στον πολιτικό αγώνα της συνέλευσής μας, και να συμβάλουν στην προσπάθεια να μην συγκαλυφθεί η κρατική δολοφονία του Κωστή.

Από την Παρασκευή 05/07, οι αφίσες κυκλοφόρησαν σε όλη τη χώρα˙ από τα Χανιά μέχρι τον Άγιο Νικόλαο και από τη Ρόδο μέχρι την Κομοτηνή, και έκαναν σαφές ότι «Το κράτος δολοφονεί» και «Οι δολοφόνοι έχουν ονόματα».

Δεν είχαμε καμία αμφιβολία πως οι ίδιοι οι δολοφόνοι του Κωστή θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να διασφαλίσουν την ανωνυμία τους και σύσσωμες οι δυνάμεις καταστολής θα ταχτούν υπέρ τους. Λίγες μόνο ώρες μετά την αφισοκόλληση, πολλές από τις αφίσες βρέθηκαν σκισμένες ή με σβησμένα τα ονόματα των φονιάδων του Κωστή. Πιο συγκεκριμένα, ένας από τους τέσσερεις μπάτσους-δολοφόνους βγήκε παγανιά, προκειμένου να σβήσει το όνομά του από τις αφίσες που έχουν κολληθεί. Όπως ήταν αναμενόμενο, η κίνηση έγινε αντιληπτή από περαστικά άτομα, τα οποία, διαμαρτυρόμενα, του ζήτησαν τον λόγο. Ακόμα και σε αυτή τη συνθήκη -που έχει προηγηθεί η δολοφονία του Κωστή και η κλήση των τεσσάρων ως ύποπτοι- ο συγκεκριμένος είχε το θράσος να προβεί σε ενέργειες που οδήγησαν στο τμήμα τα άτομα που έκαναν το αυτονόητο. Επιπλέον, το Σάββατο 06/07, μέλη της συνέλευσης αναγνώρισαν μπάτσο και πρώην Αντιδήμαρχο Καθαριότητας και Πρασίνου του δήμου Χανίων να σκίζει τις αφίσες, την ώρα που εκτελούσε χρέη ασφαλίτη κατά τη διάρκεια της πορείας ορατότητας της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας στην πόλη˙ ενώ, την Κυριακή 07/07, ένστολοι που περιφρουρούσαν την φασιστική και ομοφοβική συγκέντρωση family pride έσκισαν αποκλειστικά τις επίμαχες αφίσες που είχαν τοποθετηθεί σε κεντρικό σημείο στην πόλη (στη διάθεσή μας υπάρχει βιντεοληπτικό υλικό).

Ως ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη στα Χανιά, αναλαμβάνουμε αδιαπραγμάτευτα την πολιτική ευθύνη τόσο του περιεχομένου της αφίσας, όσο και της δράσης των αφισοκολλήσεων. Ταυτόχρονα, στηρίζουμε και αγκαλιάζουμε κάθε κίνηση που υπερασπίζεται τον αγώνα ενάντια στη συγκάλυψη (και) αυτής της κρατικής δολοφονίας, που γίνεται με οποιονδήποτε τρόπο, σε οποιονδήποτε χώρο ή χρόνο. Καλούμε, επίσης, την τοπική κοινωνία και τον κόσμο που αναγνωρίζει το δίκιο του αγώνα μας, να συνεχίσει να παίρνει θέση και να υπερασπίζεται τόσο αυτή την κίνηση, όσο και συνολικά τη δράση της συνέλευσης.

