Κατηγορία: Δράσεις

*Αύριο, Τρίτη 11/11, στις 14.00, στα δικαστήρια Χανίων*

Συγκέντρωση αλληλεγγύης για την πειθαρχική δίωξη μέλους της συνέλευσης

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ

Την 1η Σεπτεμβρίου 2023, στις Βρύσες Αποκορώνου, οι μπάτσοι των ΤΑΕ Σούδας Μανώλης Γεωργιάδης, Στέλιος Λιανιδάκης, Κωνσταντίνα Μόσχου και Σήφης Τσιχλάκης σταματούν τον Κώστα Μανιουδάκη σε «τυχαίο» αστυνομικό έλεγχο και τον ξυλοκοπούν μέχρι θανάτου.

Η αστυνομία επιχειρεί να συγκαλύψει και αυτή τη δολοφονία, ακολουθώντας μία σειρά από πάγιες κινήσεις και εφαρμόζοντας συγκεκριμένες τακτικές, όμοιες με αυτές που έχουμε δει σε πολλές περιπτώσεις κρατικών δολοφονιών των τελευταίων ετών.

Πριν ακόμα ενημερωθεί η οικογένεια, η αστυνομία διαρρέει στον ηλεκτρονικό τύπο μια σειρά από εσκεμμένες ανακρίβειες και ψευδή στοιχεία. Συγκεκριμένα, τα δημοσιεύματα κάνουν λόγο για τυπικό έλεγχο της τροχαίας, ενώ ήταν έλεγχος των ΤΑΕ Σούδας˙ για έλεγχο που έγινε στον ΒΟΑΚ, ενώ πραγματοποιήθηκε στον επαρχιακό δρόμο Φρε-Βρυσών˙ για καρδιακή ανακοπή του 58χρονου και για «υπεράνθρωπες» προσπάθειες των αστυνομικών να τον επαναφέρουν, προφανώς χωρίς καμία αναφορά σε ξυλοδαρμό, σύλληψη και μεταφορά του στο περιπολικό χειροπεδημένο πισθάγκωνα. Ο επίσημος ισχυρισμός της ΕΛ.ΑΣ., όπως καταγράφηκε πρώτα στο βιβλίο αδικημάτων και συμβάντων του Α.Τ. Αποκορώνου, αναφέρεται σε «αιφνίδιο θάνατο ιδιώτη» που «κατά το χρόνο περαιτέρω νομότυπου αστυνομικού ελέγχου οχήματος αισθάνθηκε ξαφνική αδιαθεσία και έχασε τις αισθήσεις του». Μερίδιο ευθύνης στη συγκάλυψη της εν λόγω δολοφονίας φέρουν, επίσης, και τα συστημικά ΜΜΕ, τα οποία υιοθετούν και αναπαράγουν άκριτα το αφήγημα των μπάτσων.

Οι εμπλεκόμενοι μπάτσοι μαζί με τον διοικητή των ΤΑΕ παρουσιάζουν το παραπάνω αφήγημα και στην οικογένεια, όταν συναντήθηκαν στο Κ.Υ. Βάμου, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του Κωστή. Αυτό έρχεται να «κουμπώσει» με το πιστοποιητικό θανάτου που καταθέτει ο δημόσιος ιατροδικαστής, Σταμάτης Μπελιβάνης, στις 4 Σεπτεμβρίου 2023, στο οποίο καταγράφει ως αιτία θανάτου «παθολογικά αίτια, απουσία κακώσεων». Όμως, τα πολυάριθμα τραύματα στο κεφάλι και το σώμα του Κωστή που αντίκρισαν τόσο οι συγγενείς και το ιατρικό προσωπικό όσο και τα άτομα που βρέθηκαν στην κηδεία του, οι πληροφορίες από αυτόπτες μάρτυρες και η εικόνα του σημείου του συμβάντος με τις λίμνες αίματος και τα σπασμένα γυαλιά του Κωστή, ανατρέπουν την εκδοχή της αστυνομίας. Αυτά τα δεδομένα οδηγούν την οικογένεια να καταθέσει μήνυση κατά παντός υπευθύνου, προκειμένου να αναδείξει τι αλήθεια συνέβη στον Κωστή.

Καθώς σχηματίζεται η δικογραφία, έρχεται στο φως μια σειρά από «συμπτώσεις»:

• Ενώ η οικογένεια έσπευσε να ζητήσει το βιντεοληπτικό υλικό από την κάμερα ασφαλείας του συνεργείου αυτοκινήτων Μεγαλακάκης (το πιο κοντινό μαγαζί στο σημείο του συμβάντος), ο υπεύθυνος δήλωσε ότι θα το παραδώσει ακολουθώντας την τυπική διαδικασία, δηλαδή κατόπιν εισαγγελικής εντολής. Όταν αυτή ήρθε μία εβδομάδα μετά, το βίντεο «περιέργως» είχε σβηστεί.

• Δεν έγινε ποτέ αυτοψία στο σημείο, ούτε καν έλεγχος στο αυτοκίνητο του Κωστή, παρ’ όλο που υπήρχαν μαρτυρίες πως οι ίδιοι μπάτσοι, το ίδιο βράδυ, καθάρισαν το σημείο από τα αίματα.

• Ταυτόχρονα, η αστυνομία καλλιεργεί ένα κλίμα τρομοκρατίας στους μάρτυρες, οι οποίοι αρχικά επιβεβαίωσαν στην οικογένεια τον ξυλοδαρμό του Κωστή, ενώ πολλοί από αυτούς, λίγες μέρες μετά, δεν δέχτηκαν να καταθέσουν επίσημα γιατί «φοβούνται και δεν θέλουν να μπλέξουν».

