Δύο χρόνια αγώνα ενάντια στη συγκάλυψη της κρατικής δολοφονίας του Κωστή.
Δύο χρόνια αγώνα για δικαιοσύνη, για τη διασφάλιση της μνήμης ενάντια στη λήθη, για τη μετατροπή –επιτέλους– του τραύματος σε ουλή.
Δύο χρόνια, και ο ανακριτής δεν έχει «πιάσει» την υπόθεση.
Δύο χρόνια μετά, και οι 4 μπάτσοι – δολοφόνοι δεν έχουν δεχθεί καμία συνέπεια, βρίσκονται στις θέσεις τους και οπλισμένοι. Αυτά τα σκουπίδια κυκλοφορούν ανάμεσά μας και έχουν το θράσος να αντιμιλάνε στην οικογένεια του Κωστή.
Δύο χρόνια μετά, όλη η πόλη ξέρει πως οι μπάτσοι των ΤΑΕ Σούδας Λιανιδάκης, Γεωργιάδης, Μόσχου και Τσιχλάκης δολοφόνησαν τον Κώστα Μανιουδάκη.
Κανένας δεν ξεχνά – Τίποτα δεν ξεχνιέται!
Ακολουθεί το πρόγραμμα του 4ημέρου:
Πέμπτη 28 Αυγούστου
[19:30] Μικροφωνική συγκέντρωση στα Δικαστήρια *θα ακολουθήσει πορεία γειτονιάς και BAR οικονομικής ενίσχυσης στην πλατεία της Σπλάντζιας
Παρασκευή 29 Αυγούστου
[19:30] Μικροφωνική συγκέντρωση στο Φράγκικο *θα ακολουθήσει πορεία γειτονιάς
[21:30] Προβολή του ντοκιμαντέρ «Αστυνομική βία και ψυχικό τραύμα» (Χρύσα Λύκου, 2023), Πευκάκια (Νέα Χώρα)
Σάββατο 30 Αυγούστου
[19:30] Κεντρική πορεία για τα δύο χρόνια από την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη – συγκέντρωση στο πάρκο Αρκαδίου (Άη Γιάννης)
Κυριακή 31 Αυγούστου
[09:30] Διετές μνημόσυνο στους Αρμένους *θα ακολουθήσει συγκέντρωση μνήμης στο σημείο της δολοφονίας του Κωστή, στον επαρχιακό δρόμο Φρε-Βρυσσών στην έξοδο προς τον ΒΟΑΚ, στο ύψος των Βρυσσών
[08:30] Προσυγκέντρωση στην πλατεία Δημοτικής Αγοράς
Είμαστε λίγες μέρες πριν τη συμπλήρωση 2 χρόνων από την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη από τα ΤΑΕ Σούδας.
Δύο χρόνια μετά, και ο ανακριτής δεν έχει «πιάσει» την υπόθεση.
Δύο χρόνια μετά, και οι 4 μπάτσοι – δολοφόνοι δεν έχουν δεχθεί καμία συνέπεια, βρίσκονται στις θέσεις τους και οπλισμένοι. Αυτά τα σκουπίδια κυκλοφορούν ανάμεσά μας και έχουν το θράσος να αντιμιλάνε στην οικογένεια του Κωστή.
Όμως, δύο χρόνια μετά, όλη η πόλη ξέρει πως οι δολοφόνοι έχουν ονόματα.
Δύο χρόνια μετά, κανένας δεν ξεχνά και τίποτα δεν ξεχνιέται.
ΝΑ ΤΕΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ
ΟΙ 4 ΜΠΑΤΣΟΙ – ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΑΝΙΟΥΔΑΚΗ
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
*Φωτογραφίες από παρεμβάσεις που έγιναν πρόσφατα στο κέντρο της πόλης από την ανοιχτή συνέλευση και συντρόφους/-ισσες, ενόψει τη συμπλήρωση δύο χρόνων από την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη.
Ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη
της ανοιχτής συνέλευσης για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη
Η κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη από τους μπάτσους των ΤΑΕ Σούδας, Στέλιο Λιανιδάκη, Μανώλη Γεωργιάδη, Κωνσταντίνα Μόσχου και Σήφη Τσιχλάκη έλαβε χώρα την 1η Σεπτεμβρίου 2023. Τη δημόσια διακίνηση των ονομάτων των 4 μπάτσων δολοφόνων, μέσα από μια συντονισμένη πανελλαδική αφισοκόλληση με πολιτική ευθύνη της συνέλευσής μας, ακολούθησε η ποινική δίωξη στους 4 μπάτσους με την κατηγορία της «Ανθρωποκτονίας από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο κατά συναυτουργία και σε ήρεμη ψυχική κατάσταση». Παρ’ όλο που η δίωξη ασκήθηκε από τα τέλη του Ιούλη του 2024, η υπόθεση δεν έχει προχωρήσει, έναν χρόνο μετά, με αποτέλεσμα οι 4 μπάτσοι να διατηρούν τον οπλισμό τους, να παραμένουν στις θέσεις τους και να εξακολουθούν να διενεργούν «ελέγχους». Μέχρι στιγμής η μοναδική συνέπεια που έχουν για τη δολοφονική τους δράση εξαντλείται στο κοινωνικό πεδίο: όλος ο κόσμος γνωρίζει τα ονόματά τους. Και αυτό μετά από τον επίμονο αγώνα της ανοιχτής συνέλευσης.
Λίγο πριν τη συμπλήρωση δύο χρόνων από τη δολοφονία του Κωστή, στις 11 & 12 Ιουλίου 2025, η ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη διοργάνωσε διήμερο με τίτλο «Οι κοινωνικοί αγώνες στο προσκήνιο».
Βασικοί στόχοι του διημέρου ήταν:
να ανοίξουμε έναν διάλογο με ανθρώπους που συμμετέχουν στους αγώνες για τα κρατικά εγκλήματα στην Πύλο και τα Τέμπη, συνεισφέροντας την ανάλυση, τα συμπεράσματα και τις εμπειρίες μας,
να οργανώσουμε μια μεγάλη συναυλία για την οικονομική ενίσχυση του νομικού και πολιτικού αγώνα, ανοίγοντας ταυτόχρονα στο κοινό –για ακόμα μια φορά– την υπόθεση της κρατικής δολοφονίας του Κωστή.
Η επιτυχής έκβαση ακόμα μιας διοργάνωσης μεγάλης κλίμακας, μας δείχνει πως οι «μικρές» μας δυνάμεις είναι αρκετές για να πραγματώσουμε τις «μεγάλες» μας επιλογές: Να οργανώσουμε ένα διήμερο με πολλές απαιτήσεις, προκλήσεις και έξοδα, όπως πάντα, χωρίς βοήθεια από κανέναν θεσμό ή χορηγό. Αυτοοργανωμένα και από τα κάτω δηλαδή. Με μεθοδικότητα και προσωπική διαθεσιμότητα· με γνώμονα τη συνεργασία μεταξύ των αγωνιζόμενων, τη σύνδεση και την αμοιβαία υποστήριξη των τοπικών αγώνων.
Για ακόμα μία φορά, έγινε φανερό προς όλες τις κατευθύνσεις πως μπορούμε να πραγματοποιήσουμε ό,τι πούμε πως μπορούμε να κάνουμε.
Ανταπόκριση διημέρου
Το διήμερο ξεκίνησε την Παρασκευή 11 Ιουλίου με την εκδήλωση-συζήτηση «Συγκάλυψη και δικαιοσύνη», η οποία πραγματοποιήθηκε στην αυλή του κατειλημμένου λόφου Καστέλι. Στόχος της εκδήλωσης ήταν να φέρουμε στο ίδιο τραπέζι διαφορετικές υποθέσεις συγκάλυψης κρατικών εγκλημάτων, και να συνεισφέρουμε από την πλευρά μας την ανάλυση, τα συμπεράσματα και τις εμπειρίες μας από τον αγώνα ενάντια στη συγκάλυψη της κρατικής δολοφονίας του Κωστή.
Η εκδήλωση άνοιξε με τις εισηγήσεις της ανοιχτής συνέλευσης, πρώτα από την Αθήνα και κατόπιν από τα Χανιά. Ακολούθησε η τοποθέτηση του αδερφού μας Αναστάση, γιου του Κωστή.
Στη συνέχεια, τοποθετήθηκε εξ αποστάσεως η δικηγόρος Ελένη Σπαθανά, η οποία είναι μέλος της ομάδας νομικής υπεράσπισης που εκπροσωπεί τους επιζώντες του ναυαγίου της Πύλου, και ο Θοδωρής Ελευθεριάδης, ο οποίος έχασε τη μητέρα του, Μαρία Εγούτ, στο έγκλημα των Τεμπών. Ενώ ήταν προγραμματισμένο να τοποθετηθεί και η Έφη Δούση -επίσης μέλος της νομικής ομάδας στην υπόθεση της Πύλου- λόγω προσωπικού ζητήματος, δεν κατάφερε να πλαισιώσει την εκδήλωση.