Λίγες μέρες μετά την αφισοκόλληση, με δελτίο τύπου, η Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων (ΕΑΣΥ) για άλλη μία φορά απείλησε ευθέως τον κόσμο που αντιστέκεται στη συγκάλυψη της κρατικής δολοφονίας του Κωστή. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα δελτία τύπου στα οποία παρέπεμπε στην αστική δικαιοσύνη, αυτή τη φορά έρχεται να υπερασπιστεί τον «ακέραιο χαρακτήρα» των μπάτσων-δολοφόνων. Αυτή η μετατόπιση του κέντρου βάρους της υπερασπιστικής γραμμής στο δήθεν προσωπικό ήθος των φονιάδων δεν είναι τυχαία: Τόσο ο ιατροδικαστής -ο οποίος στο πόρισμα αποσαφηνίζει ότι τα χτυπήματα έχουν προέλθει από «θλων όργανο»- όσο και η πταισματοδίκης -η οποία τους κάλεσε να καταθέσουν ως ύποπτοι για «Ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση από κοινού»- δείχνουν πως οι «ουδέτεροι» κρατικοί μηχανισμοί δικαιοσύνης, στους οποίους η ΕΑΣΥ στηρίχθηκε επικοινωνιακά για να στήσει το αφήγημα των μπάτσων απέναντι στο κομμάτι της κοινωνίας που μιλούσε για μια ακόμα κρατική δολοφονία, εν τέλει τους άφησαν εκτεθειμένους.

Οι σπασμωδικές/πρωτοβουλιακές κινήσεις τους φανερώνουν πως φοβούνται τόσο την προσωπική τους έκθεση, όσο και ολόκληρου του αστυνομικού σώματος που τους στηρίζει˙ φοβούνται αυτή τη διαλεκτική σύνδεση ανάμεσα στο απρόσωπο και γενικό, δηλαδή πως «Το κράτος δολοφονεί», και στο προσωποποιημένο και ειδικό, πως «Οι δολοφόνοι έχουν ονόματα».

Οι λόγοι, λοιπόν, που προχωρήσαμε στη συγκεκριμένη κίνηση είναι ξεκάθαροι.

Πρώτα από όλα, κρίνουμε ότι είναι σημαντική η ευρεία δημοσιοποίηση των ονομάτων των δολοφόνων του Κωστή στην τοπική κοινωνία, με σκοπό να μάθει όλος ο κόσμος ποιοι είναι οι εμπλεκόμενοι στη δολοφονία, που μάλιστα συνεχίζουν να υπηρετούν στο αστυνομικό σώμα.

Αναγνωρίζουμε ότι είναι λίγες οι φορές που έχουν βγει στη δημοσιότητα ονόματα μπάτσων που έχουν εμπλακεί σε κρατικές δολοφονίες. Το κράτος συστηματικά και μεθοδευμένα προσφέρει κάλυψη σε αυτή τη συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, που οι δολοφονίες από μπάτσους λαμβάνουν χώρα με αυξανόμενη συχνότητα, η αστυνομία απολαμβάνει πολιτικής νομιμοποίησης-επιβράβευσης στο δολοφονικό της έργο. Το ελληνικό κράτος, εν προκειμένω, στήνει πολυεπίπεδους μηχανισμούς συγκάλυψης, που επιτρέπουν στους μπάτσους να συνεχίζουν ανενόχλητοι να κρίνουν ποιες ζωές είναι άξιες να βιωθούν – και ποιες όχι, αποποιούμενο την προσωπική τους ευθύνη.

Η ανωνυμία είναι κομβική σε αυτό το μοτίβο (συγ)κάλυψης, ώστε σε πρώτο χρόνο οι μπάτσοι-φονιάδες να μην εκτίθενται προσωπικά, και να μην βρίσκονται ατομικά αντιμέτωποι με το περί δικαίου αίσθημα. Όσο παραμένουν ανώνυμοι, όσο δεν στοχοποιούνται, δεν εισπράττουν την κοινωνική πίεση που έρχεται ως συνέπεια των πράξεών τους, και που μπορεί να διανοίξει ένα ευρύτερο πεδίο έκθεσης, αλλά και αποδόμησης της ίδιας της πολιτικής, της στρατηγικής και των στοχεύσεων του κρατικού μηχανισμού. Ταυτόχρονα, η διασφάλιση της ανωνυμίας εξυπηρετεί ώστε η αστυνομία να παραμένει απρόσωπη και ενιαία στο κοινωνικό φαντασιακό, και αποτελεί το πιο ξεκάθαρο μήνυμα πως το κράτος αναλαμβάνει την ευθύνη για τις «παρεκκλίσεις» της, υποστηρίζοντας και νομιμοποιώντας τη δράση της.