Ο θάνατος του Κωστή επανέρχεται στη δημόσια σφαίρα στις 14 Σεπτεμβρίου, όταν ο γιος του, Αναστάσης, διαψεύδει δημόσια την εκδοχή της αστυνομίας και καταγγέλλει τους μπάτσους, που διενήργησαν τον έλεγχο, ως δολοφόνους του πατέρα του. Η δημοσιοποίηση της καταγγελίας αποτέλεσε το σημείο εκκίνησης του πολιτικού αγώνα –παράλληλα με τον νομικό– μέσα από τις

ανοιχτές συνελεύσεις για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη τόσο στα Χανιά όσο και την Αθήνα. Μέσα σε λίγες μέρες, η υπόθεση του Κωστή γίνεται γνωστή πανελλαδικά από τις συλλογικές δράσεις αλληλέγγυων ατόμων.

*

Η ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη στα Χανιά καλέστηκε δημόσια, αμέσως μετά την καταγγελία του Αναστάση, και έκτοτε φιλοξενείται στον κατειλημμένο λόφο Καστέλι.

Από την πρώτη στιγμή μέχρι και σήμερα αποτελεί μια ανοιχτή, αντιιεραρχική διαδικασία που πλαισιώνεται από ευρύ φάσμα ανθρώπων: Από ανθρώπους που διαβάσαμε τα λόγια του Αναστάση στην αρχή του Σεπτέμβρη του ‘23, αφουγκραστήκαμε τον πόνο από το άδικο της απώλειας, μοιραστήκαμε το πένθος και το κάναμε κομμάτι μας και δική μας υπόθεση. Από φίλες και φίλους, από συντρόφισσες και συντρόφους του Αναστάση. Από άτομα που γνωριζόμασταν μέσα από τη συμμετοχή μας στους κοινωνικούς αγώνες, πολύ πριν την κρατική δολοφονία του Κωστή. Πλαισιώνεται από ανθρώπους με σταθερή συμμετοχή, και από ανθρώπους που ήρθαν μόνο σε μερικές διαδικασίες για να ενημερωθούν, να απευθύνουν έναν χαιρετισμό και να δηλώσουν τη στήριξή τους. Παραμένει ανοιχτή και προσβάσιμη σε όποιο άτομο ενδιαφέρεται να την παρακολουθήσει και να συνδιαμορφώσει τις επόμενες κινήσεις της. Αποτελεί μια ζωντανή πολιτική διεργασία, που συνεχίζει να αναδεικνύει με κινηματικούς όρους την υπόθεση, από κοινού με μέλη της οικογένειας, και παράλληλα με τον νομικό αγώνα που έχουν ξεκινήσει.

Η δράση της συνέλευσης είναι δημόσια και πολυεπίπεδη, με παρεμβάσεις στα ραδιόφωνα και τον δημόσιο χώρο της πόλης, με ενημερώσεις σε εκδηλώσεις και πολιτιστικά δρώμενα, με μικροφωνικές, συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, με πολιτικές εκδηλώσεις, διατηρώντας ως βασικά πεδία εστίασης τα εξής:

• αφενός την άσκηση πίεσης στις αρμόδιες κρατικές αρχές, και αφετέρου τη λεπτομερή ανάδειξη του ιστορικού και των χαρακτηριστικών της υπόθεσης, καθώς και του ρόλου των εμπλεκόμενων πλευρών, με στόχο να μην συγκαλυφθεί η κρατική δολοφονία,

• την καταγραφή της υπόθεσης στη δημόσια σφαίρα, και την εδραίωση της κινηματικής αφήγησης στη συλλογική μνήμη της πόλης, ώστε να μην ξεχαστεί η κρατική δολοφονία και να αποδοθούν ευθύνες στα πρόσωπα που –σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό– ενεπλάκησαν σε αυτήν και τον μηχανισμό για τη συγκάλυψή της,

• την οικονομική ενίσχυση του αγώνα, τόσο σε νομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο,

• την υποστήριξη του νομικού αγώνα, και την παράλληλη επεξεργασία του δικού μας ορισμού για τη δικαιοσύνη, και την εξερεύνηση μονοπατιών προς τη δικαίωση, στο πλαίσιο του πολιτικού αγώνα, και πέρα από την αστική δικαιοσύνη,

• τη σύνδεση του αγώνα μας με αντίστοιχα πολιτικά εγχειρήματα που έχουν συγκροτηθεί πάνω σε υποθέσεις αστυνομικής βίας (όπως η υπόθεση Βασίλειου Μάγγου στον Βόλο), καθώς και τη σύνδεση της υπόθεσης της κρατικής δολοφονίας του Κώστα Μανιουδάκη με ευρύτερα αγωνιστικά επίδικα της εποχής (όπως αυτά που αναδεικνύονται στο κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη).

Ο πρώτος κύκλος αγώνα της συνέλευσης «έκλεισε» με την έκδοση του ιατροδικαστικού πορίσματος, σύμφωνα με το οποίο τα τραύματα του Κωστή επήλθαν από τη «χρήση “θλώντος οργάνου”», και «δεν δύνανται να δικαιολογηθούν από πτώση εξ ιδίου ύψους». Μετά από αυτήν την εξέλιξη, ήταν επόμενο να κληθούμε να δώσουμε τις δικές μας απαντήσεις για τη δικαιοσύνη.

Για το τι σημαίνει «θετική έκβαση της δικαστικής υπόθεσης», σε ποιο βαθμό μας ικανοποιεί κάτι τέτοιο, και πώς αλλιώς φανταζόμαστε τη δικαίωση και τη δικαιοσύνη.