Η συνέλευσή μας παρουσίασε για πρώτη φορά την ανάλυση της γύρω από την πρακτική της συγκάλυψης, και ανέπτυξε σε πιο συγκροτημένη μορφή τις διαστάσεις της μνήμης και της συλλογικοποίησης του πένθους, ως οργανικές διαστάσεις του αγώνα για δικαιοσύνη. Η εισήγηση δημοσιεύτηκε δύο μέρες πριν την εκδήλωση1. Αντίστοιχα εστάλη στα άτομα που θα μιλούσαν, συνοδευόμενη από τα παρακάτω ερωτήματα, γύρω από τα οποία θέλαμε να περιστραφεί η συζήτηση:
1. Τα τελευταία χρόνια βγαίνουν στη δημοσιότητα όλο και περισσότερα εγκλήματα, στη μεγάλη πλειοψηφία τους κρατικά, για τα οποία ακολουθείται μια διαχείριση συγκάλυψης. Οι υποθέσεις συγκάλυψης δεν είναι μεμονωμένες, και μάλιστα αντιλαμβανόμαστε πως η μεθοδολογία είναι παρεμφερής αν όχι κοινή. Τι εξυπηρετεί κατά τη γνώμη σας η συγκάλυψη, ως στρατηγική διαχείρισης των εγκλημάτων αυτών;
2. Πώς φαντάζεστε τη συνέχεια των αγώνων που είναι ανοιχτοί αυτή τη στιγμή, και στους οποίους συμμετέχετε; Ποια βήματα βλέπετε ως λογικά και επόμενα, και για ποιον λόγο;
3. Σε ποια σημεία θεωρείτε ότι έχει εξυπηρετήσει αυτό που λέμε «η συλλογικοποίηση των αγώνων», πέρα από το ζήτημα της μαζικότητας. Πως το αντιλαμβάνεστε; Τι έχει προσφέρει δηλαδή σε ατομικό επίπεδο στους συγγενείς θυμάτων; Και πώς επηρέασε τους ίδιους τους αγώνες; Θα μπορούσαν αυτοί οι αγώνες να γίνουν/δοθούν διαφορετικά;
Λόγω του προχωρημένου της ώρας, η συζήτηση δεν πήρε τον χώρο που θα θέλαμε, και περιορίστηκε σε μερικές τοποθετήσεις από το ακροατήριο. Παρ’ όλα αυτά, κρίνουμε πως ήταν επιτυχημένη, αποτελώντας μάλιστα μία από τις πιο πολυπληθείς εκδηλώσεις που έχουμε φιλοξενήσει στο «σπίτι της συνέλευσης», τον κατειλημμένο λόφο Καστέλι.
Όσον αφορά τα περιεχόμενα της συζήτησης, οι σκέψεις μας είναι οι εξής: Η σύνδεση διαφορετικών αγώνων σε επίπεδο ανάλυσης της συγκυρίας και των μοτίβων που περιλαμβάνει, όπως και η συνάντηση σε ίδιους χώρους, αποτελούν ένα πρώτο βήμα. Για εμάς παραμένει ζητούμενη μια πιο ουσιαστική κατανόηση των συσχετισμών μέσα στους αγώνες που τρέχουν, και αντίστοιχα μια πιο ουσιαστική σύνδεση με τους ανθρώπους που τους «τρέχουν». Η δύναμή μας εξάλλου, είναι οι σχέσεις μας. Διατηρούμε το βλέμμα μας στους αγώνες του αύριο, και τις κεραίες μας συντονισμένες με τον κόσμο που αγωνίζεται, για να εδραιώσουμε τους κοινωνικούς αγώνες στο προσκήνιο της ιστορίας.
Ευχαριστούμε
την κατάληψη Rosa Nera που επέλεξε να δώσει τα έσοδα από το προγραμματισμένο αντιεμπορευματικό καφενείο της (το οποίο λειτουργούσε στην αυλή του λόφου καθ’ όλη τη διάρκεια της συζήτησης, αλλά και μετά) για την ενίσχυση του νομικού και πολιτικού αγώνα για την υπόθεση της κρατικής δολοφονίας του Κώστα Μανιουδάκη,
το Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων (ΚΡαΧ) για την ηχογράφηση της εκδήλωσης, και για όλη την τεχνική υποστήριξη που ανέλαβε την τελευταία στιγμή,
το omnia.tv για τη γραπτή κάλυψη της εκδήλωσης.
*
Το Σάββατο 12 Ιουλίου διοργανώσαμε hip hop συναυλία στο πάρκο Μαρκοπούλου, για την οικονομική ενίσχυση του νομικού και πολιτικού αγώνα για την υπόθεση της κρατικής δολοφονίας του Κώστα Μανιουδάκη. Οι καλλιτέχνες που στήριξαν τον σκοπό με τη μουσική τους ήταν ο Wam, η Expe, ο Nume και ο Τζαμάλ.
Ο συγκεκριμένος χώρος επιλέχθηκε γιατί αποτελεί πεδίο διεκδίκησης μεταξύ της δημοτικής αρχής, που θέλει να μετατρέψει ένα μέρος του σε parking, και των κατοίκων της πόλης που αγωνίζονται για τη διατήρησή του ως ενιαίο χώρο πρασίνου. Ας μη γελιόμαστε, η μετατροπή ενός μέρους του πάρκου Μαρκοπούλου σε parking δεν θα λύσει το πρόβλημα στάθμευσης/συμφόρησης στην πόλη. Και σε καμία περίπτωση, οι δημοτικοί άρχοντες των Χανίων δεν έχουν έγνοια για τους κατοίκους της πόλης. Αυτούς τους θυμούνται μονάχα όταν θέλουν να επενδύσουν με ήπια κοινωνική ευαισθησία τα project τους. Αυτό που τους απασχολεί είναι η βελτιστοποίηση της τουριστικής ροής μέσα στην πόλη και η επέκταση του ωραρίου κερδοφορίας. Με λίγα λόγια, νοιάζονται για την τοπική επιχειρηματικότητα και τους βασικούς πελάτες της, τους τουρίστες.
Από πλευράς μας, επιλέξαμε τον χώρο προς υποστήριξη των αγωνιζόμενων κατοίκων, για την ενίσχυση ενός τοπικού αγώνα που γίνεται με όρους οριζοντιότητας, και που στόχο έχει τη διαφύλαξη ενός χώρου πρασίνου από την τουριστική αποικιοποίηση. Αποικιοποίηση που επιφυλάσσει για την πόλη μία μοναδική χρήση: την κατανάλωση.
Κρίνουμε κομβική την οικειοποίηση χώρων όπως το πάρκο Μαρκοπούλου από τον αγωνιζόμενο κόσμο, και την ταυτόχρονη ανάδειξη νέων χρήσεων, διατηρώντας πάντα ανοιχτή την πρόσβαση για όλα τα άτομα. Στη συναυλία που οργανώσαμε εν προκειμένω, δημιουργήσαμε ένα πεδίο γνωριμίας του κόσμου που απευθυνόμαστε με τον χώρο του πάρκου, πεδίο όπου δημιουργήθηκαν ευχάριστες μνήμες και αγωνιστικά βιώματα. Με αυτόν τον τρόπο, ο αγώνας υπεράσπισης του πάρκου Μαρκοπούλου είναι πλουσιότερος. Και έτσι πλουτίζουμε και εμείς· γιατί η ουσιαστική συνάντηση και σύνδεση μεταξύ διαφορετικών αγώνων δεν λειτουργεί απλά αθροιστικά, αλλά «πολλαπλασιάζει» τα στιγμιότυπα των αρνήσεών μας, εμπλουτίζοντας τις εμπειρίες και δυναμώνοντας τις σχέσεις μας. Σε έναν κόσμο που ολοένα και περισσότερο δεν μας χωράει, αυτή είναι η πραγματική μας ελπίδα.
Η δημοτική αρχή έχει αντιληφθεί πως τους τελευταίους μήνες η κοινωνική χρήση του πάρκου διευρύνεται επικίνδυνα για τους σκοπούς της. Έτσι, κάπου στις αρχές του Ιούνη, έκανε τις πρώτες κινήσεις για την πιλοτική λειτουργία του parking. Αυτό υπήρξε το σημείο που επιβεβαίωσε την απόφασή μας όσον αφορά την επιλογή του χώρου.
Αντίστοιχες κινήσεις, με μπόλικη μιντιακή διαφήμιση, είδαμε να γίνονται και την εβδομάδα πριν από το live μας. Ο Δήμος άνοιξε την πόρτα του χώρου που φιλοδοξεί να μετατρέψει σε parking, ανακοινώνοντας την έναρξη της λειτουργίας του, καλώντας την τοπική κοινωνία να αρχίσει να τον χρησιμοποιεί. Ακόμα, επενέβη στον χώρο ξεπατώνοντας δέντρα που είχαν φυτέψει οι κάτοικοι. Μάλιστα, στις αντιδράσεις των αγωνιζόμενων κατοίκων, ο δήμαρχος Π. Σημανδηράκης, προκειμένου να νομιμοποιήσει τις επεμβάσεις στον χώρο, δεν δίστασε να τους αποκαλέσει «μειοψηφία που επιχειρεί να επιβάλει τη γνώμη της», σχολιάζοντας πως «δεν είναι η αυλή των σπιτιών τους».
