Ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη

Η κοινωνία αντεπιτίθεται
Δικαιοσύνη είναι η αντίσταση
ΠΟΡΕΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28/02 – 11:00 – ΑΓΟΡΑ

Στις 28/02/2023 στα Τέμπη συγκρούστηκε μετωπικά επιβατική αμαξοστοιχία της Hellenic Train με εμπορική αμαξοστοιχία της ίδιας εταιρείας, με αποτέλεσμα να χάσουν την ζωή τους τουλάχιστον 57 άνθρωποι.

Η υπόθεση των Τεμπών συμπυκνώνει -σε υπερθετικό βαθμό- τα βασικά χαρακτηριστικά της ολομέτωπης επίθεσης της κυριαρχίας στη ζωή των από τα κάτω:

• Κεντρική θέση έχει η νεοφιλελεύθερη πολιτική, που περιλαμβάνει τη σταδιακή υποχώρηση του κράτους πρόνοιας, με το κόστος να μετακυλίεται στις πλάτες των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων· πολιτική που φτάνει μέχρι και το σημείο η ζωή τους να κρίνεται «αναλώσιμη»

• Η επικοινωνιακή διαχείριση από το κράτος χαρακτηρίζεται κυρίως από έπαρση σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που στήνονται πολυεπίπεδοι μηχανισμοί συγκάλυψης, ώστε αφενός να προφυλάσσονται τα κέρδη του κεφαλαίου, και αφετέρου να αποκρύπτονται οι εγκληματικές ευθύνες των κρατικών στελεχών και των συνεργατών τους.

Η συγκάλυψη αποτελεί μια «συνηθισμένη» μεθοδολογία του ελληνικού κράτους, που επιστρατεύεται συχνά τα τελευταία χρόνια σε περιπτώσεις κρατικών και καπιταλιστικών εγκλημάτων, ελλείψει κοινωνικών αντιστάσεων. Περιλαμβάνει τη συστράτευση υψηλόβαθμων κυβερνητικών στελεχών, δικαστικών, εισαγγελέων, αστυνομικών, δημοσιογράφων και ιατροδικαστών – καθένας παίζοντας έναν πολύ ιδιαίτερο και συγκεκριμένο ρόλο στη διαδικασία. Το μοτίβο της συγκάλυψης περιλαμβάνει απόκρυψη, αλλοίωση ή καταστροφή στοιχείων (με πλέον τρανταχτό παράδειγμα το μπάζωμα του χώρου του δυστυχήματος), και ταυτόχρονη διάχυση της κρατικής αφήγησης μέσω των ΜΜΕ (με αναφορές στο «τραγικό ανθρώπινο λάθος» του σταθμάρχη, ή τα «έλαια σιλικόνης που προκάλεσαν την έκρηξη»).

Η υπόθεση της κρατικής δολοφονίας του Κώστα Μανιουδάκη, τον Σεπτέμβριο του 2023 στις Βρύσσες, αποτελεί ένα τέτοιο παράδειγμα, που ακολουθεί ακριβώς το ίδιο μοτίβο: Τότε οι μπάτσοι των ΤΑΕ Σούδας Στέλιος Λιανιδάκης, Μανώλης Γεωργιάδης, Κωνσταντίνα Μόσχου και Ιωσήφ Τσιχλάκης, ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου τον 58χρονο Κώστα Μανιουδάκη. Αμέσως στήθηκε ένας μηχανισμός που φρόντισε να διοχετεύσει στην κοινωνία την αφήγηση του «αιφνίδιου θανάτου ιδιώτη» κατά τη διάρκεια αστυνομικού ελέγχου, κάτι που σε πρώτη φάση ο δημόσιος ιατροδικαστής, Σταμάτης Μπελιβάνης, επιβεβαίωσε. Κατόπιν, επιπλέον στιγμιότυπα αυτής της επιχείρησης συγκάλυψης αποτελούν:

• το ότι ποτέ δεν έγινε αυτοψία στο σημείο του «τυχαίου ελέγχου» παρά τις μαρτυρίες ότι οι μπάτσοι καθάριζαν τα αίματα το ίδιο βράδυ της δολοφονίας,
• η πολιτική κάλυψη που παρέχουν οι εκάστοτε (υφ)υπουργοί Προ.Πο. -γενικά και ειδικά- στους μπάτσους δολοφόνους του Κωστή,
• η προσπάθεια φίμωσης και εκφοβισμού των μαρτύρων, της οικογένειας και των μελών της ανοιχτής συνέλευσης μέσα από απειλές και μηνύσεις -για την άσκηση των οποίων οι μπάτσοι δεν επωμίζονται καν το οικονομικό κόστος,
• και η πρόσφατη άρνηση της δικαστικής αρχής να τεθούν σε διαθεσιμότητα οι 4 μπάτσοι δολοφόνοι.