Η δημοσιοποίηση των ονομάτων των φυσικών αυτουργών, των τεσσάρων μπάτσων-δολοφόνων, μέσα από μια πανελλαδική αφισοκόλληση στις 05 Ιουλίου 2024, αποτέλεσε την κορύφωση αυτής της διαδικασίας που επιχείρησε να ψηλαφίσει στην πράξη το ζήτημα της δικαιοσύνης.

Αν και είναι μια κίνηση που προσανατολίζεται σε τέσσερα πρόσωπα, κατά βάθος στοχεύει τον απρόσωπο κατασταλτικό μηχανισμό: Αποτελεί ένα κοινωνικό-πολιτικό ανάχωμα απέναντι σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο προστασίας, κάλυψης και εν τέλει ατιμωρησίας, που δίνεται από το ελληνικό κράτος στους εντεταλμένους φονιάδες του (που στην προκειμένη περίπτωση παραμένουν στις θέσεις τους). Υπενθυμίζει πως όλοι όσοι στελεχώνουν αιματοβαμμένους μηχανισμούς είναι υπόλογοι, και δεν θα επιτρέψουμε να χαθούν στην ανωνυμία τους. Είναι μια κίνηση απόδοσης δικαιοσύνης από τα κάτω, με δεδομένη τη δομική ανισοτιμία μεταξύ των εκτεθειμένων στην κρατική βία από τη μία, και των ένστολων κρατικών υπαλλήλων από την άλλη.

Σε κοινωνικό επίπεδο, αυτό που πετύχαμε με την αφισοκόλληση των ονομάτων δεν είναι μόνο η πληροφόρηση για το ποιοι δολοφόνησαν τον Κώστα Μανιουδάκη. Με μια αφίσα –ένα οικείο και καθημερινό μέσο– και μια φράση –με το δίκιο του σκοπού της– δείξαμε στην κοινωνία ότι μια οριζόντια και αδιαμεσολάβητη πρωτοβουλία αγώνα, μπορεί να εκθέσει την κρατική καταστολή, υπογραμμίζοντας πως δεν είναι απρόσωπη, απρόσιτη και επομένως απρόσβλητη. Σε μια συνθήκη που η αστυνομική βία έχει κανονικοποιηθεί σε όλη την ελλαδική γεωγραφία, ανοίξαμε ένα αχαρτογράφητο πέρασμα με νέες προοπτικές όσον αφορά την απόδοση δικαιοσύνης από τα κάτω.

Μέσα από μία αδιαμεσολάβητη κίνηση, που απολαμβάνει πλατιά κοινωνική νομιμοποίηση, αμφισβητήσαμε στην πράξη μια καταστατική «φιλοδοξία» του κράτους: Τη διατήρηση της αποκλειστικότητας στη ρύθμιση και διαμεσολάβηση του συνόλου των κοινωνικών σχέσεων. Προσπερνώντας τους μηχανισμούς που είναι αρμόδιοι για την απόδοση δικαιοσύνης, η δράση της συνέλευσης δεν άφησε κανένα περιθώριο στη δικαστική εξουσία παρά να «καλύψει» το χαμένο έδαφος: Να ασκήσει σε ποινικό επίπεδο μια δίωξη, με κατηγορίες οι οποίες είχαν ήδη αποδοθεί κοινωνικά.

Η δίωξη αυτή αποτελεί την πρώτη περίπτωση που μπάτσοι κατηγορούνται για ανθρωποκτονία χωρίς να έχει προηγηθεί χρήση όπλου. Στην ουσία, αυτό που οδηγείται στο εδώλιο, κοινωνικά και νομικά, είναι μία συγκεκριμένη αστυνομική πρακτική, απολύτως κανονικοποιημένη: Ο ξυλοδαρμός σε καθεστώς ελέγχου/κράτησης από την αστυνομία, στα «μπλόκα της τροχαίας», στα αστυνομικά τμήματα, σε κεντρικούς πεζόδρομους στο κέντρο της Αθήνας μέρα μεσημέρι.

Παρά τη δίωξη των 4 μπάτσων-δολοφόνων –εδώ και περισσότερο από έναν χρόνο– η κύρια ανάκριση δεν έχει προχωρήσει. Την ίδια στιγμή όμως, 4 μέλη της συνέλευσής μας διώκονται γιατί, τις πρώτες ώρες της 06ης Ιουλίου 2024 και ενώ είχε προηγηθεί πανελλαδική αφισοκόλληση της αφίσας με τα ονόματα των μπάτσων, ζήτησαν τον λόγο από άτομο που έσκιζε τις αφίσες. Εκ των υστέρων προέκυψε πως το άτομο αυτό ήταν ο Μανώλης Γεωργιάδης, ένας εκ των 4 μπάτσων δολοφόνων του Κωστή Μανιουδάκη.

Τα συντρόφια μας κλήθηκαν σε δίκη στις 22/09/2025 μετά από μήνυση του Γεωργιάδη. Σε μία κατάμεστη αίθουσα από αλληλέγγυα άτομα στον αγώνα ενάντια στη συγκάλυψη της κρατικής δολοφονίας του Κωστή, ο Γεωργιάδης -διά αντιπροσώπου- ζήτησε αναβολή λόγω ασθένειας. Η δίκη ορίστηκε για τις 28 Ιανουαρίου 2026. Επιπλέον, σε ένα από αυτά τα 4 συντρόφια έχει ασκηθεί πειθαρχική δίωξη από τον Δικηγορικό Σύλλογο Χανίων και αυτή έχει οριστεί για τις 11 Νοεμβρίου 2025. Θυμίζουμε πως με παρόμοιο τρόπο έχουν δεχτεί μηνύσεις από τους μπάτσους δολοφόνους ακόμα 3 μέλη της συνέλευσης, όπως και ο γιος του Κωστή, Αναστάσης, με την κατηγορία της συκοφαντικής δυσφήμησης.