Η περιφορά του δημοτικού θιάσου στη γειτονιά του Άη Γιάννη συνεχίστηκε και το πρωί του Σαββάτου. Η συνέλευσή μας, μαζί με τον αλληλέγγυο κόσμο βρισκόταν στον χώρο του πάρκου από νωρίς, για να εξασφαλίσει πως το στήσιμο της συναυλίας θα διεξαχθεί ομαλά και ξεκούραστα. Σε «τυχαία» βόλτα τους στο πάρκο, όπως δήλωσαν, ο αντιδήμαρχος καθαριότητας, Μιχάλης Τσουπάκης, και ο αντιδήμαρχος οικονομικών Τάσος Αλόγλου, δεν έχασαν ευκαιρία να δηλώσουν την παρουσία τους, σε ένα χώρο που αντιλαμβάνονται ως δική τους αυλή. Αφορμή για την αλληλεπίδραση αυτή, στάθηκε η επιλογή μας να μην πάρουμε άδεια από τον δήμο. Μέσα σε όλες τις εξυπνάδες που αναμασούσαν, επαναλάμβαναν πως δεν έχουμε μεριμνήσει για την ασφάλεια του χώρου, και πως «αν συμβεί οτιδήποτε, η ευθύνη θα βαρύνει κάποιον υπάλληλο με οικογένεια και παιδιά, καθώς εμείς θα λακίσουμε». Μέσες-άκρες αυτό που ήθελαν να μας πουν ήταν πως το live θα γίνει με την ανοχή τους.
Η απάντησή μας δόθηκε από την άρτια και πολυεπίπεδη οργάνωση –ενδεχομένως– μίας από τις μεγαλύτερες συναυλίες που έχουν γίνει από κόσμο του κινήματος στην πόλη των Χανίων. Η παροχή του ρεύματος αξιοποιήθηκε με παρουσία ηλεκτρολόγου και τεχνικών του ήχου, η συναυλία διεξήχθη με την παρουσία διασωστριών του Ερυθρού Σταυρού, και –βέβαια– είχαμε φροντίσει μέρες πριν να ενημερώσουμε τη γειτονιά για τη συναυλία, θυροκολλώντας/τοιχοκολλώντας το σκεπτικό με το οποίο επιλέξαμε τον χώρο, και ζητώντας προκαταβολικά την κατανόησή της. Και σε αυτή την κίνηση, όπως σε ό,τι έχουμε κάνει μέχρι σήμερα, κινηθήκαμε με μεθοδικότητα και συνέπεια, προνοώντας για καθετί που χρειαζόταν. Και σε αυτή την κίνηση, όπως σε ό,τι έχουμε κάνει μέχρι σήμερα, αναλάβαμε την πλήρη ευθύνη για οτιδήποτε συνέβη μέσα στον χώρο του πάρκου: Από την ομαλή διεξαγωγή της συναυλίας, την καθαριότητα του χώρου και την επαναφορά του στην προηγούμενη κατάσταση, τον σεβασμό στο περιβάλλον του, ως τα περιεχόμενα με τα οποία διανθίστηκε η βραδιά.
Σε αυτό το σημείο, οφείλουμε να αναδιατυπώσουμε κάτι που είχαμε γράψει μερικούς μήνες πριν, στα τέλη του Μάη2. Ο Δήμος έχει πάρει θέση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη: Επιλέγοντας να σιωπήσει· επιλέγοντας να ανακουφίζει την πίεση της αστυνομίας, που ακολουθεί τη στρατηγική της εξαφάνισης από τον δημόσιο χώρο του ισχυρισμού ότι οι μπάτσοι δολοφόνησαν τον Κωστή· επιλέγοντας μια αποστειρωμένη πόλη ως προϋπόθεση για την «αρμονική» τουριστική κατανάλωση του τόπου, με σαφή οδηγία στους υπαλλήλους καθαριότητας και τα εργολαβικά συνεργεία να αφαιρούν τις αφίσες από τα «κλασικά» σημεία αφισοκόλλησης του κέντρου, λίγες μόνο ώρες αφού κολληθούν. Ο Δήμος έχει πάρει θέση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη: Στο πλευρό των δολοφόνων του Κωστή, στο πλευρό των προστατών της πόλης-θέρετρο που διασφαλίζουν ότι ένα μέρος των κερδών της τοπικής βιομηχανίας του τουρισμού θα καταλήγει στη δημοτική αρχή.
Αυτή ακριβώς η θέση του Δήμου Χανίων οδήγησε αναπόφευκτα τη συνέλευση να μην πάρει άδεια για τη χρήση του πάρκου. Δεν θα πάρουμε άδεια από αυτούς που βρίσκονται απέναντί μας στον αγώνα που διεξάγουμε. Από αυτούς που θεωρούν ότι η πόλη τούς ανήκει. Παίρνοντας άδεια για τον χώρο, θα αναγνωρίζαμε έμμεσα την κυριότητά τους πάνω σε αυτόν. Και δεν την αναγνωρίζουμε. Έχουμε τα μέσα και τους τρόπους, αλλά κυρίως έχουμε τις σχέσεις και τη δύναμη να πραγματοποιήσουμε ό,τι πούμε πως μπορούμε να κάνουμε. Με τις «μικρές» μας δυνάμεις, για τις «μεγάλες» μας επιλογές.
Ευχαριστούμε όλον τον κόσμο που συντέλεσε για την ομαλή διεξαγωγή μιας όμορφης βραδιάς:
Καταρχάς τους καλλιτέχνες που στήριξαν αφιλοκερδώς, ενώνοντας τη μουσική τους με τον σκοπό της συναυλίας,
τις διασώστριες του Ερυθρού Σταυρού που βρέθηκαν στον χώρο καθ’ όλη τη διάρκεια,
τους ανθρώπους που εργάστηκαν στον ήχο σχεδόν όλη την ημέρα,
το ΚΡαΧ για τη ζωντανή αναμετάδοση της συναυλίας,
τα συντρόφια που έδωσαν το δικό τους στίγμα μέσα από τις ανακοινώσεις στο μικρόφωνο κατά τα διαλείμματα: Από τον χαιρετισμό των κατοίκων του Άη Γιάννη, τους χίλιους λόγους για τους οποίους δεν σταματάμε να μιλάμε για την Παλαιστίνη, το κάλεσμα σε ακόμα ένα δικαστήριο που κατηγορούνται ως διακινητές άνθρωποι που αναγκάστηκαν να περάσουν τα σύνορα, και τέλος την ενημέρωση για την απεργία πείνας του antifa Maja T. στις φυλακές της Ουγγαρίας.
Μα και συνολικά για όλο το διήμερο νιώθουμε την ανάγκη να χαιρετίσουμε τα συντρόφια που ήταν μαζί μας αυτές τις ημέρες, θυμίζοντάς μας πόσο μοναδική είναι η συντροφικότητα που έχει χτιστεί γύρω από τον αγώνα μας, πόσο ζωτικό είναι το μοίρασμα του κόπου και των καρπών των δράσεών μας. Τον αδερφό μας Αναστάση που η παρουσία του μας γεμίζει δύναμη, στοργή και οργή, και που τόσο αγαπάμε. Την οικογένεια του Κωστή, που η παρουσία και η εμπιστοσύνη τους είναι για εμάς πολύτιμες. Το Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων για την κάλυψη και την τεχνική υποστήριξη όλων των δρώμενων, όπως και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Κοντομαρί για την παραχώρηση καρεκλών.
Η σκέψη μας είναι με την έγκλειστη συντρόφισσά μας και μέλος της ανοιχτής συνέλευσης, Μαριάννα Μανουρά, που κατηγορείται για την υπόθεση των Αμπελοκήπων.
Κλείνοντας, απευθύνουμε έναν αγωνιστικό χαιρετισμό στις συλλογικότητες που πλαισίωσαν με την παρουσία και το υλικό τους το διήμερο: Το Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών (Χανιά), τον Κοινωνικό Χώρο Πυρόβολο (Άγιος Νικόλαος), την Αγωνιστική Κίνηση Ενάντια στους Πλειστηριασμούς (Χανιά), τη Συνέλευση για τα Κοινά στον Αποκόρωνα (Χανιά), την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στην Αντιστεκόμενη Παλαιστίνη (Χανιά), την Αναρχική Αντισπισιστική Συνέλευση (Χανιά), τη συνέλευση της Κατειλημμένης Πρυτανείας (Χανιά), το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων (Αθήνα), την κατάληψη Ευαγγελισμού (Ηράκλειο), την Api Nere – Αντιεξουσιαστική Ομάδα στο Ηράκλειο, την Αντιφασιστική Δράση Ρεθύμνου, την Ελευθεριακή Συνέλευση Τερμίτες (Ρέθυμνο), την εφημερίδα δρόμου Άπατρις.