Παρά το γεγονός ότι οι ένστολοι φονιάδες αποτελούν άμεσο κίνδυνο για την κοινωνία, το κράτος «επιμένει» να αποκρύπτει τα ονόματά τους. Οι μπάτσοι που δολοφόνησαν τους Ρομά Νίκο Σαμπάνη, Κώστα Φραγκούλη και Χρήστο Μιχαλόπουλο, τον Βασίλειο Μάγγο, οι μπάτσοι που εμπλέκονται στη δολοφονία του/της Ζακ/Zackie Oh! παραμένουν ανώνυμοι. Αυτή η μακάβρια λίστα δεν έχει τελειωμό. Το ελληνικό κράτος, άλλωστε, προστατεύει και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τους ένστολους υπαλλήλους του ως επικίνδυνους, και κατ’ επέκταση να δημοσιοποιήσει τα ονόματά τους. Και αυτό είναι απολύτως αναμενόμενο. Οι δυνάμεις καταστολής είναι το έμμισθο στρατιωτικό σώμα που ήδη είναι επιφορτισμένο με την «πρόληψη» και την αναχαίτιση των επερχόμενων αντιστάσεων, ατομικών και συλλογικών, και κατέχουν ρόλο ζωτικής σημασίας για την κυριαρχία στη συγκυρία που διανύουμε: Για να σπέρνουν τον φόβο, και να μην αφήνουν άλλη επιλογή στους από τα κάτω, πέρα από τη σιωπή, την παραίτηση και την αποδοχή της υποτίμησής τους. Υπό αυτό το πρίσμα, λοιπόν, οι δυνάμεις καταστολής κάθε άλλο παρά επικίνδυνες είναι για το κράτος.

Επικίνδυνο για το κράτος, στον αντίποδα, είναι ό,τι απειλεί την ομαλή συνέχιση της λειτουργίας του, ό,τι στέκεται απέναντι από τις προσταγές και τις βλέψεις του, και βέβαια επικίνδυνο μπορεί να χαρακτηριστεί ό,τι -στη βάση αυτού του χαρακτηρισμού- εξυπηρετεί επικοινωνιακά τις μικροπολιτικές-κομματικές σκοπιμότητες των κυβερνήσεών του. Σε τέτοιες περιπτώσεις, λοιπόν, δεν ακολουθείται η ίδια τακτική, και η διαπόμπευση μέσα από τη δημοσιοποίηση ονομάτων είναι ένα από τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται. Για παράδειγμα:

  • Στην υπόθεση των οροθετικών γυναικών το 2012, ο τότε υπουργός Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος, σε συνεργασία με το ΚΕΕΛΠΝΟ και τις αστυνομικές αρχές, στοχοποίησε και διαπόμπευσε αυτές τις γυναίκες, αλλά και τις οικογένειές τους, μέσω της διαρροής των προσωπικών τους στοιχείων και των φωτογραφιών τους. Η πρόφαση ήταν ότι θεωρούνταν κίνδυνος για τη δημόσια υγεία. Στην πραγματικότητα, η διαπόμπευση έγινε σε μία προσπάθεια συνεχιζόμενης υποτίμησης και περιθωριοποίησής τους, καθώς για το κράτος οι σεξεργάτριες μολύνουν την αγία ελληνική οικογένεια. Είχαν μάλιστα χαρακτηριστεί ως «δημόσιος κίνδυνος για τους οικογενειάρχες», ενώ ο Λοβέρδος θριαμβολογούσε ότι προστάτεψε την ελληνική κοινωνία. Όλη αυτή η επιχείρηση προπαγάνδας έγινε προεκλογικά, προκειμένου η κυβέρνηση να παρουσιάσει και να προωθήσει «έργο». Φυσικά, δεν περίμενε ότι η στοχοποίηση των οροθετικών σεξεργατριών θα επέφερε αντιδράσεις.

  • Ο άγριος ξυλοδαρμός του Α. από μπάτσους της ΔΙ.ΑΣ. στη Νέα Σμύρνη το 2021, την περίοδο του κορωνοϊού, έγινε με αφορμή τη διαμαρτυρία του για την τραμπούκικη συμπεριφορά των μπάτσων προς άτομα και οικογένειες που βρίσκονταν στην πλατεία. Τότε, ο βουλευτής της ΝΔ Κωνσταντίνος Κυρανάκης, θέλοντας αφενός να δικαιολογήσει τον ξυλοδαρμό και αφετέρου να υπονομεύσει τις μαζικές κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν ως απάντηση σε αυτό το περιστατικό, δημοσιοποίησε το ονοματεπώνυμο του Α., και ψευδή στοιχεία για το σε ποια συλλογικότητα ανήκει. Φυσικά, τα ονόματα των τραμπούκων σερίφηδων αποκρύφθηκαν.