Αν και οι μηνύσεις είναι προσωποποιημένες, στην πραγματικότητα στοχεύουν την ίδια την ανοιχτή συνέλευση και τη δυναμική που έχει αναπτύξει. Είναι η απάντηση των τεσσάρων μπάτσων δολοφόνων στο σώμα της συνέλευσης που, μέσα από τη δημοσιοποίηση των ονομάτων τους, σηκώνει συλλογικά την ευθύνη του συνθήματος «οι δολοφόνοι έχουν ονόματα», προσπερνώντας το όριο της ανωνυμίας τους και εκθέτοντας συνολικά τον κρατικό μηχανισμό. Είναι η απάντηση των μπάτσων που έχει στόχο να επαναφέρει τα πράγματα στην «πρότερη» κατάστασή τους: «το κράτος δολοφονεί», απρόσωπο, απρόσβλητο και παντοδύναμο.

Οι μηχανισμοί της δικαστικής εξουσίας κινούνται άμεσα και ταχύτατα όταν στο «εδώλιο» βρίσκονται άνθρωποι που δεν χαίρουν της προστασίας του κράτους ή επιχειρηματικών συμφερόντων, άνθρωποι που επιλέγουν να αγωνίζονται, άνθρωποι που κρίνονται –εν τέλει– ως αναλώσιμοι. Στον αντίποδα, για μη αναλώσιμα πρόσωπα, όπως οι αξιωματούχοι και οι υπάλληλοι του κρατικού μηχανισμού (υπουργοί, βουλευτές, δημοτικοί άρχοντες, αστυνομικοί, λιμενικοί κ.λπ.) και οι συνεργάτες τους (επιχειρηματίες, εφοπλιστές κ.ο.κ.) οι μηχανισμοί δικαιοσύνης κινούνται αργά, παρέχοντας διευκολύνσεις και περιθώρια ελιγμών ανάμεσα στα παραθυράκια του νόμου. Η υπόθεση των Τεμπών είναι η πλέον ενδεικτική, και αντίστοιχα μοτίβα συγκάλυψης εντοπίζουμε και στην υπόθεση της κρατικής δολοφονίας του Κώστα Μανιουδάκη.

Στηρίζουμε τη συντρόφισσά μας και καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια Χανίων την Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2025, στις 14:00.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΗΝΥΣΕΩΝ

ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΑΜΕΣΑ Η ΚΥΡΙΑ ΑΝΑΚΡΙΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΑΝΙΟΥΔΑΚΗ

ΝΑ ΤΕΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ ΟΙ 4 ΜΠΑΤΣΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ

ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ, ΣΤΕΛΙΟΣ ΛΙΑΝΙΔΑΚΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΜΟΣΧΟΥ & ΣΗΦΗΣ ΤΣΙΧΛΑΚΗΣ

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη (Χανιά | Αθήνα)

Ανταπόκριση από το διήμερο 11 & 12 Ιουλίου 2025

της ανοιχτής συνέλευσης για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη

Η κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη από τους μπάτσους των ΤΑΕ Σούδας, Στέλιο Λιανιδάκη, Μανώλη Γεωργιάδη, Κωνσταντίνα Μόσχου και Σήφη Τσιχλάκη έλαβε χώρα την 1η Σεπτεμβρίου 2023. Τη δημόσια διακίνηση των ονομάτων των 4 μπάτσων δολοφόνων, μέσα από μια συντονισμένη πανελλαδική αφισοκόλληση με πολιτική ευθύνη της συνέλευσής μας, ακολούθησε η ποινική δίωξη στους 4 μπάτσους με την κατηγορία της «Ανθρωποκτονίας από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο κατά συναυτουργία και σε ήρεμη ψυχική κατάσταση». Παρ’ όλο που η δίωξη ασκήθηκε από τα τέλη του Ιούλη του 2024, η υπόθεση δεν έχει προχωρήσει, έναν χρόνο μετά, με αποτέλεσμα οι 4 μπάτσοι να διατηρούν τον οπλισμό τους, να παραμένουν στις θέσεις τους και να εξακολουθούν να διενεργούν «ελέγχους». Μέχρι στιγμής η μοναδική συνέπεια που έχουν για τη δολοφονική τους δράση εξαντλείται στο κοινωνικό πεδίο: όλος ο κόσμος γνωρίζει τα ονόματά τους. Και αυτό μετά από τον επίμονο αγώνα της ανοιχτής συνέλευσης.

Λίγο πριν τη συμπλήρωση δύο χρόνων από τη δολοφονία του Κωστή, στις 11 & 12 Ιουλίου 2025, η ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη διοργάνωσε διήμερο με τίτλο «Οι κοινωνικοί αγώνες στο προσκήνιο».

Βασικοί στόχοι του διημέρου ήταν:

• να ανοίξουμε έναν διάλογο με ανθρώπους που συμμετέχουν στους αγώνες για τα κρατικά εγκλήματα στην Πύλο και τα Τέμπη, συνεισφέροντας την ανάλυση, τα συμπεράσματα και τις εμπειρίες μας,
• να οργανώσουμε μια μεγάλη συναυλία για την οικονομική ενίσχυση του νομικού και πολιτικού αγώνα, ανοίγοντας ταυτόχρονα στο κοινό –για ακόμα μια φορά– την υπόθεση της κρατικής δολοφονίας του Κωστή.