Δεν μας έδωσαν χώρο να πενθήσουμε γιατί ανακτήσαμε την ιδιότητα του ντετέκτιβ
~Σοφία Πλακιά

Η οικογένεια του Κώστα Μανιουδάκη, όπως και οι οικογένειες των θυμάτων των Τεμπών, έχουν ξεκινήσει αγώνα για τη δικαίωση των δικών τους νεκρών. Αγώνα που πλέκεται με το πένθος, και καταφέρνει να συνομιλήσει με την κοινωνία και να ανοίξει περάσματα αντιστάσεων.

Εδώ και 1,5 χρόνο, μέσα από τον αγώνα ενάντια στη συγκάλυψη της κρατικής δολοφονίας του Κώστα Μανιουδάκη, αντιλαμβανόμαστε πως όταν οι βουλευτές, οι υπουργοί, ή ο πρωθυπουργός μιλούν για «δικαιοσύνη», αναφέρονται στη δικαστική εξουσία. Εννοούν τη θεσμοθετημένη εξουσία που απονέμει «δικαιοσύνη» με τέτοιον τρόπο ώστε συστηματικά να εξυπηρετεί τις κρατικές πολιτικές και τα καπιταλιστικά προστάγματα. Σε αυτό το πλαίσιο, ξέρουμε πως η δικαίωση για την υπόθεση των Τεμπών δεν θα έρθει μέσα από τις κλειστές δικαστικές αίθουσες.

Αναγνωρίζουμε πως οι ιδιαιτερότητες και τα διακυβεύματα του νομικού αγώνα, ανάλογα τη χρονική φάση, αποτελούν σημαντικό πεδίο, ώστε τέτοιες υποθέσεις να επανέρχοται στη δημόσια σφαίρα, και να συνομιλούν με το περί δικαίου αίσθημα που διακατέχει το κοινωνικό φαντασιακό. Αναγνωρίζουμε πως μια «θετική» έκβαση εντός των δικαστικών αιθουσών μπορεί να αποτελέσει ένα ελάχιστο θεσμικό ανάχωμα, και δεδικασμένο για αντίστοιχες υποθέσεις που θα συναντήσουμε στο μέλλον. Αναγνωρίζουμε, τέλος, πως το ενδεχόμενο αθώωσης των υπαίτιων θα σημάνει την επίσημη (συγ)κάλυψη του εγκλήματος με τη σφραγίδα της δικαστικής εξουσίας.

Όση ικανοποίηση και να δώσει μια δικαστική «νίκη», ως νομική αναγνώριση των κοινωνικών αντιστάσεων, θα είναι πολύ μικρή για να ανταποκριθεί στη δική μας αντίληψη περί δικαιοσύνης. Δεν διαθέτουμε καμία εμπιστοσύνη στους θεσμούς της αστικής δικαιοσύνης. Ό,τι και να γίνει μέσα στις κλειστές δικαστικές αίθουσες, εμείς επιμένουμε πως το δίκιο αποδίδεται μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες στον δρόμο.

Δικαιοσύνη είναι η αντίσταση. Δικαιοσύνη είναι ο ίδιος ο αγώνας.

Σε πρώτο χρόνο, δικαιοσύνη είναι ο αγώνας που γίνεται παράδειγμα και πρότυπο, ως συνειδητή επιλογή και συλλογική στάση που μπορεί να δοκιμαστεί και σε άλλα πεδία αντιπαράθεσης του κοινωνικού ανταγωνισμού.

Δικαιοσύνη είναι ο αγώνας που γίνεται μνήμη. Μνήμη ατομική μα και συλλογική. Μνήμη που εγγράφεται στον δημόσιο χώρο, αποτελώντας ορόσημο για τις αντιστάσεις του μέλλοντος.

Δικαιοσύνη είναι ο αγώνας που διυλίζει τα «αδιέξοδα» της προσωπικής απώλειας, που συλλογικοποιεί το πένθος, που επουλώνει και αποκαθιστά το τραύμα μέσα από συλλογικές και οριζόντιες διαδικασίες οργάνωσης των απαντήσεών μας.

Δικαιοσύνη είναι ο αγώνας για έναν άλλο ελεύθερο κόσμο, όπου η αδικία δεν θα είναι θεσμοθετημένη, και δεν θα χρειάζεται κανέναν μπάτσο να την επιβάλλει.

Μόνο οι συλλογικές μας αντιστάσεις είναι ικανές να ορθώσουν αναχώματα στη συνεχιζόμενη υποτίμηση της καθημερινότητας και της ίδιας της ζωής. Το δικό μας στοίχημα βρίσκεται στην αναβάθμισή τους. Από τα Χανιά μέχρι το Ηράκλειο, και από το Νόβι Σαντ ως την πλατεία Συντάγματος, έχουμε εκατοντάδες λόγους να αγωνιζόμαστε. Έχουμε χιλιάδες δίκια να κερδίσουμε…

Δικαιοσύνη είναι η αντίσταση. Δικαιοσύνη είναι ο ίδιος ο αγώνας.
Η κοινωνία αντεπιτίθεται

ΠΟΡΕΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28/02 – 11:00 – ΑΓΟΡΑ