  • Στην υπόθεση βιασμού και μαστροπείας της 12χρονης επί χρόνια από τον Μίχο στον Κολωνό, η υφυπουργός εργασίας Δόμνα Μιχαηλίδου προχώρησε τον Γενάρη του ‘23 στη δημοσιοποίηση των στοιχείων της ταυτότητας της ανήλικης, καθώς και του τόπου διαμονής της. Με αυτόν τον τρόπο, θέλησε να στιγματίσει αλλά και να εκφοβίσει την ανήλικη, όπως επίσης να περιθωριοποιήσει την ίδια και την οικογένειά της. Τα χαρακτηριστικά αυτής της ενέργειας μπορούν να τοποθετηθούν μέσα στο γενικότερο κλίμα τρομοκράτησης και φίμωσης όλων των ατόμων που βιώνουν την έμφυλη βία. Ταυτόχρονα, ήταν μια πολύ συγκεκριμένη στρατηγική κάλυψης του παιδοβιαστή Μίχου, ο οποίος διατηρούσε στενές διαπροσωπικές σχέσεις με μέλη της κυβέρνησης της ΝΔ.

*

Είναι ξεκάθαρο από την πρώτη στιγμή αυτής της υπόθεσης, πως οι μπάτσοι δολοφόνησαν τον Κώστα Μανιουδάκη. Η διαρροή της αρχικής είδησης μάλιστα, με εσκεμμένες ανακρίβειες και ψευδή στοιχεία, υποδεικνύει πως –από το πρώτο κιόλας λεπτό– οι μπάτσοι επέλεξαν να αποκρύψουν το τι συνέβη, και να παρουσιάσουν μια αφήγηση στο πλαίσιο της οποίας δεν φέρουν καμία ευθύνη για την κατάληξη του Κωστή. Και βέβαια, στην πορεία της υπόθεσης μέχρι και σήμερα, δεν υπάρχει σε κανένα σημείο της δικογραφίας οποιαδήποτε αναφορά που έστω να εξηγεί πως η δολοφονία του Κωστή έφτασε στα media ως «αιφνίδιος θάνατος σε τυχαίο αστυνομικό έλεγχο».

Στα παραπάνω συνηγορεί και έχει την ιδιαίτερη σημασία του πως ακόμα και οι μπάτσοι που παραμένουν στα ΤΑΕ επιλέγουν να σβήνουν από τους τοίχους της πόλης μόνο τα ονόματα των φονιάδων, και όχι ολόκληρο τον ισχυρισμό πως οι συνάδελφοί τους δολοφόνησαν τον Κώστα Μανιουδάκη. Για αυτούς, λοιπόν, το οριακό σημείο βρίσκεται στον περιορισμό της δημοσιοποίησης των ονομάτων των μπάτσων-δολοφόνων, και όχι στην αμφισβήτηση των ευθυνών της αστυνομίας για τη δολοφονία.

Για άλλη μια φορά, χρειάζεται να επισημάνουμε ότι δεν διαθέτουμε καμία εμπιστοσύνη στους θεσμούς της αστικής δικαιοσύνης. Ό,τι και να γίνει μέσα στις κλειστές δικαστικές αίθουσες, εμείς επιμένουμε πως το δίκιο αποδίδεται μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες στον δρόμο. Για εμάς δικαιοσύνη είναι η αντίσταση. Δικαιοσύνη είναι ο ίδιος ο αγώνας μας.