Η επιτυχής έκβαση ακόμα μιας διοργάνωσης μεγάλης κλίμακας, μας δείχνει πως οι «μικρές» μας δυνάμεις είναι αρκετές για να πραγματώσουμε τις «μεγάλες» μας επιλογές: Να οργανώσουμε ένα διήμερο με πολλές απαιτήσεις, προκλήσεις και έξοδα, όπως πάντα, χωρίς βοήθεια από κανέναν θεσμό ή χορηγό. Αυτοοργανωμένα και από τα κάτω δηλαδή. Με μεθοδικότητα και προσωπική διαθεσιμότητα· με γνώμονα τη συνεργασία μεταξύ των αγωνιζόμενων, τη σύνδεση και την αμοιβαία υποστήριξη των τοπικών αγώνων.

Για ακόμα μία φορά, έγινε φανερό προς όλες τις κατευθύνσεις πως μπορούμε να πραγματοποιήσουμε ό,τι πούμε πως μπορούμε να κάνουμε.

Ανταπόκριση διημέρου

Το διήμερο ξεκίνησε την Παρασκευή 11 Ιουλίου με την εκδήλωση-συζήτηση «Συγκάλυψη και δικαιοσύνη», η οποία πραγματοποιήθηκε στην αυλή του κατειλημμένου λόφου Καστέλι. Στόχος της εκδήλωσης ήταν να φέρουμε στο ίδιο τραπέζι διαφορετικές υποθέσεις συγκάλυψης κρατικών εγκλημάτων, και να συνεισφέρουμε από την πλευρά μας την ανάλυση, τα συμπεράσματα και τις εμπειρίες μας από τον αγώνα ενάντια στη συγκάλυψη της κρατικής δολοφονίας του Κωστή.

Η εκδήλωση άνοιξε με τις εισηγήσεις της ανοιχτής συνέλευσης, πρώτα από την Αθήνα και κατόπιν από τα Χανιά. Ακολούθησε η τοποθέτηση του αδερφού μας Αναστάση, γιου του Κωστή.

Στη συνέχεια, τοποθετήθηκε εξ αποστάσεως η δικηγόρος Ελένη Σπαθανά, η οποία είναι μέλος της ομάδας νομικής υπεράσπισης που εκπροσωπεί τους επιζώντες του ναυαγίου της Πύλου, και ο Θοδωρής Ελευθεριάδης, ο οποίος έχασε τη μητέρα του, Μαρία Εγούτ, στο έγκλημα των Τεμπών. Ενώ ήταν προγραμματισμένο να τοποθετηθεί και η Έφη Δούση -επίσης μέλος της νομικής ομάδας στην υπόθεση της Πύλου- λόγω προσωπικού ζητήματος, δεν κατάφερε να πλαισιώσει την εκδήλωση.

Η συνέλευσή μας παρουσίασε για πρώτη φορά την ανάλυση της γύρω από την πρακτική της συγκάλυψης, και ανέπτυξε σε πιο συγκροτημένη μορφή τις διαστάσεις της μνήμης και της συλλογικοποίησης του πένθους, ως οργανικές διαστάσεις του αγώνα για δικαιοσύνη. Η εισήγηση δημοσιεύτηκε δύο μέρες πριν την εκδήλωση¹. Αντίστοιχα εστάλη στα άτομα που θα μιλούσαν, συνοδευόμενη από τα παρακάτω ερωτήματα, γύρω από τα οποία θέλαμε να περιστραφεί η συζήτηση:

1. Τα τελευταία χρόνια βγαίνουν στη δημοσιότητα όλο και περισσότερα εγκλήματα, στη μεγάλη πλειοψηφία τους κρατικά, για τα οποία ακολουθείται μια διαχείριση συγκάλυψης. Οι υποθέσεις συγκάλυψης δεν είναι μεμονωμένες, και μάλιστα αντιλαμβανόμαστε πως η μεθοδολογία είναι παρεμφερής αν όχι κοινή. Τι εξυπηρετεί κατά τη γνώμη σας η συγκάλυψη, ως στρατηγική διαχείρισης των εγκλημάτων αυτών;

2. Πώς φαντάζεστε τη συνέχεια των αγώνων που είναι ανοιχτοί αυτή τη στιγμή, και στους οποίους συμμετέχετε; Ποια βήματα βλέπετε ως λογικά και επόμενα, και για ποιον λόγο;

3. Σε ποια σημεία θεωρείτε ότι έχει εξυπηρετήσει αυτό που λέμε «η συλλογικοποίηση των αγώνων», πέρα από το ζήτημα της μαζικότητας. Πως το αντιλαμβάνεστε; Τι έχει προσφέρει δηλαδή σε ατομικό επίπεδο στους συγγενείς θυμάτων; Και πώς επηρέασε τους ίδιους τους αγώνες; Θα μπορούσαν αυτοί οι αγώνες να γίνουν/δοθούν διαφορετικά;

Λόγω του προχωρημένου της ώρας, η συζήτηση δεν πήρε τον χώρο που θα θέλαμε, και περιορίστηκε σε μερικές τοποθετήσεις από το ακροατήριο. Παρ’ όλα αυτά, κρίνουμε πως ήταν επιτυχημένη, αποτελώντας μάλιστα μία από τις πιο πολυπληθείς εκδηλώσεις που έχουμε φιλοξενήσει στο «σπίτι της συνέλευσης», τον κατειλημμένο λόφο Καστέλι.