Για ακόμα μία φορά, η συνεισφορά όλων ανέδειξε πως η υπόθεση της κρατικής δολοφονίας του Κώστα Μανιουδάκη είναι συλλογική υπόθεση των αγωνιζόμενων κομματιών του νησιού. Έχουμε ακόμα πολλές πόρτες να ανοίξουμε. Μόνος δρόμος ο Δρόμος.
ΝΑ ΤΕΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ
ΟΙ 4 ΜΠΑΤΣΟΙ-ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΑΝΙΟΥΔΑΚΗ
ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΩΝ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ
ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη
Τον Απρίλιο του 2025, η οικογένεια του Κώστα Μανιουδάκη υπέβαλε υπόμνημα στην Εισαγγελία Εφετών Χανίων ζητώντας να δοθεί τέλος στην 9μηνη καθυστέρηση του ανακριτή, ο οποίος δεν έχει προχωρήσει σε καμία ενέργεια όσον αφορά την ανάκριση των 4 μπάτσων-δολοφόνων του Κωστή.
Με αφορμή την υποβολή του υπομνήματος, την Πέμπτη 22 Μαΐου πραγματοποιήσαμε μικροφωνική συγκέντρωση έξω από τα δικαστήρια Χανίων, από τις 11:00 το πρωί. Σκοπός μας ήταν να επαναφέρουμε από την πλευρά μας στον δημόσιο χώρο της πόλης την υπόθεση της κρατικής δολοφονίας του Κώστα Μανιουδάκη, επισημαίνοντας για ακόμα μία φορά τον ρόλο της δικαστικής εξουσίας στην (συγ)κάλυψη των κρατικών εγκλημάτων.
Η συγκέντρωση διήρκησε σχεδόν δύο ώρες, και στηρίχτηκε από τουλάχιστον 20 άτομα, μέλη της οικογένειας και αλληλέγγυο κόσμο. Καθ’ όλη τη διάρκεια, φροντίσαμε να κάνουμε αισθητή την παρουσία μας στην πλατεία Δικαστηρίων, και πέριξ, με το έντυπο υλικό μας. Φροντίσαμε να μιλήσουμε με όσα άτομα μπήκαν ή βγήκαν από τα δικαστήρια, με όσο κόσμο έτυχε να περάσει κοντά από τη συγκέντρωση· να πληροφορήσουμε τους λίγους που δεν γνώριζαν, και να ενημερώσουμε για τις τελευταίες εξελίξεις τον κόσμο που ξέρει πολύ καλά πως το απόγευμα της 1ης Σεπτεμβρίου 2023 οι μπάτσοι των ΤΑΕ Σούδας Στέλιος Λιανιδάκης, Μανώλης Γεωργιάδης, Κωνσταντίνα Μόσχου και Ιωσήφ Τσιχλάκης ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου τον Κώστα Μανιουδάκη.
Η αστυνομική παρουσία ήταν μηδαμινή κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης. Η συνθήκη αυτή έχει εξασφαλιστεί από την ευρεία κοινωνικοποίηση του αγώνα μας, και την έχουμε συναντήσει στις περισσότερες από τις δημόσιες συγκεντρώσεις και εκδηλώσεις όλους αυτούς τους μήνες. Εξάλλου, το υπουργείο καταστολής και η τοπική αστυνομική διεύθυνση γνωρίζουν πως δεν έχουν την κοινωνική νομιμοποίηση να αντιπαρατεθούν στα ίσια με τη συνέλευση. Επιλέγουν να παρεμβαίνουν στον δημόσιο χώρο τις νυχτερινές ώρες, όταν νομίζουν πως κανένα μάτι δεν τους βλέπει, σβήνοντας τον λόγο της συνέλευσης από τους τοίχους της πόλης και κυρίως το όνομα του Κώστα Μανιουδάκη, άμεσα αφού τα εντοπίσουν. Νομίζουν πως με αυτόν τον τρόπο θα καταφέρουν να αποκαταστήσουν την εικόνα της αστυνομίας στα μάτια της τοπικής κοινωνίας και να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη της. Όμως, η δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη, όπως και οι άλλες υποθέσεις που έχουν αναδειχθεί τα τελευταία χρόνια -εμπλοκή του υψηλόβαθμου αξιωματικού, και πρώην προέδρου της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Χανίων, Ξανθουδάκη, σε κύκλωμα εκβιασμών, εμπλοκή αστυνομικών στο τροχαίο που στοίχισε τη ζωή στον 22χρονο Παναγιώτη Καρατζή- δεν μπορούν να διαγραφούν από τη συλλογική μνήμη. Και εμείς, βέβαια, δεν πρόκειται να το επιτρέψουμε!
Λίγη ώρα πριν την προγραμματισμένη συγκέντρωση, βρέθηκε έξω από τα Δικαστήρια αγροτικό των ΤΑΕ, με τον Μανώλη Γεωργιάδη σε υπηρεσία.
«Μάθετε και κάτι ακόμα που πολλοί δεν γνωρίζουν: δουλεύουν ακόμα και προκαλούν έντονα. Στις 22/05/2025 είχαμε τη διαδήλωση για τον άντρα μου. Έχοντας μαζί μου τον μικρό μας γιο, πήγα να παρκάρω πίσω από τα δικαστήρια και εκεί βλέπω δύο αγροτικά των ΤΑΕ. Τρία άτομα απ’ έξω και ένα μόνο δεν είχε κατέβει, ήταν στη θέση του οδηγού. Πριν καλά καλά φτάσω κοντά τους, ήμουν σίγουρη 100% ότι ήταν ένας από τους δολοφόνους του άντρα μου. Τον αναγνώρισα αμέσως, όπως τότε, την 1η Σεπτεμβρίου 2023 στο κέντρο υγείας Βάμου, όταν πήγα να δω τον νεκρό σύζυγό μου. Έβαλα χειρόφρενο και του όρμισα φωνάζοντας “δολοφόνε!”. Ούρλιαζα, χτυπούσα το αυτοκίνητο, ήμουν εκτός εαυτού. Του έλεγα ότι θα τιμωρηθεί για το κακό που μας έκανε. Μετά γύρισα να δω τον γιο μου. Είδα ότι ήταν πολύ φοβισμένος και σταμάτησα. Ο δολοφόνος του άντρα μου είχε το θράσος να έρθει προς εμένα!! Με ποιο δικαίωμα ακούμπησαν πάνω στον Κωστή;; Τον χτύπησαν, τον σκότωσαν!. Θέλουμε δικαιοσύνη, μας πνίγει το άδικο!! Όσο δεν υπάρχει δικαιοσύνη, τόσο μας εξοργίζει! Δεν γυρίζει ο άνθρωπός μου, θέλουμε απλά να γαληνέψει η ψυχή του και να απαλύνει η δική μας!!!»
~Μαρία
σύζυγος Κώστα Μανιουδάκη
Στη δυναμική αντίδραση της Μαρίας, ο Γεωργιάδης απάντησε με νέα υπερασπιστική γραμμή: Ο Κώστας Μανιουδάκης έχασε τις αισθήσεις του στο χωράφι, έπεσε και χτύπησε με το κεφάλι σε μια πέτρα, εξ ου και τα τραύματα που οδήγησαν στον θάνατό του. Στη συνέχεια της είπε ότι «δεν θα πάρετε λεφτά από το κράτος» και «θα τα πούμε στα δικαστήρια».
Το αφήγημα των μπάτσων δολοφόνων έχει αλλάξει αμέτρητες φορές: Από την αρχική διαρροή της είδησης ως «αιφνίδια ανακοπή 58χρονου στον ΒΟΑΚ», τις κατοπινές αναφορές στο δελτίο του Star ότι ο Κώστας Μανιουδάκης «αντιστάθηκε στον έλεγχο και ξαφνικά λιποθύμησε» (28/01/2024), μέχρι τις καταθέσεις των τεσσάρων δολοφόνων πως ο Κωστής «έχασε τις αισθήσεις του και χτύπησε στον προφυλακτήρα του αυτοκινήτου». Όπως είχαμε επισημάνει από τις πρώτες μέρες της δολοφονίας, οι καθυστερήσεις στο δικαστικό κομμάτι της υπόθεσης εξυπηρετούν αποκλειστικά το «μαγείρεμά» της, δηλαδή οι αρχές να κερδίσουν χρόνο, να επεξεργαστούν τα νέα στοιχεία, τις εξελίξεις και τις μαρτυρίες, και να διατυπώσουν ένα αφήγημα με όσο το δυνατόν λιγότερες αντιφάσεις. Η νέα εκδοχή του Γεωργιάδη έρχεται σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο. Γελιούνται οι δολοφόνοι αν ελπίζουν πως με φτηνά ευφυολογήματα και επικοινωνιακές τρίπλες θα επισκιάσουν μια αλήθεια που η τοπική κοινωνία γνωρίζει, συζητά και υποστηρίζει.