Από την πλευρά μας, η δημοσιοποίηση των ονομάτων των δολοφόνων του Κωστή αποτελεί μία ακόμα απάντηση στην κρατική θανατοπολιτική και την πολιτική υποστήριξη/κάλυψη των ένστολων φονιάδων. Αποτελεί ένα κοινωνικό και πολιτικό ανάχωμα, μια υπενθύμιση πως όλοι όσοι στελεχώνουν αιματοβαμμένους μηχανισμούς είναι υπόλογοι, και δεν θα επιτρέψουμε να χαθούν στην ανωνυμία τους. Αποτελεί έναν ακόμα τρόπο να συνεισφέρουμε στις ευρύτερες αντιστάσεις του τόπου, στην ενίσχυση της κινηματικής-αγωνιστικής μνήμης, στις συλλογικές διεργασίες επούλωσης και αποκατάστασης του τραύματος, αλλά και σε εκείνες που βάζουν τα θεμέλια για έναν άλλον ελεύθερο κόσμο.

Μια συνεισφορά στην εξερεύνηση της δικαιοσύνης των καταπιεσμένων…

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ

ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΕΧΟΥΝ ΟΝΟΜΑΤΑ

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη

Χανιά, Ιούλιος 2024
anoixti_kmanioudakis_xania@espiv.net

anoixti4kmanioudakis.noblogs.org

Χανιά | παρεμβάσεις με σπρέι σε κεντρικό σημείο της πόλης
Χανιά | αποκατάσταση συνθήματος, μετά από την προσπάθεια των μπάτσων να σβήσουν τα ονόματα
Χανιά | αφίσες με σβησμένα τα ονόματα των μπάτσων-δολοφόνων, την επόμενη μέρα της αφισοκόλλησης

Διαβάστε περισσότερα “ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΤΩΝ ΤΑΕ ΣΟΥΔΑΣ ΛΙΑΝΙΔΑΚΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ, ΜΟΣΧΟΥ, ΤΣΙΧΛΑΚΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΜΑΝΙΟΥΔΑΚΗ”

Ενημέρωση από το διήμερο δράσεων 23-24 Απριλίου 2024

Στις 9 Απριλίου 2024, μετά από 7 μήνες διαρκούς αγώνα σε νομικό και πολιτικό επίπεδο, η οικογένεια του Κώστα Μανιουδάκη απέκτησε επιτέλους πρόσβαση στη δικογραφία που είχε σχηματιστεί από τα ένστολα καθάρματα των ΤΑΕ, την ημέρα της δολοφονίας του. Στις 23 και 24 Απριλίου, οι τέσσερεις μπάτσοι που δολοφόνησαν τον Κωστή κλήθηκαν να δώσουν εξηγήσεις στην αστική δικαιοσύνη, ως ύποπτοι για ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση τελεσθείσα από κοινού.

Η ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη στα Χανιά κάλεσε μικροφωνικές συγκεντρώσεις στα Δικαστήρια τις ημέρες των καταθέσεων των φονιάδων των ΤΑΕ, 23 και 24 Απριλίου. Τις ίδιες μέρες, οι ανοιχτές συνελεύσεις και πρωτοβουλίες που τρέχουν τον πολιτικό αγώνα για την υπόθεση σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα, κάλεσαν επίσης μικροφωνικές συγκεντρώσεις στις πόλεις τους.

Οι συγκεντρώσεις στα Δικαστήρια Χανίων στηρίχθηκαν από αλληλέγγυο κόσμο και στόχο είχαν την ενημέρωση των περαστικών για τις εξελίξεις στην υπόθεση, καθώς επίσης και τη δική μας στήριξη στον νομικό αγώνα που δίνει η οικογένεια. Όπως αναμέναμε, οι δικηγόροι των τεσσάρων δολοφόνων, Χρήστος Μαρκογιαννάκης και Κωνσταντίνος Σφυριδάκης, πήραν αναβολή με συνοπτικές διαδικασίες για τις 9 Μαΐου.

Ανάμεσα στις μικροφωνικές συγκεντρώσεις, το απόγευμα της Τρίτης 23 Απρίλη, καλέσαμε πορεία ενάντια στην αστυνομοκρατία, την καταστολή και τη συγκάλυψη, με το βλέμμα μας να είναι στο ευρύτερο πλαίσιο της καταστολής που δέχονται οι κοινωνικοί αγώνες.