Όσον αφορά τα περιεχόμενα της συζήτησης, οι σκέψεις μας είναι οι εξής: Η σύνδεση διαφορετικών αγώνων σε επίπεδο ανάλυσης της συγκυρίας και των μοτίβων που περιλαμβάνει, όπως και η συνάντηση σε ίδιους χώρους, αποτελούν ένα πρώτο βήμα. Για εμάς παραμένει ζητούμενη μια πιο ουσιαστική κατανόηση των συσχετισμών μέσα στους αγώνες που τρέχουν, και αντίστοιχα μια πιο ουσιαστική σύνδεση με τους ανθρώπους που τους «τρέχουν». Η δύναμή μας εξάλλου, είναι οι σχέσεις μας. Διατηρούμε το βλέμμα μας στους αγώνες του αύριο, και τις κεραίες μας συντονισμένες με τον κόσμο που αγωνίζεται, για να εδραιώσουμε τους κοινωνικούς αγώνες στο προσκήνιο της ιστορίας.

Ευχαριστούμε

• την κατάληψη Rosa Nera που επέλεξε να δώσει τα έσοδα από το προγραμματισμένο αντιεμπορευματικό καφενείο της (το οποίο λειτουργούσε στην αυλή του λόφου καθ’ όλη τη διάρκεια της συζήτησης, αλλά και μετά) για την ενίσχυση του νομικού και πολιτικού αγώνα για την υπόθεση της κρατικής δολοφονίας του Κώστα Μανιουδάκη,
• το Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων (ΚΡαΧ) για την ηχογράφηση της εκδήλωσης, και για όλη την τεχνική υποστήριξη που ανέλαβε την τελευταία στιγμή,
• το omnia.tv για τη γραπτή κάλυψη της εκδήλωσης.

*

Το Σάββατο 12 Ιουλίου διοργανώσαμε hip hop συναυλία στο πάρκο Μαρκοπούλου, για την οικονομική ενίσχυση του νομικού και πολιτικού αγώνα για την υπόθεση της κρατικής δολοφονίας του Κώστα Μανιουδάκη. Οι καλλιτέχνες που στήριξαν τον σκοπό με τη μουσική τους ήταν ο Wam, η Expe, ο Nume και ο Τζαμάλ.

Ο συγκεκριμένος χώρος επιλέχθηκε γιατί αποτελεί πεδίο διεκδίκησης μεταξύ της δημοτικής αρχής, που θέλει να μετατρέψει ένα μέρος του σε parking, και των κατοίκων της πόλης που αγωνίζονται για τη διατήρησή του ως ενιαίο χώρο πρασίνου. Ας μη γελιόμαστε, η μετατροπή ενός μέρους του πάρκου Μαρκοπούλου σε parking δεν θα λύσει το πρόβλημα στάθμευσης/συμφόρησης στην πόλη. Και σε καμία περίπτωση, οι δημοτικοί άρχοντες των Χανίων δεν έχουν έγνοια για τους κατοίκους της πόλης. Αυτούς τους θυμούνται μονάχα όταν θέλουν να επενδύσουν με ήπια κοινωνική ευαισθησία τα project τους. Αυτό που τους απασχολεί είναι η βελτιστοποίηση της τουριστικής ροής μέσα στην πόλη και η επέκταση του ωραρίου κερδοφορίας. Με λίγα λόγια, νοιάζονται για την τοπική επιχειρηματικότητα και τους βασικούς πελάτες της, τους τουρίστες.

Από πλευράς μας, επιλέξαμε τον χώρο προς υποστήριξη των αγωνιζόμενων κατοίκων, για την ενίσχυση ενός τοπικού αγώνα που γίνεται με όρους οριζοντιότητας, και που στόχο έχει τη διαφύλαξη ενός χώρου πρασίνου από την τουριστική αποικιοποίηση. Αποικιοποίηση που επιφυλάσσει για την πόλη μία μοναδική χρήση: την κατανάλωση.

Κρίνουμε κομβική την οικειοποίηση χώρων όπως το πάρκο Μαρκοπούλου από τον αγωνιζόμενο κόσμο, και την ταυτόχρονη ανάδειξη νέων χρήσεων, διατηρώντας πάντα ανοιχτή την πρόσβαση για όλα τα άτομα. Στη συναυλία που οργανώσαμε εν προκειμένω, δημιουργήσαμε ένα πεδίο γνωριμίας του κόσμου που απευθυνόμαστε με τον χώρο του πάρκου, πεδίο όπου δημιουργήθηκαν ευχάριστες μνήμες και αγωνιστικά βιώματα. Με αυτόν τον τρόπο, ο αγώνας υπεράσπισης του πάρκου Μαρκοπούλου είναι πλουσιότερος. Και έτσι πλουτίζουμε και εμείς· γιατί η ουσιαστική συνάντηση και σύνδεση μεταξύ διαφορετικών αγώνων δεν λειτουργεί απλά αθροιστικά, αλλά «πολλαπλασιάζει» τα στιγμιότυπα των αρνήσεών μας, εμπλουτίζοντας τις εμπειρίες και δυναμώνοντας τις σχέσεις μας. Σε έναν κόσμο που ολοένα και περισσότερο δεν μας χωράει, αυτή είναι η πραγματική μας ελπίδα.

Η δημοτική αρχή έχει αντιληφθεί πως τους τελευταίους μήνες η κοινωνική χρήση του πάρκου διευρύνεται επικίνδυνα για τους σκοπούς της. Έτσι, κάπου στις αρχές του Ιούνη, έκανε τις πρώτες κινήσεις για την πιλοτική λειτουργία του parking. Αυτό υπήρξε το σημείο που επιβεβαίωσε την απόφασή μας όσον αφορά την επιλογή του χώρου.