Στις 06 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε η ακρόαση αναφορικά με το αίτημα της οικογένειας, κατά την οποία κατατέθηκε στην εισαγγελία εφετών για ακόμα μία φορά το υλικό που αποδεικνύει πως ο θάνατος του Κωστή Μανιουδάκη είναι κρατική δολοφονία. Ο μέχρι πρότινος αρμόδιος για την υπόθεση ανακριτής, Δημήτρης Μπαλαγιάννης απέφυγε να ασχοληθεί. Με τη μετάθεσή του το Ηράκλειο, αρχίζει ένας νέος κύκλος κωλυσιεργίας. Οι καθυστερήσεις και οι χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες, συνήθεις και κάποτε εσκεμμένες πρακτικές της δικαστικής εξουσίας, προσδοκούν στην εκτόνωση της έντασης και της κινητικότητας των άμεσα θιγόμενων, του αλληλέγγυου κόσμου, αλλά και του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου που αντιστέκεται στη αυθεντία και παντοδύναμία των εκτελεστικών κρατικών αρχών. Ταυτόχρονα, δίνεται η δυνατότητα μπάτσους-δολοφόνους να συνεχίσουν και να επαναλάβουν την απάνθρωπη πρακτική τους που εμπεριέχει κακοποίηση και εγκλήματα για τα οποία απολαμβάνουν την κάλυψη που τους παρέχει το κράτος και η δικαστική εξουσία. Η καθυστέρηση του ανακριτή έχει σήμερα ως αποτέλεσμα να εμπλουτίζουν την υπερασπιστική τους αφήγηση αλλάζοντας διαρκώς τα υπερασπιστικά τους επιχειρήματα. Η καθυστέρηση του ανακριτή έχει σήμερα ως αποτέλεσμα οι τέσσερεις δολοφόνοι του Κωστή να κυκλοφορούν ένστολοι, ένοπλοι και ελεύθεροι να απειλούν όσους ζητούν δικαίωση. Οι μπάτσοι δολοφόνοι του Κωστή δεν έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα παρά το γεγονός ότι κατηγορούνται για το κακούργημα της «ανθρωποκτονίας με ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση από κοινού». Υπηρετούν κανονικά στο σώμα, έμμισθοι και ένοπλοι, συνεχίζοντας να κάνουν «τυχαίους ελέγχους» σε περαστικό κόσμο ή οχήματα: Τον τελευταίο μόνο μήνα έχουμε δει τον Γεωργιάδη και τη Μόσχου σε υπηρεσία στα Δικαστήρια, και τον Γεωργιάδη σε μπλόκα στην οδό Κωτσάκη (κάθετη της Ακρωτηρίου).
Ο χρόνος δεν αποδυναμώνει την επιθυμία και τον αγώνα μας για δίκαιη έκβαση αντιθέτως ενδυναμώνει το πάθος μας και την όρεξη μας να αντισταθούμε σε όποια συγκάλυψη και να αγωνιστούμε για την υπεράσπιση της αξιοπρέπειας, της αλληλεγγύης, της ελεύθερης βούλησης και δυναμικής παρουσίας στη διεκδίκηση των ζωών μας.
Να τεθούν άμεσα σε διαθεσιμότητα οι 4 μπάτσοι-δολοφόνοι του Κωστή.
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
Ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη
Την Τετάρτη 21 Μαΐου βρεθήκαμε στη ραδιοφωνική εκπομπή της Σοφίας Θεοδωράκη στην ΕΡΤ Χανίων, με αφορμή το κάλεσμα στη μικροφωνική συγκέντρωση της Πέμπτης 22/05 στα δικαστήρια Χανίων. Μέλος της ανοιχτής συνέλευσης και ο Αναστάσης, γιος του Κωστή Μανιουδάκη, τοποθετήθηκαν για την ανακριτική διαδικασία για την οποία δεν έχει γίνει καμία ενέργεια εδώ και 9 μήνες που βρίσκεται στα χέρια του ανακριτή. Οι δολοφόνοι του Μανιουδάκη βρίσκονται ακόμα στις θέσεις τους, ένστολοι, ένοπλοι και έμμισθοι. Η μόνη δικαιοσύνη που έχει αποδοθεί είναι κοινωνική, μέσα από τις δράσεις της ανοιχτής συνέλευσης και την πανελλαδική τοιχοκόλληση της αφίσας των ονομάτων των μπάτσων δολοφόνων.
Πώς οι μπάτσοι και οι τοπικές αρχές εμμένουν να αφαιρούν τον πολιτικό λόγο από τους τοίχους της πόλης
Από την πρώτη στιγμή της σύστασής της, η ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη έχει φροντίσει να κάνει ξεκάθαρο πως οι μπάτσοι των ΤΑΕ Σούδας Στέλιος Λιανιδάκης, Μανώλης Γεωργιάδης, Κωνσταντίνα Μόσχου και Σήφης Τσιχλάκης δολοφόνησαν τον Κώστα Μανιουδάκη.
Ο αγώνας μας από την πρώτη στιγμή βρέθηκε αντιμέτωπος με τον πολυεπίπεδο μηχανισμό συγκάλυψης που στήθηκε για να αποκρύψει το γεγονός ότι ο θάνατος του Κώστα Μανιουδάκη είναι στην πραγματικότητα ακόμα μία κρατική δολοφονία. Η ανοιχτή συνέλευση κατάφερε να αποδομήσει αυτόν τον μηχανισμό σημείο προς σημείο, επιτυγχάνοντας ακόμα και ο δημόσιος ιατροδικαστής -ο οποίος αρχικά έτεινε να ευθυγραμμιστεί με την αστυνομική αφήγηση- να βγάλει πόρισμα στο οποίο αναγνώριζε πως τα χτυπήματα στο σώμα του Κωστή προήλθαν από θλων όργανο, και σίγουρα δεν προέκυψαν από πτώση εξ ιδίου ύψους. Η πίεση που άσκησε η κοινωνικοποίηση του αγώνα μας έχει οδηγήσει την υπόθεση στο στάδιο της ποινικής δίωξης των 4 μπάτσων για «ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση από κοινού». Είναι προφανές, δηλαδή, πως ακόμα και τοπικοί εκπρόσωποι του κρατικού μηχανισμού αναγνωρίζουν αυτό που όλη η πόλη ξέρει: τον Κώστα Μανιουδάκη τον σκότωσαν οι μπάτσοι.
Η δημοσίευση των ονομάτων των 4 μπάτσων δολοφόνων στόχευσε να αντιστρέψει το καθεστώς συγκάλυψης και να αναδείξει τους φυσικούς αυτουργούς που φέρουν την κύρια ευθύνη. Αν και είναι μια κίνηση που προσανατολίζεται σε τέσσερα πρόσωπα, κατά βάθος στοχεύει τον απρόσωπο κατασταλτικό μηχανισμό: Αποτελεί ένα κοινωνικό-πολιτικό ανάχωμα απέναντι σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο προστασίας, κάλυψης και εν τέλει ατιμωρησίας, που δίνεται από το ελληνικό κράτος στους εντεταλμένους φονιάδες του. Υπενθυμίζει πως όλοι όσοι στελεχώνουν αιματοβαμμένους μηχανισμούς είναι υπόλογοι, και δεν θα επιτρέψουμε να χαθούν στην ανωνυμία τους. Είναι μια κίνηση απόδοσης δικαιοσύνης από τα κάτω, με δεδομένη τη δομική ανισοτιμία μεταξύ των εκτεθειμένων στην κρατική βία από τη μία, και των ένστολων κρατικών υπαλλήλων από την άλλη.
Η δημοσιοποίηση των ονομάτων ενεργοποίησε τον αντιδραστικό μηχανισμό της αστυνομίας, που έλαβε άμεσα εντολή να απομακρύνει από τον δημόσιο χώρο το σχετικό έντυπο υλικό της συνέλευσης (κείμενα, αυτοκόλλητα, αφίσες). Στην πόλη των Χανίων, η αφαίρεση και η καταστροφή αφισών και αυτοκόλλητων ξεκίνησε από τις 05 Ιουλίου 2024 -την ημέρα της πανελλαδικής αφισοκόλλησης- και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα: ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εικόνα ενός πληρώματος από τα αγροτικά των ΤΑΕ να ξύνει με σπάτουλες, μέσα στη νύχτα, τα αυτοκόλλητα που κολλήθηκαν κατά την τεράστια απεργιακή πορεία της 28ης Φεβρουαρίου για τα Τέμπη. Ο μηχανισμός αυτός έχει κινητοποιήσει μπάτσους όλων των υπηρεσιών, και περιλαμβάνει επεμβάσεις της ΔΙ.ΑΣ. σε γειτονιές που πραγματοποιούνται αφισοκολλήσεις, συλλήψεις μελών της συνέλευσης από την τροχαία με την πρόφαση της «παράνομης αφισοκόλλησης», μέχρι και μηνύσεις για συκοφαντική δυσφήμηση από τους 4 μπάτσους δολοφόνους1.