Η πορεία πλαισιώθηκε από 250 περίπου άτομα, με τη συμμετοχή και τη στήριξη συνελεύσεων του ανταγωνιστικού κινήματος της πόλης, καθώς επίσης και τον ενιαίο φοιτητικό σύλλογο του Πολυτεχνείου Κρήτης. Το σώμα της πορείας κινήθηκε, αρχικά, σε ένα κομμάτι του εμπορικού κέντρου της πόλης, ενώ στη συνέχεια πέρασε μέσα από γειτονιές, όπως αυτή στην περιοχή των ΚΤΕΛ και του Κουμπέ. Επίσης, έγινε μία ολιγόλεπτη στάση έξω από το Εργατοϋπαλληλικό Εργατικό Κέντρο Χανίων, όπου φωνάχτηκαν αντιφασιστικά συνθήματα. Το δρομολόγιο, που είχε προαποφασιστεί από την ανοιχτή συνέλευση και ξέφευγε από τους κεντρικούς δρόμους, στόχευε στην αντιπληροφόρηση των κατοίκων των περιοχών αυτών. Στόχος της πορείας ήταν να καταλήξει στο μπατσομέγαρο, σε μία συμβολική κατάδειξη των φονιάδων του Κωστή και όλου του συστήματος που τους θρέφει.

Κατά τη διάρκεια της πορείας, μοιράσαμε το τελευταίο κείμενο της ανοιχτής συνέλευσης, κολλήσαμε αυτοκόλλητα αντιπληροφόρησης, γράψαμε συνθήματα, μα και φωνάξαμε με όλη μας τη δύναμη πως δικαιοσύνη είναι η ίδια η αντίσταση. Η ανταπόκριση τόσο των περαστικών ατόμων όσο και των κατοίκων στις γειτονιές ήταν πολύ θετική και τουλάχιστον ενθαρρυντική για τη συνέχιση αυτού του αγώνα.

Την πορεία ακολουθούσαν τρεις διμοιρίες των ΜΑΤ με τη συνοδεία του διευθυντή της Ασφάλειας Χανίων, Παρασκευά Χηνόπουλου, ενώ ήταν έντονη η παρουσία ασφαλιτών. Το μη αναμενόμενο δρομολόγιο τους έκανε συχνά να τρέχουν να μας προλάβουν, ενώ εκ των υστέρων είδαμε πως στο μπατσομέγαρο υπήρχε κλούβα που περίμενε να μας κλείσει τον δρόμο στην περίπτωση που το είχαμε προσεγγίσει από τους κεντρικούς δρόμους του καθιερωμένου δρομολογίου. Ένα οικοδομικό τετράγωνο πριν το μπατσομέγαρο, στη διασταύρωση Λίσσου και Μάλεμε, δύο διμοιρίες παρατάχτηκαν μπροστά μας, αποκλείοντας τους δύο δρόμους που -άμεσα ή έμμεσα- θα οδηγούσαν την πορεία στο μπατσομέγαρο.

Παραμείναμε στη διασταύρωση περίπου 15 λεπτά, εντείνοντας τον παλμό των συνθημάτων και βρίζοντας τους μπάτσους για όλους τους λόγους του κόσμου. Αυτή ήταν η στιγμή που ο Αναστάσης στάθηκε απέναντι από τους φονιάδες του πατέρα του, και έχοντας πίσω του τον όγκο της πορείας να τον στηρίζει σε κάθε λέξη, απελευθέρωσε το συναισθηματικό βάρος που φέρει η γνώση των ονομάτων των δολοφόνων του πατέρα του: Είναι εδώ κάποιος Τσιχλάκης, κάποια Μόσχου, κάποιος Λιανιδάκης, κάποιος Γεωργιάδης; Δεν έχετε υπολογίσει με ποιους τα βάλατε.

Στη συνέχεια, η πορεία επέστρεψε συγκροτημένα στην πλατεία της δημοτικής αγοράς.

Απολογίζουμε τη συγκεκριμένη πορεία ως μία από τις πιο δυνατές πορείες από αυτές που έχουμε οργανώσει ως ανοιχτή συνέλευση στα Χανιά, παρόλο που δεν ήταν ούτε η μαζικότερη, ούτε έφτασε έξω από το μπατσομέγαρο. Ο παλμός της πορείας, η ανταπόκριση των κατοίκων, το τρέξιμο των μπάτσων στα στενά των γειτονιών, η μη καθιερωμένη προσέγγιση του τελικού στόχου, σχημάτισαν το κατάλληλο πλαίσιο για να αποτυπωθούν τελικά τα ονόματα των δολοφόνων στη δημόσια σφαίρα.