Αντίστοιχες κινήσεις, με μπόλικη μιντιακή διαφήμιση, είδαμε να γίνονται και την εβδομάδα πριν από το live μας. Ο Δήμος άνοιξε την πόρτα του χώρου που φιλοδοξεί να μετατρέψει σε parking, ανακοινώνοντας την έναρξη της λειτουργίας του, καλώντας την τοπική κοινωνία να αρχίσει να τον χρησιμοποιεί. Ακόμα, επενέβη στον χώρο ξεπατώνοντας δέντρα που είχαν φυτέψει οι κάτοικοι. Μάλιστα, στις αντιδράσεις των αγωνιζόμενων κατοίκων, ο δήμαρχος Π. Σημανδηράκης, προκειμένου να νομιμοποιήσει τις επεμβάσεις στον χώρο, δεν δίστασε να τους αποκαλέσει «μειοψηφία που επιχειρεί να επιβάλει τη γνώμη της», σχολιάζοντας πως «δεν είναι η αυλή των σπιτιών τους».

Η περιφορά του δημοτικού θιάσου στη γειτονιά του Άη Γιάννη συνεχίστηκε και το πρωί του Σαββάτου. Η συνέλευσή μας, μαζί με τον αλληλέγγυο κόσμο βρισκόταν στον χώρο του πάρκου από νωρίς, για να εξασφαλίσει πως το στήσιμο της συναυλίας θα διεξαχθεί ομαλά και ξεκούραστα. Σε «τυχαία» βόλτα τους στο πάρκο, όπως δήλωσαν, ο αντιδήμαρχος καθαριότητας, Μιχάλης Τσουπάκης, και ο αντιδήμαρχος οικονομικών Τάσος Αλόγλου, δεν έχασαν ευκαιρία να δηλώσουν την παρουσία τους, σε ένα χώρο που αντιλαμβάνονται ως δική τους αυλή. Αφορμή για την αλληλεπίδραση αυτή, στάθηκε η επιλογή μας να μην πάρουμε άδεια από τον δήμο. Μέσα σε όλες τις εξυπνάδες που αναμασούσαν, επαναλάμβαναν πως δεν έχουμε μεριμνήσει για την ασφάλεια του χώρου, και πως «αν συμβεί οτιδήποτε, η ευθύνη θα βαρύνει κάποιον υπάλληλο με οικογένεια και παιδιά, καθώς εμείς θα λακίσουμε». Μέσες-άκρες αυτό που ήθελαν να μας πουν ήταν πως το live θα γίνει με την ανοχή τους.

Η απάντησή μας δόθηκε από την άρτια και πολυεπίπεδη οργάνωση –ενδεχομένως– μίας από τις μεγαλύτερες συναυλίες που έχουν γίνει από κόσμο του κινήματος στην πόλη των Χανίων. Η παροχή του ρεύματος αξιοποιήθηκε με παρουσία ηλεκτρολόγου και τεχνικών του ήχου, η συναυλία διεξήχθη με την παρουσία διασωστριών του Ερυθρού Σταυρού, και –βέβαια– είχαμε φροντίσει μέρες πριν να ενημερώσουμε τη γειτονιά για τη συναυλία, θυροκολλώντας/τοιχοκολλώντας το σκεπτικό με το οποίο επιλέξαμε τον χώρο, και ζητώντας προκαταβολικά την κατανόησή της. Και σε αυτή την κίνηση, όπως σε ό,τι έχουμε κάνει μέχρι σήμερα, κινηθήκαμε με μεθοδικότητα και συνέπεια, προνοώντας για καθετί που χρειαζόταν. Και σε αυτή την κίνηση, όπως σε ό,τι έχουμε κάνει μέχρι σήμερα, αναλάβαμε την πλήρη ευθύνη για οτιδήποτε συνέβη μέσα στον χώρο του πάρκου: Από την ομαλή διεξαγωγή της συναυλίας, την καθαριότητα του χώρου και την επαναφορά του στην προηγούμενη κατάσταση, τον σεβασμό στο περιβάλλον του, ως τα περιεχόμενα με τα οποία διανθίστηκε η βραδιά.

Σε αυτό το σημείο, οφείλουμε να αναδιατυπώσουμε κάτι που είχαμε γράψει μερικούς μήνες πριν, στα τέλη του Μάη². Ο Δήμος έχει πάρει θέση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη: Επιλέγοντας να σιωπήσει· επιλέγοντας να ανακουφίζει την πίεση της αστυνομίας, που ακολουθεί τη στρατηγική της εξαφάνισης από τον δημόσιο χώρο του ισχυρισμού ότι οι μπάτσοι δολοφόνησαν τον Κωστή· επιλέγοντας μια αποστειρωμένη πόλη ως προϋπόθεση για την «αρμονική» τουριστική κατανάλωση του τόπου, με σαφή οδηγία στους υπαλλήλους καθαριότητας και τα εργολαβικά συνεργεία να αφαιρούν τις αφίσες από τα «κλασικά» σημεία αφισοκόλλησης του κέντρου, λίγες μόνο ώρες αφού κολληθούν. Ο Δήμος έχει πάρει θέση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη: Στο πλευρό των δολοφόνων του Κωστή, στο πλευρό των προστατών της πόλης-θέρετρο που διασφαλίζουν ότι ένα μέρος των κερδών της τοπικής βιομηχανίας του τουρισμού θα καταλήγει στη δημοτική αρχή.