Μέρος αυτού του μηχανισμού υπήρξε και η πίεση από την αστυνομία προς τη δημοτική αρχή, να μεριμνήσει για την απομάκρυνση των αφισών με τα ονόματα των μπάτσων δολοφόνων. Στον δήμο Χανίων, εξάλλου, υπήρχαν ήδη ευήκοα ώτα, μιας και η στάση του όσον αφορά την πολιτική αφισοκόλληση είχε ήδη αλλάξει από την περασμένη άνοιξη: Η αρχή έγινε με τις αφίσες που κατήγγελλαν τον γενοκτονικό πόλεμο του Ισραήλ στα παλαιστινιακά εδάφη, και εξέφραζαν την αλληλεγγύη τους στην παλαιστινιακή αντίσταση. Αυτές οι αφίσες φαίνεται πως «προκαλούσαν» αφενός τους σιωνιστές τουρίστες -που αποτελούν εν δυνάμει στρατηγικούς επενδυτές στο real estate του νησιού- και αφετέρου τους νατοϊκούς φονιάδες -των οποίων η παρουσία στην πόλη γίνεται όλο και πιο έντονη και συχνή τον τελευταίο 1,5 χρόνο.
Η αφίσα με τα ονόματα των 4 μπάτσων δολοφόνων κατέστησε ακόμα πιο επιτακτική για τα «αφεντικά της πόλης» τη λήψη μέτρων ώστε να εξαφανιστεί ο πολιτικός λόγος από τον δημόσιο χώρο: Γνωρίζουμε πως οι υπάλληλοι της καθαριότητας του δήμου έχουν πλέον την εντολή να αφαιρούν από τους κάδους όλες τις αφίσες, ενώ έχουν προσληφθεί εργολαβικά συνεργεία, που αφαιρούν τις αφίσες από τα «κλασικά» σημεία αφισοκόλλησης του κέντρου, λίγες μόνο ώρες αφού κολληθούν. Η πρόθεση του δήμου ξεκαθαρίστηκε επίσημα, μετά την κατακραυγή για αφαίρεση αφισών που καλούσαν στην απεργιακή πορεία για τα Τέμπη. Εκεί, λοιπόν, ο αντιδήμαρχος Καθαριότητας και Πρασίνου, Μιχάλης Τσουπάκης, ξεκαθάρισε πως «δεν κατεβαίνουν οι αφίσες των Τεμπών, κατεβαίνουν όλες οι αφίσες, όποιες και να είναι, όταν είναι σε στύλους ή άλλα σημεία όπου δεν επιτρέπεται. Υπάρχουν αδειοδοτημένοι χώροι όπου μπορεί να γίνεται αφισοκόλληση, είναι τα σταντ του δήμου». Παρέλειψε, βέβαια, να αναφέρει στις δηλώσεις του πως μέχρι πρότινος δεν εφαρμοζόταν η ίδια πολιτική, πως οι «αδειοδοτημένοι χώροι» είναι ελάχιστοι, και πως αυτή η διαχείριση ενισχύθηκε μετά από την πίεση της αστυνομίας για τις αφίσες με τα ονόματα.
Οι δηλώσεις του αντιδημάρχου, όπως και η επιλογή εξαφάνισης του πολιτικού λόγου από τους τοίχους της πόλης, είναι μέρος της ευρύτερης «αναπτυξιακής» στρατηγικής του δήμου. Με πρωτοστάτη τον δήμαρχο, Παναγιώτη Σημανδηράκη, ο δήμος Χανίων λειτουργεί για να εξυπηρετεί την πόλη-θέρετρο. Μεριμνεί για την καταστροφή και ανοικοδόμηση μεγάλου μέρους του δημοσίου χώρου: Κατά τους μήνες εκτός της τουριστικής σεζόν, η πόλη αποσυμφορείται από τουρίστες, «αναπνέει», και οι κάτοικοί της -θεωρητικά- έχουν τη δυνατότητα να την απολαύσουν. Τα τελευταία χρόνια, όμως, η δημοτική αρχή «αξιοποιεί» αυτό ακριβώς το διάστημα για την περίφραξη και ανοικοδόμηση μεγάλου μέρους του δημοσίου χώρου, με στόχο να το παραδώσει «αναβαθμισμένο» για τουριστική κατανάλωση «όταν ανοίξει ο καιρός». Προς την ίδια κατεύθυνση υλοποιείται η επέκταση του εμπορικού τμήματος της πόλης και η μετατροπή της σε τεράστιο open mall, στο πρότυπο της πλατείας 1866. Ο δημόσιος χώρος έχει αξία όταν γεμίζει σταντ και τραπεζοκαθίσματα. Σε αυτόν τον σχεδιασμό ακόμα και τα προαύλια σχολείων εξυπηρετούν ως χώροι στάθμευσης.
Για τον δήμαρχο και τους συνεργάτες του, η πόλη είναι πλαστελίνη που (ανα)πλάθεται για να ικανοποιήσει το κέφι των τουριστών και των νατοϊκών. Σε μια τέτοια πόλη, λοιπόν, οι «παραφωνίες», ο ανταγωνιστικός λόγος, ο ίδιος ο κοινωνικός ανταγωνισμός οφείλουν να απομακρύνονται διαρκώς από το δημόσιο πεδίο, και να στερούνται την ορατότητά τους. Το γεγονός ότι η δημοτική αρχή δεν έχει πάρει την παραμικρή θέση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη, ενώ «έχει βουίξει ο τόπος», είναι απολύτως χαρακτηριστικό της παραπάνω θέσης, και καθόλου τυχαίο. Η αφαίρεση των αφισών -και γενικότερα του πολιτικού λόγου- εξασφαλίζει την αποστειρωμένη εικόνα της πόλης, που οι άρχοντες κρίνουν ως προϋπόθεση για την «αρμονική» τουριστική κατανάλωση του τόπου, ενώ ταυτόχρονα ανακουφίζει την πίεση της αστυνομίας.
Ο αντιδήμαρχος Μιχάλης Τσουπάκης είναι γνωστός για τη θέση του στο ζήτημα του ποιοι άνθρωποι «χωράνε» στη δημόσια θέα της πόλης και ποιοι όχι: Ήταν ο ίδιος που, πριν από περίπου ενάμισι χρόνο, δήλωνε δημόσια, κατά τις διαβουλεύσεις του γνωμοδοτικού συμβουλίου του δήμου αναφορικά με ζητήματα της Σπλάντζιας, ότι αφαιρέθηκαν τα παγκάκια από την πλατεία γιατί «ήταν άχρηστα, αφού τα είχαν καταλάβει άστεγοι με τις κουβέρτες τους». Εκτιμούμε πως είναι ο ίδιος που διατάζει την αφαίρεση των παγκακίων, που εξακολουθούν να τοποθετούνται στην πλατεία από κόσμο του κινήματος, και προορίζονται για την κάλυψη των αναγκών όλων των ανθρώπων που τη χρησιμοποιούν. Πλέον, γνωρίζουμε πως με την ιδιότητά του, είναι αυτός που βγαίνει μπροστά και αναλαμβάνει την ευθύνη της εντολής αφαίρεσης του πολιτικού λόγου από τον δημόσιο χώρο της πόλης. Αντιλαμβανόμαστε πως για χάριν της αστυνομίας και της τουριστικής αποστείρωσης της πόλης-θέρετρο, ο ίδιος όπως και ο δήμαρχος, τοποθετούν εαυτούς απέναντι από τα κινήματα, τα σωματεία και τους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες της πόλης.
Ο μηχανισμός που περιγράφουμε βλέπουμε ότι αναβαθμίστηκε τους τελευταίους πέντε μήνες. Η νέα διεύθυνση στο μπατσομέγαρο, ο αστυνομικός διευθυντής, Νικολάου, όπως και ο διοικητής της Ασφάλειας, Σγουρός, δεν έχουν έρθει για να μειώσουν τα τροχαία, όπως άφησε να εννοηθεί ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Το κατασταλτικό επιτελείο θέλει να αξιοποιήσει την εμπειρία τους από το μητροπολιτικό κοινωνικό περιβάλλον, καθώς έχει αντιληφθεί πως στην τοπική κοινωνία εδώ και καιρό τίθεται έντονα ζήτημα απονομιμοποίησης της αστυνομίας: Από την εμπλοκή του υψηλόβαθμου αξιωματικού, και πρώην προέδρου της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Χανίων, Ξανθουδάκη, σε κύκλωμα εκβιασμών, την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη, ως την εμπλοκή αστυνομικών στο τροχαίο που στοίχισε τη ζωή στον 22χρονο Παναγιώτη Καρατζή, η «εμπιστοσύνη» στη μπατσαρία έχει κλονιστεί σε πολλά επίπεδα.