Δολοφόνοι σας ξέρουμε.

ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη Διαβάστε περισσότερα “Ενημέρωση από το διήμερο δράσεων 23-24 Απριλίου 2024”

[Χανιά] Ανακοίνωση για την κατάληψη του Λόφου Καστέλι

H ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη καλέστηκε δημόσια στην αυλή του κατειλημμένου Λόφου Καστέλι, στις 14 Σεπτεμβρίου 2023, αμέσως μετά την καταγγελία του γιου του, Αναστάση. Στη συνέχεια, φιλοξενήθηκε στην αίθουσα του αναγνωστηρίου στην κατειλημμένη Πρυτανεία, μέχρι και την εκκένωσή της, την 1η  Απριλίου 2024.

Μετά την πρώτη εκκένωση τον Σεπτεμβρίου του 2020, οι μπάτσοι εισβάλλουν και εκκενώνουν ξανά την κατάληψη του Λόφου Καστέλι, προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων, και προχωρούν στη σύλληψη 8 ατόμων. Η εταιρία Belvedere ΕΠΕ, λαμβάνοντας την έγκριση του Πολυτεχνείου Κρήτης και του ΥΠΠΟΑ, με την κάλυψη των μπάτσων και υπό την επίβλεψη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Χανίων προχωρά σε διερευνητικές εργασίες εντός του χώρου της κατάληψης στο πλαίσιο της κατασκευής ενός ακόμα ξενοδοχείου στο ήδη ασφυκτικά, τουριστικοποιημένο περιβάλλον. Στις 21 Απριλίου, τρεις εβδομάδες μετά την εκκένωση, και αφού ολοκληρώθηκαν οι προβλεπόμενες εργασίες, ο Λόφος Καστέλι απελευθερώθηκε από τις κατασταλτικές δυνάμεις και ανακαταλήφθηκε από τον κόσμο του αγώνα.

Σε αυτόν τον απελευθερωμένο χώρο καθιερώθηκε η εβδομαδιαία συνάντηση αλληλέγγυου κόσμου για τη συνδιαμόρφωση του πολιτικού αγώνα ενάντια στην κρατική βαρβαρότητα και την αστυνομική αυθαιρεσία. Για εμάς, ο κατειλημμένος Λόφος Καστέλι αποτελεί το «σπίτι» του αγώνα και των δράσεων μας. Είναι ο χώρος στον οποίο συναντηθήκαμε, μοιραστήκαμε τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας, οργανώσαμε συλλογικά τις αντιστάσεις μας απέναντι στην αστυνομοκρατία, την καταστολή και τη συγκάλυψη, συμβάλαμε στην οικονομική ενίσχυση του νομικού αγώνα της οικογένειας Μανιουδάκη με αντιεμπορευματικούς όρους και αναδείξαμε την υπόθεση στη δημόσια σφαίρα. Δεν είναι τυχαίο ότι (και) αυτός ο αγώνας βρήκε θέση στον χώρο της Κατάληψης. Εκεί είναι το κέντρο του αγώνα.

Παρ’ όλη την καταστολή που εσκεμμένα δέχονται οι κινηματικοί χώροι αντίστασης, οι αγώνες μας δεν κάμπτονται. Θα συνεχίσουμε να βάζουμε αναχώματα στις κρατικές πολιτικές και τις καπιταλιστικές προσταγές που απαξιώνουν τη ζωή των από τα κάτω. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για έναν άλλον ελεύθερο κόσμο.

 ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΡΩΓΜΕΣ ΣΤΗ ΣΑΠΙΑ ΣΑΣ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη

https://anoixti4kmanioudakis.noblogs.org/

anoixti_kmanioudakis_xania@espiv.net

Χανιά, Απρίλιος 2024

* Φωτογραφία από πανό που αναρτήθηκε στα τείχη του λόφου Καστέλι τον Οκτώβρη 2023