Αυτή ακριβώς η θέση του Δήμου Χανίων οδήγησε αναπόφευκτα τη συνέλευση να μην πάρει άδεια για τη χρήση του πάρκου. Δεν θα πάρουμε άδεια από αυτούς που βρίσκονται απέναντί μας στον αγώνα που διεξάγουμε. Από αυτούς που θεωρούν ότι η πόλη τούς ανήκει. Παίρνοντας άδεια για τον χώρο, θα αναγνωρίζαμε έμμεσα την κυριότητά τους πάνω σε αυτόν. Και δεν την αναγνωρίζουμε. Έχουμε τα μέσα και τους τρόπους, αλλά κυρίως έχουμε τις σχέσεις και τη δύναμη να πραγματοποιήσουμε ό,τι πούμε πως μπορούμε να κάνουμε. Με τις «μικρές» μας δυνάμεις, για τις «μεγάλες» μας επιλογές.

Ευχαριστούμε όλον τον κόσμο που συντέλεσε για την ομαλή διεξαγωγή μιας όμορφης βραδιάς:

• Καταρχάς τους καλλιτέχνες που στήριξαν αφιλοκερδώς, ενώνοντας τη μουσική τους με τον σκοπό της συναυλίας,
• τις διασώστριες του Ερυθρού Σταυρού που βρέθηκαν στον χώρο καθ’ όλη τη διάρκεια,
• τους ανθρώπους που εργάστηκαν στον ήχο σχεδόν όλη την ημέρα,
• το ΚΡαΧ για τη ζωντανή αναμετάδοση της συναυλίας,
• τα συντρόφια που έδωσαν το δικό τους στίγμα μέσα από τις ανακοινώσεις στο μικρόφωνο κατά τα διαλείμματα: Από τον χαιρετισμό των κατοίκων του Άη Γιάννη, τους χίλιους λόγους για τους οποίους δεν σταματάμε να μιλάμε για την Παλαιστίνη, το κάλεσμα σε ακόμα ένα δικαστήριο που κατηγορούνται ως διακινητές άνθρωποι που αναγκάστηκαν να περάσουν τα σύνορα, και τέλος την ενημέρωση για την απεργία πείνας του antifa Maja T. στις φυλακές της Ουγγαρίας.

Μα και συνολικά για όλο το διήμερο νιώθουμε την ανάγκη να χαιρετίσουμε τα συντρόφια που ήταν μαζί μας αυτές τις ημέρες, θυμίζοντάς μας πόσο μοναδική είναι η συντροφικότητα που έχει χτιστεί γύρω από τον αγώνα μας, πόσο ζωτικό είναι το μοίρασμα του κόπου και των καρπών των δράσεών μας. Τον αδερφό μας Αναστάση που η παρουσία του μας γεμίζει δύναμη, στοργή και οργή, και που τόσο αγαπάμε. Την οικογένεια του Κωστή, που η παρουσία και η εμπιστοσύνη τους είναι για εμάς πολύτιμες. Το Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων για την κάλυψη και την τεχνική υποστήριξη όλων των δρώμενων, όπως και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Κοντομαρί για την παραχώρηση καρεκλών.

Η σκέψη μας είναι με την έγκλειστη συντρόφισσά μας και μέλος της ανοιχτής συνέλευσης, Μαριάννα Μανουρά, που κατηγορείται για την υπόθεση των Αμπελοκήπων.

Κλείνοντας, απευθύνουμε έναν αγωνιστικό χαιρετισμό στις συλλογικότητες που πλαισίωσαν με την παρουσία και το υλικό τους το διήμερο: Το Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών (Χανιά), τον Κοινωνικό Χώρο Πυρόβολο (Άγιος Νικόλαος), την Αγωνιστική Κίνηση Ενάντια στους Πλειστηριασμούς (Χανιά), τη Συνέλευση για τα Κοινά στον Αποκόρωνα (Χανιά), την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στην Αντιστεκόμενη Παλαιστίνη (Χανιά), την Αναρχική Αντισπισιστική Συνέλευση (Χανιά), τη συνέλευση της Κατειλημμένης Πρυτανείας (Χανιά), το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων (Αθήνα), την κατάληψη Ευαγγελισμού (Ηράκλειο), την Api Nere – Αντιεξουσιαστική Ομάδα στο Ηράκλειο, την Αντιφασιστική Δράση Ρεθύμνου, την Ελευθεριακή Συνέλευση Τερμίτες (Ρέθυμνο), την εφημερίδα δρόμου Άπατρις.

Για ακόμα μία φορά, η συνεισφορά όλων ανέδειξε πως η υπόθεση της κρατικής δολοφονίας του Κώστα Μανιουδάκη είναι συλλογική υπόθεση των αγωνιζόμενων κομματιών του νησιού. Έχουμε ακόμα πολλές πόρτες να ανοίξουμε. Μόνος δρόμος ο Δρόμος.

ΝΑ ΤΕΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ

ΟΙ 4 ΜΠΑΤΣΟΙ-ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΑΝΙΟΥΔΑΚΗ

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΩΝ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ

ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη

anoixti_kmanioudakis_xania@espiv.net

anoixti4kmanioudakis.noblogs.org

Χανιά, Αύγουστος 2025

1Mπορεί να βρεθεί εδώ: anoixti4kmanioudakis.noblogs.org/post/2025/07/09/εισήγηση-της-εκδήλωσης-συγκάλυψη-κα/

2Αφορά το κείμενο με τίτλο «Να μην χαρίσουμε τίποτα στη λήθη» : anoixti4kmanioudakis.noblogs.org/post/2025/05/21/να-μην-χαρίσουμε-τίποτα-στη-λήθη/