Προκειμένου, μάλιστα, να (ανα)δείξει τη νομοταγή της εικόνα, η διεύθυνση της αστυνομίας Χανίων αυτές τις μέρες έθεσε σε διαθεσιμότητα μπάτσο της τροχαίας μετά από καταγγελία για εκβιασμό, δωροληψία και παράβαση καθήκοντος. Την ίδια στιγμή οι μπάτσοι δολοφόνοι του Κώστα Μανιουδάκη, που κατηγορούνται για το κακούργημα της «Ανθρωποκτονίας με ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση από κοινού», υπηρετούν κανονικά στο σώμα, έμμισθοι και ένοπλοι, συνεχίζοντας να πραγματοποιούν «τυχαίους» ελέγχους, με τη δικαστική αρχή να μην έχει κάνει σε καμία κίνηση για να προχωρήσει η ανακριτική διαδικασία εδώ και 9 μήνες.
Το δίδυμο Νικολάου-Σγουρός έχει επιφορτιστεί με την αποκατάσταση αυτής της εμπιστοσύνης, εφαρμόζοντας παράλληλα το αθηναϊκό κατασταλτικό δόγμα στον δρόμο, όπως είδαμε καθ’ όλη τη διάρκεια των κινητοποιήσεων της 28ης Φλεβάρη: Πρώτη εμφάνιση δικάβαλων ΔΙ.ΑΣ., διμοιρία ΜΑΤ που επιχείρησε να ακολουθήσει το αναρχικό μπλοκ στην απεργιακή πορεία, κορδόνι διμοιριών ΜΑΤ που φυλούσε το κτίριο της Νομαρχίας στη βραδινή συγκέντρωση.
Όσον αφορά τον αγώνα ενάντια στη συγκάλυψη της κρατικής δολοφονίας του Κώστα Μανιουδάκη, η στρατηγική που έχουν καταστρώσει συμπυκνώνεται στην πλήρη εξαφάνιση από τον δημόσιο χώρο του ισχυρισμού ότι οι μπάτσοι δολοφόνησαν τον Κωστή. Πλέον δεν είναι μόνο ζήτημα προστασίας των 4 μπάτσων δολοφόνων και κατ’ επέκταση εξασφάλισης του απυρόβλητου συνολικά του αστυνομικού σώματος· αλλά ζήτημα αποκατάστασης της συνολικής εικόνας της αστυνομίας, με διαγραφή των όποιων «παρεκκλίσεών» της.
Οι μπάτσοι επεμβαίνουν στις γειτονιές, και εκτός από το έντυπο υλικό της συνέλευσης, σβήνουν με spray τα αντιμπατσικά συνθήματα, και ειδικά το όνομα του Κώστα Μανιουδάκη. Θεωρούν πως με αυτόν τον τρόπο η τοπική κοινωνία θα ξεχάσει την κρατική δολοφονία. Η συλλογική μνήμη, όμως, είναι μια κοινωνική διεργασία βαθύτερη από το επιφανειακό αποτύπωμά της στους τοίχους της πόλης. Οι άνθρωποι που συναντάμε στον δρόμο, άλλωστε, γνωρίζουν καλά την υπόθεση, παίρνουν ξεκάθαρη θέση υπέρ του αγώνα μας, ενώ ταυτόχρονα αναγνωρίζουν τα ρίσκα που έχουν κάποιες κινήσεις μας, και έχουν την έγνοια μας. Και αυτό δεν σβήνεται με φτηνά spray…
Ο αγώνας μας χτίζεται πάνω στη διαλεκτική των εξής πολύτιμων στοιχείων:
την ανάδειξη όλων των εμπλεκόμενων στην κρατική δολοφονία και την επιχείρηση συγκάλυψής της, μέσα από την οριζόντια διαδικασία της ανοιχτής συνέλευσης,
τη συνεισφορά στη συλλογική μνήμη, κινηματική και ευρύτερα κοινωνική,
την αποκατάσταση και επούλωση του τραύματος, από την αδικία της απώλειας, μέσα από τη συλλογικοποίηση και πολιτικοποίηση του πένθους,
την εξερεύνηση της δικαιοσύνης των καταπιεσμένων.
Κάθε κίνηση που έχουμε κάνει, αποτελεί συνισταμένη όλων των παραπάνω στοιχείων. Δικαιοσύνη μέσα από τη μνήμη, επούλωση μέσα από τον αγώνα… Σκοπεύουμε να διαφυλάξουμε όλα τα κεκτημένα της συνέλευσης, με επιμονή από το μικρότερο στο μεγαλύτερο, γι’ αυτό και φροντίσαμε να αποκαταστήσουμε τα σβησμένα συνθήματα στο κέντρο και τις γειτονιές της πόλης. Και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε.
Καλούμε το τοπικό κίνημα να επαγρυπνεί. Οι νέες κατασταλτικές μεθοδεύσεις θα επιδιώξουν να παρουσιάσουν την εικόνα μιας σοβαρής και υπεύθυνης αστυνομίας, που δεν παρεκκλίνει από τον νόμο, και διεκδικεί το δικαίωμα να τον επιβάλλει με περίσσεια πυγμή. Να υπερασπιστούμε τους αγώνες, τον λόγο και τη δράση μας απέναντι σε όσους επιδιώκουν να τα διαγράψουν από το κοινωνικό πεδίο.
ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
Ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη
Μικροφωνική συγκέντρωση στα δικαστήρια Χανίων, την Πέμπτη 22 Μαΐου στις 11:00
Η κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη την 1η Σεπτεμβρίου του 2023 από τους μπάτσους των ΤΑΕ Σούδας Στέλιο Λιανιδάκη, Μανώλη Γεωργιάδη, Κωνσταντίνα Μόσχου και Ιωσήφ Τσιχλάκη έχει αποτυπωθεί στη συλλογική μνήμη ως ένα ακόμα κρατικό έγκλημα, που με μεθοδευμένες ενέργειες επιχειρείται να συγκαλυφθεί. Ο μηχανισμός συγκάλυψης ενεργοποιήθηκε λίγα μόλις λεπτά μετά τη δολοφονία του Κωστή, πριν ακόμα γνωστοποιηθεί ο θάνατος στην οικογένειά του, και μέχρι σήμερα έχει περάσει από πολλαπλά επίπεδα. Ο μηχανισμός αυτός στελεχώνεται –όπως σε κάθε άλλη κρατική δολοφονία– από την ίδια την αστυνομία, τον δημόσιο ιατροδικαστή (αρχικά), τα ΜΜΕ, την πολιτική ηγεσία και φυσικά τις δικαστικές αρχές, όπως γίνεται αντιληπτό από το χρονικό της υπόθεσης.
Όσον αφορά την εμπλοκή των δικαστικών λειτουργών στην υπόθεση, συνοπτικά, οι κύριες εξελίξεις που διαμορφώνουν το νομικό συγκείμενο είναι οι εξής:
Ο εισαγγελέας Κ. Αποστολάκης, στις 08 Σεπτεμβρίου του 2023, απορρίπτει το αίτημα της οικογένειας για πρόσβαση σε βιντεοληπτικό υλικό από μαγαζί κοντινό στο σημείο του συμβάντος. Η απόφαση αυτή είχε ως αποτέλεσμα να χαθεί το βίντεο αυτό που θα αποτελούσε σημαντικό τεκμήριο. Είναι ο ίδιος εισαγγελέας που λίγες μέρες μετά διέταξε την εκκένωση της κατάληψης του Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο.
Για 7 μήνες καθυστερούσε αδικαιολόγητα να δοθεί στην οικογένεια η πρόσβαση στη δικογραφία που σχηματίστηκε αυτεπάγγελτα –με τον Κωστή ως κατηγορούμενο– από την πλευρά των μπάτσων, η οποία εν τέλει δόθηκε τον Απρίλιο του 2024. Τότε, καλούνται και οι μπάτσοι-δολοφόνοι να δώσουν εξηγήσεις ως ύποπτοι για «Ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση από κοινού».
Παρ’ όλο που, από τον Αύγουστο του 2024, ο εισαγγελέας έχει ασκήσει ποινική δίωξη στους 4 μπάτσους-δολοφόνους για «Ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο από κοινού και σε ήρεμη ψυχική κατάσταση», ο αρμόδιος ανακριτής, μέχρι σήμερα, δεν έχει ολοκληρώσει την κύρια ανάκριση.
Για άλλη μία φορά, παρατηρούμε ότι η θεσμική δικαιοσύνη κινείται σε δύο ταχύτητες: Όταν απέναντί της βρίσκονται αγωνιστές και αγωνίστριες, ντόπιες και μετανάστες φτωχοδιάβολοι, γενικότερα άνθρωποι από τα κάτω, επιστρατεύονται έτοιμες ή στήνονται fast track δικογραφίες με κατασκευασμένα κατηγορητήρια, διενεργούνται ανακρίσεις που οδηγούν σε περιοριστικούς όρους και προφυλακίσεις και οι υποθέσεις διεκπεραιώνονται με τη μέγιστη ταχύτητα και αυστηρότητα. Από την άλλη, όταν καλούνται να αντιμετωπίσουν τους μηχανισμούς της δικαιοσύνης υπουργοί, βουλευτές και οι συνεργάτες τους, μπάτσοι, (παιδο)βιαστές, φασίστες, εφοπλιστές και μπράβοι, οι νομικές διαδικασίες καθυστερούν σκόπιμα, εξαντλούν όλα τα χρονικά περιθώρια που παρέχει ο νόμος, και σκαρφίζονται φαιδρές προφάσεις για αναβολές, «εξαιρέσεις» δικαστικών με εκ νέου αναθέσεις των υποθέσεων κ.ο.κ.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η 9μηνη καθυστέρηση του ανακριτή, ο οποίος δεν έχει προχωρήσει σε καμία ενέργεια όσον αφορά την ανάκριση των 4 μπάτσων-δολοφόνων του Κωστή Μανιουδάκη. Την ατιμωρησία των μπάτσων συμπληρώνουν, και εν προκειμένω διατηρούν, οι μυστικές ΕΔΕ με προαποφασισμένο αποτέλεσμα, η γενικότερη αδράνεια των δικαστικών αρχών, οι νόμοι που βαφτίζουν τη βαρβαρότητα «καθήκον»· όλα συγκλίνουν στην επιβράβευση του δολοφονικού τους έργου και την εξασφάλιση της παραμονής τους στο σώμα.
