Ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη

Μαρία Ευαγγέλου Παπαδάκη, Δικηγόρος Χανίων, Συνήγορος υποστήριξης κατηγορίας στην υπόθεση Μανιουδάκη:

«Μετά τον από 01.09.23 αιφνίδιο θάνατο του 58χρονου επιχειρηματία Κων/νου Μανιουδάκη κατά τη διενέργεια αστυνομικού ελέγχου στις Βρύσες Χανίων, εξαιρετική δυσχέρεια αντιμετωπίζει η οικογένειά του – την οποία και εκπροσωπώ – στην εύλογη προσπάθειά της να φωτίσει τις πραγματικές συνθήκες θανάτου του. Σύμφωνα με την επίσημη δήλωση της ΕΛ.ΑΣ., ο ανωτέρω συλληφθείς ως κάτοχος 10 γρ. ακατέργαστης κάνναβης, κατά τη διάρκεια του σε βάρος του ελέγχου «αισθάνθηκε ξαφνική αδιαθεσία και έχασε τις αισθήσεις του». Η οικογένεια και σημαντική μερίδα της κοινωνίας αρνείται την απόδοση του θανάτου Μανιουδάκη σε παθολογικά αίτια και καθιστά υπεύθυνη την ΕΛ.ΑΣ., καθώς τα ίχνη αίματος και τα θρυμματισμένα γυαλιά του εκλιπόντος στο σημείο του ελέγχου, σε συνδυασμό με τα τραύματά του δεν φαίνονται να συνάδουν με «θάνατο από παθολογικά αίτια». Στην άρνηση των αρχών να δώσουν στην οικογένεια πρόσβαση στα επίσημα συλλεγέντα στοιχεία, προστέθηκε σήμερα νέα άρνηση της ΕΛ.ΑΣ. να κοινοποιήσει τα στοιχεία των αστυνομικών που μετείχαν στον μοιραίο έλεγχο, κατ’ επίκληση των διατάξεων προστασίας του απορρήτου τους. Και εάν η πρώτη άρνηση (αυτής της πρόσβασης στην ποινική δικογραφία) θα μπορούσε να εξεύρει νόμιμο έρεισμα στο δικονομικό στάδιο στο οποίο βρίσκεται η υπόθεση (δεν έχουν ακόμη παράσχει εξηγήσεις οι ύποπτοι), αδιανόητη φαντάζει η άρνηση ταυτοποίησης των φυσικών προσώπων που διενήργησαν τον έλεγχο. Αρνούμενη να παράσχει τα στοιχεία των αστυνομικών που ήλεγξαν το Μανιουδάκη εκείνο το μοιραίο απόγευμα του Σεπτεμβρίου, η ΕΛ.ΑΣ. στερεί από τα ανήλικα (12 και 5 ετών) τέκνα του εκλιπόντος το νόμιμο δικαίωμά τους σε παροχή προσωρινής δικαστικής προστασίας προς διασφάλιση της επιβίωσής τους. Έχοντας χάσει τον προστάτη τους, τα ανήλικα τέκνα Μανιουδάκη αδυνατούν σήμερα να ασκήσουν αγωγή και αίτηση προσωρινής επιδίκασης απαίτησης (κοινώς: ασφαλιστικών μέτρων) για την κάλυψη των εξόδων διατροφής τους, καθώς αγωγές αποζημίωσης κατά τις διατάξεις για τις αδικοπραξίες παγίως απορρίπτονται από τα ελληνικά Δικαστήρια ως αόριστες, εάν σε αυτές δεν κατονομάζονται τα φυσικά πρόσωπα των δραστών. Πέραν του ζητήματος της ενοχής ή της αθωότητας των διενεργησάντων τον έλεγχο αστυνομικών – αλήθειας που θα αναδειχθεί κατά την πρόοδο της υπόθεσης – το ζήτημα που τώρα επιτακτικά τίθεται είναι η απόλυτη στέρηση του δικαιώματος δικαστικής προστασίας από τα ανήλικα τέκνα του εκλιπόντος. Η στάθμιση προστασίας του απορρήτου των αστυνομικών έναντι της επιβίωσης των ανηλίκων φαίνεται σε μας τουλάχιστον ατυχής».