Στο σώμα της ΕΛ.ΑΣ. βρίσκονται και οι 6 μπάτσοι που το 2020 βασάνισαν μέχρι θανάτου τον Βασίλειο Μάγγο. Πρόσφατα, μάλιστα,το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών παρέπεμψε στο μικτό ορκωτό δικαστήριο για βασανιστήρια σε βαθμό κακουργήματος τους μπάτσους της ΟΠΚΕ Βόλου, Σκρίμπα Ιωάννη, Μπακογιάννη Θεοφάνη και Μπαλαμώτη Στυλιανό, οι οποίοι έχουν ήδη καταδικαστεί πρωτόδικα για επικίνδυνη σωματική βλάβη εις βάρος του Β. Μάγγου, καθώς και άλλους τρεις (δύο της υποδιεύθυνσης Ασφάλειας Βόλου και έναν της ΟΠΚΕ).
Στο σώμα της ΕΛ.ΑΣ. βρίσκονται και οι μπάτσοι που δολοφόνησαν εν ψυχρώ τους ρομά Νίκο Σαμπάνη, Κώστα Φραγκούλη και Χρήστο Μιχαλόπουλο.
Τον Φλεβάρη του 2025, μετά από δύο χρόνια διαθεσιμότητας, επέστρεψε στο σώμα, ένοπλος, ο βιαστής και μαστροπός Δημήτρης Μπουγιούκος, ο οποίος έχει καταδικαστεί για το κύκλωμα trafficking της Ηλιούπολης.
Το 2022, ο εισαγγελέας πρωτοδικών, Σωτήρης Μπουγιούκος, εισηγείται να απαλλαχθούν από τις κατηγορίες οι μπάτσοι που, τον Σεπτέμβρη του 2018, συνέχισαν να ξυλοκοπούν τον Ζακ Κωστόπουλο μέχρι που κατέληξε. Αδιαφόρησε, βέβαια, για το οπτικοακουστικό υλικό που καταγράφει τη στιγμή της δολοφονίας.
Το 2025, ο ίδιος εισαγγελέας εισηγείται να παραταθεί για άλλους 6 μήνες η προφυλάκιση των πολιτικών κρατουμένων της υπόθεσης των Αμπελοκήπων, Δήμητρας Ζ., Δημήτρη, Νίκου Ρωμανού και Α.Κ. -όπως και έγινε- με φαιδρά τεκμήρια. Είχε προηγηθεί ο βασανισμός της αναρχικής συντρόφισσας Μαριάννας Μανουρά, όσο βρισκόταν πολυτραυματίας στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός: από την αναγκαστική λήψη αίματος ενώ δεν είχε τις αισθήσεις της και την απόσπαση κατάθεσης από την ανακριτική αρχή πριν καν αναρρώσει, μέχρι την προφυλάκισή της μία μόλις μέρα μετά το δεύτερο χειρουργείο της και την υποχρεωτική λήψη DNA χωρίς τη συγκατάθεσή της.
Στην περίοδο που διανύουμε, με την υπόθεση του κρατικού εγκλήματος στα Τέμπη να βρίσκεται στο προσκήνιο, εντείνεται ο κοινωνικός διάλογος γύρω από το ζήτημα της απονομής της δικαιοσύνης. Ταυτόχρονα, σε ιστορικό υψηλό βρίσκεται η κοινωνική απαξίωση της δικαστικής εξουσίας, με όλο και περισσότερο κόσμο να εκφράζει τον ισχυρισμό πως η δικαιοσύνη σαφώς εκβιάζεται, δωροδοκείται και χειραγωγείται, και με πολιτικές/κυβερνητικές παρεμβάσεις.
Παρά την ενορχηστρωμένη επιχείρηση μπαζώματος και συγκάλυψης του κρατικού-καπιταλιστικού εγκλήματος στον σιδηρόδρομο, στη συνείδηση της κοινωνίας η αδιαφορία δεν είναι «τυχαία», είναι συστημική: οι θάνατοι δεν είναι «ατυχήματα», είναι δολοφονίες. Σε αυτή τη χρονική συγκυρία, η επαναφορά στον δημόσιο διάλογο άλλων υποθέσεων που επίσης φέρουν το βάρος της κρατικής ευθύνης, και υποθέσεων που συνδέονται ή συνομιλούν μεταξύ τους,θέτοντας ζητήματα δικαιοσύνης, απειλεί ακόμα περισσότερο την κρατική νομιμοποίηση. Αναδεικνύουν συνολικότερα τις εγκληματικές ενέργειες του κράτους, καθώς και την εσκεμμένη και επιλεκτική αναποτελεσματικότητα της αστικής δικαιοσύνης, ενώ παράλληλα οξύνουν η κοινωνική οργή.
Από την πλευρά μας, σε αυτό βλέπουμε ακόμα έναν λόγο για την καθυστέρηση της ανάκρισης των 4 μπάτσων-δολοφόνων.
Τον Απρίλιο του 2025, η οικογένεια του Κωστή υπέβαλε υπόμνημα στον Εισαγγελέα Εφετών Χανίων ζητώντας να τηρηθούν οι προβλεπόμενες ενέργειες. Η καθυστέρηση της κύριας ανάκρισης συμβάλλει στο να μην έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα οι δολοφόνοι των ΤΑΕ Σούδας. Αντίθετα, υπηρετούν κανονικά στο σώμα έμμισθοι, ένστολοι, ένοπλοι, συνεχίζουν να πραγματοποιούν «τυχαίους» ελέγχους και μάλιστα με την «ασπίδα» του κράτους και της δικαστικής εξουσίας. Οι μπάτσοι που ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου τον Κώστα Μανιουδάκη είναι αυτοί που εκτελούν πιστά τις εντολές της νέας αστυνομικής διεύθυνσης Χανίων, με σκοπό την ανάκτηση της εμπιστοσύνης της τοπικής κοινωνίας στον θεσμό της αστυνομίας, και τη δήθεν αποκατάσταση της νομιμότητας.
Όπως χαρακτηριστικά έχει αναφέρει ο γιος του Κωστή, Αναστάσης, οι μπάτσοι-δολοφόνοι του πατέρα του δεν έχουν αντιμετωπίσει καμία απολύτως επίπτωση από τη δικαστική εξουσία. Η μόνη τιμωρία έχει επέλθει από την κοινωνία, με τη δημοσίευση των ονομάτων των δολοφόνων μέσω της πανελλαδικής αφισοκόλλησης.
Στηρίζουμε το αίτημα της οικογένειας να επισπευστεί η κύρια ανάκριση και καλούμε τον αλληλέγγυο κόσμο σε συγκέντρωση στα δικαστήρια την Πέμπτη 22 Μαΐου στις 11:00.
Να τεθούν άμεσα σε διαθεσιμότητα οι 4 μπάτσοι-δολοφόνοι του Κωστή.
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
Ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη
Καλούμε την Τρίτη 18/3, ώρα 09:00 στα δικαστήρια Χανίων, ημέρα εκδίκασης του εφετείου της υπόθεσης της εργοδοτικής δολοφονίας του Μανώλη Αφράτη.
Στις 21/05/2020 ο Μανώλης Αφράτης χάνει τη ζωή του εν ώρα εργασίας σε επαρχιακό δρόμο του Ρεθύμνου, οδηγώντας το εταιρικό φορτηγό της εταιρείας «Γαλακτοκομική Αμαρίου ΑΕ» (Cretan Kings Διανομές ΑΕ) του επιχειρηματία Μανουκαράκη, όταν έσπασαν τα φρένα του φορτηγού και ανετράπη.
![[Χανιά] Διήμερο εκδηλώσεων 11-12 Ιουλίου: ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ](https://anoixti4kmanioudakis.noblogs.org/files/2025/07/afisa_2imero_Ioulios2025_v1_web-1200x1680.jpg)
![[Χανιά] Rap Live οικονομικής ενίσχυσης του πολιτικού & νομικού αγώνα](https://anoixti4kmanioudakis.noblogs.org/files/2025/03/2025.03.25_Live-1200x1697.jpg)